is het mooie woord voor ratjetoe en in ons geval kwam aan het eind van het verhaal Zelda toe.
Zo, dan weet je dat ook al weer!
Het was een volle week, waarbij ik woensdag de hele dag bij Olpa en Olma gelogeerd heb. Overdag dan hè, want ’s avonds was ik weer thuis. We zijn gaan wandelen en ik denk dat ik Olma een echte hartverzakking heb bezorgd, want ik zei op een gegeven moment: “Wacht maar even, ik ga daar naar boven en dan zie ik je zo” en liep weg. De hoek om, 2 minuten compleet uit zicht, en ineens was ik daar weer. Boven op de heuvel. Ik heb denk ik nog nooit een mens zo opgelucht zien kijken!
We hebben heel lang gewandeld en ik weet zeker dat Olpa heel veel foto’s heeft gemaakt, alleen heb ik die nu nog niet. Die houd je van me tegoed.
We zijn daarna naar huis gegaan en daar heb ik geslapen als een OS, na een goede lunch. Van al dat gewandel wordt je ook wel reuzeslaperig. Vandaar. ’s middags hebben we gespeeld en heb ik de altijd opgeruimde kamer omgetoverd in een mooie chaos. Daar had de kamer zin in. Even lekker uit de band springen. Heb ik soms ook wel eens.
Ik ook en dan gil ik keihard van blijdschap! Als ik bijvoorbeeld met Dzjez voor de Fissie zit en Teletubbies kijk! Dat is soms echt zo hilarisch! Dat hou je niet voor mogelijk! Als er bijvoorbeeld een Teletubbiekoek op de grond valt!!!
Ik bedoel maar.
Ik ben overigens ook bezig met de voorbereiding voor de 13 meter JayWaven voor de Olympische Baby’s. Ik ga winnen, want ik ben de enige die deze discipline tot in de puntjes beheerst. Slim hè!
De kamer is haast te klein voor me en als de deur naar de gang open is, ben ik er in een mum van een scheet van een tijd. Dat moet ook wel, want er is te veel te ontdekken op een dag. Jammer dat ik nog niet trap kan kruipen. Dat zou helemaal spectaculair zijn.
Ik doe trouwens ook mee voor de baby van het jaar verkiezingen.
Beetje oefenen in poseren en lachen kan geen kwaad. Voor mama heb ik al lang gewonnen, dus eigenlijk kan ik al stoppen, maar ja, een baby moet toch wat!
Ook erg intrigerend zijn de kleine snoepjes (rijstpofjes voor de bezorgde medemens). Die kleurtjes en de kleinheid van de snoepjes en mijn vingertjes die dat dan moeten pakken en in mijn mond stoppen. Liefst stop ik alles in 1 keer in mijn mond.
En ja, daar was ineens Zelda! Die heeft ook van die heupen waar je als baby perfect op kunt zitten. En dan sla ik mijn armen om haar nek en zo blijf ik dan heerlijk zitten!
Ik hou echt van knuffelen, dat is een feit. Ook met mama, of onder de douche, heerlijk genieten is dat! Wat ik de laatste tijd wel doe is doorkruipen in bed. Het gevolg is dat ik achterstevoren, binnenstebuiten op mijn dekens lig. Nou ja, niet het eind van de wereld.
OK dus, aan het eind van het eind van de dag brengen ze me terug. Ik heb dan al gegeten en ben in alle opzichten voldaan!
Ik stond al uitgebreid te wachten op Zelda, want mama had gezegd dat ze kwam! Siebe niet, die is in zijn andere thuis, want hij moet studeren voor zijn examens. Volgende keer beter!
It wie wer in moaie tiid.
Dzjez & Jay 