Omdat er de laatste tijd zo veel gebeurt is en zo weinig geschreven, hebben we (ik en Jay) besloten om in ieder geval de foto’s te laten zien.

Ik wil er wel even aan toevoegen dat ik inmiddels al heel goed kan staan (en net doe alsof ik al jaren weet hoe dat moet, want ik doe allemaal dingen terwijl ik nonchalant bij de tafel sta) en voorzichtig zelf, echte stapjes zet. Het begin is er.

Voor papa en mama wordt dat echt een feest, want nu kun je me op anderhalve vierkante meter laten in het Naardse bos en ik ga niet verder dan dat is anders dan Dzjez. Toen hij anderhalf jaar was, liep hij de hele wereld af en keek niet op of om, alleen maar wat er achter de volgende boom, hoek of muur zit.

Maar ik ga je wel helpen hoor, als je gaat lopen en ik zorg er ook voor dat je niet verdwaalt. Ik ken de weg namelijk. Altijd en overal, want zo ben ik.

Ik lees ook de krant tegenwoordig, want papa en mama doen dat ook.

It wie wer in moaie tiid.

Deze slideshow vereist JavaScript.