Gisteren was de eerste dag dat papa ook vroeg moet werken en dat mama ons daarom naar de creche bracht met de auto. Papa heeft ons wel geholpen, maar daarna beperkte zijn rol zich tot zwaaien totdat we de hoek om waren.
Wij hadden geluk en zaten droog in de auto. Papa had pech, want die moest op de fiets naar de trein…. In een regenpak, onherkenbaar, maar droog. En daar gaat het om.
Wij hebben een goeie dag op de creche….
Nou ik wel, maar Dzjez is een heel klein beetje weerbarstig, recalcitrant, dwars, opstandig en gezellig en dat allemaal verpakt in één kind. Zeer dynamisch. Soms herken ik hem niet, maar meestal wel,
Ik hou me vooral bezig met gezellig zijn en lachen en spelen. Ik ben erg gefocust op het speelgoed in m’n hand en de kinderen om me heen en tussendoor eet ik me suf.
Ik groei me ook suf en papa denkt dat ik 2 meter 12 word of zo.
Deze ochtend was er duidelijk sprake van een nieuwe rythme. Mama vroeg op, ik vroeg drinken, Dzjez nog vroeger op, papa vroeg op, en spitsuur beneden. ik blijf dan zen en kijk rustig om me heen. Dzjez is nog steeds Dzjez en is weer grote aanhanger van het woord NEEJ.
Ja, mee eens. En ik probeer wel JAH te zeggen en het woord vormt zich ook wel in mijn hoofd, maar zodra ik het uit wil spreken gebeurt er een mirakel. Op weg naar m’n stembanden en lippen verandert het woord simpelweg, maar onomkeerbaar in NEEJ.
Tsja, wat doe je er aan? Part of growing up.
Mama vertrekt vandaag eerst met de auto ik zwaai in verwarring en papa brengt ons in zijn auto. Helemaal in de war, maar luid zingend komen we aan. We hebben een mooie dag gehad en mama kwam ons weer halen, Geen pijl op te trekken!
Na een uitgebreide maaaaaaltijd (vor mij is dat gewoon slikken hoor, want ik heb nog geen kiezen om te malen)m leest papa ons voor.
Persoonlijk ben ik meer geïnteresseerd in graaien en vastpakken, terwijl Dzjez het verhaal wil horen en nieuwe boekjes halen. Mooi duo, perfect synchroon.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 