We hadden een familieBBQ met Jalda, Bertrand, Noana en Camden. En Camden is dat jongetje dat ongeveer gelijktijdig met mij is geboren, maar dan aan de andere kant van de wereld in Amerika. En dat is ver weg.
Vandaag niet, want ze zijn op bezoek bij hun Opa en Opa en Oma (die laatste twee wonden in Frankrijk, jaja, dat is in de buurt van Olpa en Olma!). En dat was dus de tweede keer dat ik Camden zag en de eerste keer voor Noana.
Evelyn was er ook met Menno Lauren en Philine en ik heb lekker gek gedaan met Lauren in de tuin. Ook met Gaby, dat is dan weer de moeder van de neefjes van Noana en Camden (ben je nog mee?). Die duwde me van de heuvel en daar kan ik niet vaak genoeg vanaf!
Ik heb ook Gamba’s gegeten en weet niet of ik het echt lekker vond, maar ik ben niet bij 1 gestopt, dus mijn smaakpapillen en tong waren nog nieuwsgierig….
Ik heb ze ook gegeten en ik vond ze lekker. Ik zat als hun omgevingsgenoot (vis) met mijn mond wagenwijd open voor het volgende hapje.
Als dreumes heb ik me ook gemanifesteerd, door onverschrokken in een stoere spijkerbroek als een ware Fred Astaires in de regen te kruipen en te spatten in de plassen. Het kon me niet gek en nat genoeg.
Samen met Dzjez ben ik later nog op de Skelter geweest, maar na een goeie 3 uur ws mijn luier zwaarder dan ikzelf en begon het een beetje koud te worden!
Ik en Camden hebben nog even gek gedaan met Papa. Zo snel als hij kan gaat hij dan klap eens in je handjes doen! Camden kwam niet meer bij van het lachen.
En ik ook niet!
Het grappige van minder mensen is dat je vanzelf een keer naast elkaar komt te zitten. Dat overkwam Camden en mij ook. Het feest liep ten einde en papa had iedereen al zeker 3 keer dag gezegd (en elke keer kwam er weer iets tussen of moest er nog wat opgeruimd worden) en de meeste mensen waren weg en toen zaten ik en Camden dus naast elkaar. Voor ons begon het feest toen pas en ik denk dat we nog uren van-de-stoel-afvallertje hadden kunnen spelen.
Dat werd het dus niet, maar lol hebben we gehad.
Oh ja, ik heb ook nog even ge-Mozart met Oom Siebe. Ik luister dan intens naar de muziek en ben niet aan het ‘rammen’, nee melodieus muziek maken. Dat kunnen we!
OK, dit is verder weer een typisch geval van de beelden die voor zicht spreken, dus ik laat het er bij!
It wie wer in moaie dai.
Dzjez & Jay 