Soms beloof je iets in de ene blog en dan krijgt die belofte plotseling een dubbele betekenis…
Maar eerst wat foto’s van het zwembad van mij, Jay, Mama en Olma, benomen door Olpa. Ik kan er lang en breed over praten of heel kort over zijn: Het was genieten geblazen. Vooral Jay, wiens geheugen nog niet zo goed is, was al lang vergeten dat hij ooit in het zwembad is geweest. Voor hem was het als het ware de eerste keer!
Iets anders was ‘NIET GOED’
Ik had namelijk met een stift mezelf, de trap en de muur gekleurd en dat mag dus NIET. Ik weet dat eigenlijk wel, maar dingen niet doen omdat je weet dat het niet mag is in mijn ogen dan weer niet leuk. Ik doe graag dingen die niet mogen. “Livving laaif on die edsj” heet dat….
Papa was de hele dag buiten aan het werk om het terras te leggen. Ik was met Jay binnen om te spelen. En gezellig te doen met mama. Ik mocht ook op de iPad ‘m’n-eigen-ding-doen’. Daar ben ik goed in hoor! Zo nu en dan kwam papa binnen en dan ben ik blij.
Ik ook. Als ik zijn gezicht zie moet ik ook heel hard lachen, want dan ben ik blij.
Gisteren had ik wel een beetje moeite met in slaap komen. Ik wilde geen melk en bleef lawaai maken. Uiteindelijk heeft papa me in slaap gewiegd en op listige wijze in bed gelegd. Al wiegend eigenlijk zodat ik het niet in de gaten had. Nou ja, als het werkt werkt het he!
De grap was dat ik letterlijk het klokje rond geslapen heb! OK, toen mama kwam was ik al wakker en was aan het spelen en lag rustig te wachten tot iemand me kwam halen. Zo ben ik.
Verder kan ik nog niet zitten of kruipen, maar kan ik kletsen als de beste! Van wie zou ik dat hebben?
Trouwens het zwembad verhaal had dus nog een staartje.
In z’n enthousiasme om een tuinhek te maken en een mooi terras, had papa bijna een zwembad gemaakt. Echt waar! Ik vond het een goed idee. De rest van de goegemeente niet ben ik bang.
In ieder geval, om een heel lang verhaal heel kort te maken, de straat stond vol met water en van blijdschap gingen de druppels uit de wolken ook nog mee doen en was het één grote waterpret!
De mannen die de leiding moesten repareren die papa met het inslaan van een paal had veroorzaakt, waren minder blij. Nou ja, eigenlijk viel het wel. Die ene man had telkens een grote lach op z’n gezicht, zeker toen hij koffie kreeg (de rest van de straat had geen water…).
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 