Was het een heerlijk weekend.
Ik vind het langzamerhand we een beetje gek dat ze er het ene moment wel zijn en het andere niet. Siebe en Zelda. Ik maak me er alleen niet druk om. Tot nu toe zijn ze een terugkerende factor in m’n leven, dus ga ik er van uit dat het zo blijft. Dat zijn goeie uitgangspunten.
Ik ben helemaal te jong om me dat te beseffen, maar vind het gewoon gezellig als we er zijn. Het is altijd al gezellig, maar met Siebe en Zelda is het dubbelgezellug.
Ik kan me wel voorstellen dat Dzjez het langzamerhand beseft. Die is al groot en snapt meer en meer en dus begint hij dit ook te snappen. Grote voordeel is dan weer dat je dan ook uit kunt legen waar ze naar toe gaan en dat ze in België wonen. Misschien moeten we er eens naar toe gaan?
Trouwens ik drink zelf.
Voor mama is dat gek en onwennig, ant het is de meest tastbare confrontatie met het feit dat ik groei en tekens zelfstandiger word. Aan de ene kant is het jammer, maar aan de andere kant, als het niet gebeurt, hoe kan ik dan als ik 21 ben ooit eens een biertje drinken? Ik zeg, stap voor stap, maar er moet soms wel een stapje gezet worden. (ik moet zeggen, dat het wel heeeeeerlijk ligt bij mama, dus wat mij betreft knuffelen we nog heel wat af!)
Ik moet wel zeggen dat het gisteren een fijne verademing was toen ik met een glimlach en een zachte zucht in m’n bed lag. Goed gegeten, goed gedronken, veel meegemaakt en een voldaan gevoel. Goeie ingrediënten voor een goeie slaap.
Ik had het ook. Toen Papa en Siebe en Zelda vertrokken, ging bij mij het licht uit. Dan ben ik onhandelbaar en zit ik mezelf in de weg. Dat is een bijzondere contradictio in terminis want ik ben ik, en als ik mij in de weg zit, is er geen ruimte Dzjez. Dus….
Op tijd naar bed, met een lekker flesje.
Moet nog wel even zeggen dat ik er tegenwoordig voor zorg dat Jay genoeg speelgoed heeft. Ik haal alles uit de kast voor hem. Letterlijk. Al zijn speelgoed ligt om en op hem. Verveelt’ie zich niet en dat is GOED.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 