Eigenlijk is het hele leven een wandeling.
Tenminste, dat zou het beste zijn. Op het gemak door het leven gaan en links en rechts om je heen kijken en alles goed in je opnemen. Niet stilstaan, niet snelwandelen, niet rennen en zeker niet te veel omvallen en als je valt, gewoon weer opstaan, een keer “Oh” zeggen en weer doorgaan. Beste remedie.
Onze wandeling was er één op tweede kerstdag hoor, zonder al te veel filosofie, maar gewoon wandelen met Jay, Zelda, Siebe, papa en mama. Lekker rond de vesting, want daar is al genoeg te beleven.
Eendjes, zwanen, holle bomen en een kinderboerderij! Daar ga ik altijd graag naar toe en elke keer weer besef ik me dat dieren in het echt toch anders zijn dan in een boekje…. Ineens schiet ik dan in m’n angstslofjes en ben liever ver weg dan dicht bij. Gek hè?!
Ik heb dat niet. Ik kijk vrolijk om me heen. In het begin heb ik even 5 minuten geslapen, maar daarna waren de avonturen groter dan m’n slaap!
ik kijk graag m’n ogen uit (bij wijze van spreke dan). Schaapjes, geitjes en onderweg ook hertjes. Die zijn super lief! Bambi’s riep Siebe toen hij ze zag. Zo lief, klein en zacht.
Ik ben helemaal blij met m’n nieuwe zitfase. Ik zit daar graag en eet luidkeuvelend mee. Papa denkt er aan om een Youtube-kanaal voor me te starten. Voor mensen die een beetje droevig zijn en dan kunnen ze naar filmpjes van mij kijken waarop ik lach. Hij noemt het dan Jaytube.
Er was ook een derde kerstdag. Zo noemt papa dat, maar het is eigenlijk niet zo. Wat wel zo was is dat Beppe, Tessa, Senn en Nynthe kwamen!
Dat is voor mij dan weer een reden om een gat in de lucht te springen en vervolgens stokstijf naar Beppe kijken. Alsof het niet waar is. Ik spreek Beppe ook op een bijzonder manier uit. M’n lippen doen BeBBe, maar toch klinkt het als Beppe. Knap hé!
Ik heb HARD gespeeld met Nynthe en Senn en ik kan dat nu ook. Ik praat honderduit en begrijp waar ze mee spelen. Nee, ik ben heel blij dat ik hun neefje ben. Tessa heeft trouwnes een waar kunstwerk in het haar van Zelda gemaakt. Het lijkt wel een ssssoort slang die zich vast geklemd heeft in haar haar. Mooi, een reden om mijn haar te laten groeien.
Ander goed nieuws was dat papa nieuwe boeken van de Bieb had meegenomen! Ook dat nog. Meer leesplezier.
En we hebben saaaamen aan tafel gegeten. Ik niet en de rest wel, inclusief Jay van de Chinees.
Ik heb Kroepoek gegeten. Dat was wel een beetje raar, want het beet zich eerst zo wat vast in m’n tong, maar daarna was het best lekker.
Dat geldt trouwens ook voor zoete schuimpjes… Die ha ik te pakken gekregen van de tafel. Beetj evreemd, maar wel heel lekker!
It wie we in moaie dei.
Dzjez & Jay 