Ik wil toch even terugkomen op donderdag in de creche.
Dat was een dag waar ik niet veel heb gezegd.
Reden?
Manja was er eerst wel en toen niet en Jay zat in een andere zaal. Twee hele goeie redenen om zwijgzaam te zijn en dat valt op! Als ik stil ben is het net alsof er heel veel lawaai is. Oorverdovende stilte als het ware.
Het werkt zoals met een klok. Als’ie nieuw is hoor je hem tikken. Dat kan zelfs zo erg zijn dat het storend is of er niet van kunt slapen. Na verloop van tijd ben je zo gewend aan het geluid dat je het niet mer hoort. Totdat het tikken stopt en je hoort dat de klok niet meer tikt.
Donderdag was sowieso een rare dag, want toen we opstonden was papa er niet. Die was weg en zat in Zwitserland of zo. Gelukkig zijn we met z’n drieën tegelijk opgestaan en kon ik met Jay spelen.
Jay lacht om mijn grappen en dat is een goeie reden om grappig te zijn. Jay wordt telkens leuker en met leuker bedoel ik ‘interactieve’ en daarmee bedoel ik eigenlijk simpelweg dat hij meer reageert. Alles wordt leuker als het reageert, neem bijvoorbeeld een muur die terugpraat…
Leuk he!
Ik moet nog even zeggen dat we woensdag zijn gaan zwemmen (foto’s volgen). Met Olpa en Olma! Wij in de bakfiets met mama er naar toe en zij waren er al. Ik ben in m’n hele bloterik in het water gegaan samen met Olma en heb me rot geamuseerd.
Mama was met Dzjez en die was al weer vergeten hoe leuk hij het vond. Gelukkig duurde dat maar even, toen was hij er weer helemaal aan gewend en liet zich helemaal GAAN. Spetter, spatter, spater!
Vrijdag was papa er weer! Ineens, ik werd wakker, maak lawaai, deed m’n ogen open en daar stond papa! Dat is leuk! Daar wordt een baby heel vrolijk van.
Dzjez is samen met mama weer in slaap gevallen, dus papa geeft me een flesje wat ik dan weer gulzig opdrink! Ik ben Jay 2.0 en groei me suf en drink langzamerhand meer en meer flesje. Mama vindt dat soms een beetje verdrietig omdat ze nu een beetje afscheid moet nemen van borstvoeding en gezelligheid met mij, maar ik zeg:
“Lieve mama je mag me altijd knuffelen nu en als ik heel oud ben en altijd zullen we even denken aan vroeger om vandaag te kunnen vieren”
Zo gaan die dingen. Zonder herinnering is er geen heden, zonder heden is er geen morgen. Met andere woorden: Het verleden is vandaag de grote springplank voor morgen. Hoe HARD wil jij springen?
Hey Jay, dat zijn mijn teksten!
Ik zie dat ik je goed opgevoed heb en dat is belangrijk. Want wij moeten nog grote avonturen beleven. Als mens en als ridders. We wonden niet voor niets bij de vesting. Dat komt met grote verantwoordelijkheid.
Trouwens, Olpa en Olma waren er vandaag ook weer. Gezelligheid troef dus!
It wie we in moaie dei.
Dzjez & Jay 