We zijn naar Evelyn, Philine, Lauren en Menno geweest en Beppe, Tessa, Senn en Nynthe waren er ook. Ik bedoel: Dat is een efficient bezoek!
Eerst waren we achter de billen van papa aan gaan fietsen en de frisse lucht, het gehobbel en de cadans van Papa zorgde er eerst voor dat Jay in slaap viel en daarna ik. Het eerste signal is knikkebollen en voor mama en papa was dat voldoende aanleiding om “olifantje” en “alle eendjes” te zingen om me wakker te houden tot thuis. Daarna mocht ik in bed en slapen.
Ik volgde met gezwinde spoed, maar met uiteindelijke tegenzin. Niet zonder flesje en daarna was het flesje niet voldoende, al met al heb ik lang geneut voordat ik in slaap viel…
En toen ik wakker werd was het tempo! Luier aan kleren aan en hup in de bakfiets gezwierd. Dzjez zat al klaar en dus was het gewoon gaan.
Bij ‘De familie’ was het direct gezellig, ondanks het feit dat we allemaal te vroeg waren. Ik werd betutteld door iedereen en dat is ook wel eens fijn!
Ik heb gewoon genoten en besef me dat ik al echt interacteer met m’n neefje en nichtjes. Dat hoort bij ouder worden. Voordeel is dat ik hetzelfde straks (nu) voor Jay doen. Ik hou van Jay, dat wil ik ook nog even zeggen.
Ik ben altijd blij als ik hem zie en pak hem graag vast en aai hem over zijn hoofd en hij blijft stoïcijns als ik me helemaal suf brul als mij weer eens groot onrecht wordt aangedaan, zoals bijvoorbeeld het feit dat ik moet eten. Wie bedenkt ook zoiets! En Jay zit dan gewoon naast me en kijkt me aan met z’n grote bruine ogen.
Ik trek me er niet veel van aan. Later misschien.
Beppe is trouwens vertrokken.
Met een groot vliegtuig naar Bali, naar Irene. Tsja, er zijn reisjes waar ik minder blij van wordt. Maar goed, onze tijd komt nog wel, want hoe je het ook wendt of keert, wij moeten natuurlijk ook eens op bezoek! En apen zien…
We hebben nog een paar gezellige familiefoto’s gemaakt!
It wie wer in moaie dei!
Dzjez & Jay 