Het verhaal eindigt met de nieuwe zilveren en blauwe schoenen die ik heb gekregen.
Vooral de zilveren was mijn eigen keuze. Ik denk wel dat je op jonge leeftijd in een bepaalde richting geduwd kunt worden qua smaak, want ik weet eigenlijk niet beter dan dat ik zilveren schoenen heb gehad. Daardoor denk ik dat zilveren schoenen normaal zijn, en papa heeft ze ook. Dus een leven zonder zilveren schoenen is ondenkbaar. Maak je geen zorgen, ik ben niet getraumatiseerd, ik kies zelf! Ik mocht ze ook direct aandoen, plus we kregen nog eens een extra korting op de korting: Een-stoere-jongen-met-zilveren-schoenen-aan! De verkoopsters keken trots toen ik de winkel uitstapte.
Dat brengt me naadloos op mijn nieuwe jas met houwtje-touwtje-knopen. Die heb ik geërfd van Philine en dus gekregen van Evelyn. Fijne jas, warm en met zakken waar mijn handschoenen in kunnen als ik ze niet aan heb. Maar die MOET ik wel aan, ook als het niet koud is. Ja papa, zo is dat! Daarna zijn we naar de bibliotheek gegaan en heeft papa voorgelezen aan mij en andere kinderoortjes die toevallig in de buurt waren en ook wel eens wilden weten wat er allemaal in dat boek t beleven was. Veel dus en ik heb puzzels gemaakt en getekend. Leuk dus en toen gingen we weer naar huis.
Over blauwe handschoenen gesproken, papa heeft er ook 1. 1? Ja, ÉÉN en dat is raar. Later als ik groot ben, ga ik begrijpen wat er werkelijk aan de hand was. Maar tot die tijd heeft te maken met: een mountainbike, een gladde heuvel, een slippend achterwiel en een pink die even niet bij de pinken was en nu weet dat hij het gewicht van papa niet in zijn eentje kan dragen. Enfin, zijn humeur lijdt er niet onder!
En ik ben een veelvraat, want ik eet heel veel. Meer dan twee Dzjezzen bij elkaar. We zijn maandagochtend met Opa en Oma gaan wandelen in het bos en ik heb veel gewandeld, paddestoelen en bomen gezien, frissen neuzen gehaald en hard gelachen en daar krijg je honger van! Ik moet ook nog groeien namelijk en dat kost ook boterhammenkorsten en appelflappen!
Thuis eet ik ook al zo veel. Borden vol en boterhamstapels tot aan het plafond. Dzjez kijkt met grote ogen! Hij mag dan misschien al schoenmaat 27 hebben en lange benen, ik ben nog maar 2 kilo lichter dan hij. Ik kom er aan, en haal je in…. ;-). En als mama het eindelijk aandurft, gaan wij er op uit!
It wie wer in moaie tiid.
Dzjez & Jay 