Ik ga met de deur en met een wijze spreuk in huis vallen: Hoe leuker de dag op de crèche, hoe eerder de geest zegt het is genoeg.

Ik heb altijd zulke leuke dagen op de crèche! Dat begint ’s ochtends al en we hadden geluk, want papa heeft ons 2 keer met de bakfiets gebracht. Dat was al weer een tijdje geleden, want nu kan ik zitten en/maar moet liggen. Het leuke daarvan is dan wel weer dat ik papa recht in z’n totem kijk en telkens hard moet lachen.

Op de creche ben ik weer blij omdat ik Manja of Moniek zie. Dan fleurt de lach die ik al had nog meer op. Ik word er echt vrolijk van! Maandag was een andere dag dan anders, want Moniek zag er uit als een kabouter (wel groot) en Puck, geloof het of niet, die had een drakenpak aan! En een rode slinger. Wij niet. Wij waren onszelf, behalve Dzjez die zijn blauwe en groene sok aan had, maar dat zag je niet.

Uiteindelijk zijn we geschminkt!
Ik was de piraat en de schrik van de zeven zeeën! Littekens en een snor en het is maar goed dat ik mezelf niet in de spiegel heb gezien, want ik was me een hoedje geschrokken van mezelf! En we hebben hard gespeeld en hard gezongen en gedanst en ik ben buiten geweest en het was goed. Heel goed!

Thuis was ik op, af, klaar, afgeserveert, finito!
Ik heb nog wel gegeten, met moeite en dan huil ik echt en oh, wat ben ik blij dat ik naar bed kan! Dan lach ik heel hard en ben bijna op het randje van baby-hysterie! Flesje, ok omdat het moet, bed, JA heerlijk. Nog een kriebelkus van papa en een grote giebellach van mij en slapen maar.

Even nakletsen met mezelf en dan de handjes achter mijn hoofd en slapen maar!

Ik ga het hebben over vandaag, behalve dan dat Olpa en Olma zondag thuiskwamen van een lange reis in de sneeuw die er niet was, maar die werd gecompenseerd door grote gezelligheid, en oh wat was ik blij hen weer te zien. Siebe was er al geweest, klussen in Drachten en nu dit er nog eens bovenop. Het is een echte pyramide-van-plezier-weekend geweest.

Maar terug naar vandaag, oh nee, gisteravond heb ik iets nieuws geleerd: Siebe is mijn broertje, Zelda is mijn zusje en Jay is m’n broertje. Zeg de naam, ik zeg de band.

OK, maar terug naar vandaag!
Ik kan er kort over zijn: Kabouter Hotze en sokken die om je oor passen. Ja ik weet het! Ik ben een echte sokker. En papa ook.

En de tocht in de bakfiets deze ochtend was fris en verfrissend. Ik had m’n muts op, want dat is stoer, alleen kon ik dan de eendjes en de bootjes niet zien, dus moest hij even af. Maar daarna weer op!

Mijn dag op de crèche was fijn en plezierig.
En thuiskomen ook, alleen heb ik duidelijk een eigen wil, maar die wil niet dat ik even op de gang moet omdat ik heel veel lawaai maakt als mama even het journaal wil zien! Nou ja! Uiteindelijk werd ik stik en mocht terug en na de mooie vraag “Mag ik nog televisie kijken” mocht dat nog even. En dan naar bed, met papa, Hotze en een flesje.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.