Als kerst voorbij is, is het einde kerstboom.

Dat betekent ook einde lichtjes, kerstballen, versierselen, kaarsen en kerstkransjes, dus mama stelt dat zo lang mogelijk uit. “Mama!” zeg ik dan, “dat hoeft niet, want het blijft gezellig! Ook als de kerstboom weg is, want wij zijn er!” En dan kijkt ze me lief aan en ik denk dat ze me begrijpt.

Jay in dat opzicht was een beetje de weg kwijt. Hij was zijn bal aan het zoeken en ontdekte de bij de kerstboom. Beter gezegd tussen de kerstboom en de banken in en dat creëert in het geval van Jay een onomkeerbare situatie. Hij kan namelijk op de bank klimmen en weet zich aan de andere kant naar beneden te werken en vindt de bal. Terug is in dit geval een ander verhaal, want dat was moeilijker dan hij dacht. We (mama en ik) hoorden wat herkenbaar gepiep, maar zagen hem niet, totdat een toefje van van zijn witte waaihaar zichtbaar werd.

Ik heb hem toen gered. “Kom maar Jay” zeg ik dan en pak zijn hand.

OK, OK, ik zat een beetje klem, maar was er uiteindelijk best wel zelf uitgekomen hoor! Ik was gewoon een beetje aan het nadenken over de vergankelijkheid van kerstbomen en was net tot een belangrijk inzicht gekomen! Namelijk dat een kerstboom is eigenlijk ook maar een dennenboom, met een tijdelijk pseudoniem met kerst of een langdurige metafoor voor symbolen en tradities. De centrale gedachte is dus simpelweg een haakje, een haakje om een kerstbal aan te hangen. De kunst is dus om nieuwe dingen te vinden in de lente, zomer en herfst om aan dat haakje te hangen en dat doen we zelf. Ik ga er nog eens diep over nadenken, maar gebruik in de tussentijd mijn schaterlach en blije ogen als haakje.

Werkt ook goed.

Het andere goeie nieuws is dat het behoorlijk mooi weer was en het zand op de tegels en plastic buitenspeelgoed een mooi alibi is om niet naar binnen te gaan, maar lekker buiten te spelen. Gemoedelijk keuvelend, grapjes maken en het ophalen van voorgaande speelherinneringen, vliegt de tijd voorbij.

Mijn speelherinneringen zijn beperkt en zeer recent, dus focus me op nieuwe herinneringen door vanallus te proberen. Nieuw zijn de meeste, want ik kan nu staan en lopen en dat betekent nieuwe mogelijkheden! Vegen bijvoorbeeld, daar kan ik met grote concentratie en intens genoegen mee bezig zijn. Voor de rest kan ik gewoon de ogen open houden en de meest hilarische herinneringen aan overhouden (een van de vierdubbele functies van deze blog). Het enige wat daar voor nodig is, is een ondernemende broer, een hardlachende moeder en plastic uit China.

Het is duidelijk dat papa NIET alles kan.
De bel op mijn auto was een leuk poging, maar uiteindelijk kon hij de auto niet meer maken en dat is nooit grappig!

Jay wel. Jay wordt meer en meer een echte vriend en dat zijn de beste broers die je kunt hebben. ‘Tuurlijk was dat vanaf voor zijn geboorte al het plan was, maar man-o-man, wat neemt’e zijn tijd… Lopen gaat goed en vallen kan’ie als de beste, net zoals opstaan (basis ingrediënten voor lichamelijke en geestelijke groei) en praten begint te komen. Trouwens dat gaat niet alleen met woorden, want ik begrijp hem altijd goed! Vooral zijn humor.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.