Heremetijd
het werd tijd
voor mijn haren.
Mijn arme lange haren
de uiteinden sparen
Die verre punten, oud en bejaard
Vermaard, verzwaard, bedaard

Dan die dandy jonge haren
Melodieuze snaren
Muziek in de wind
Dartel als een kind

Tijd om uit te groeien
De wereld in te bloeien
Vrijheid of waarheid
waar blijft de tijd
Heremetijd.

Ik ben dus naar de kapper geweest en moest afscheid nemen van mijn uiterste puntjes. Die zaten er ook al zo lang en hadden al zo veel meegemaakt, dat het ok was voor ze. Trouwens het zat ook telkens meer in mijn ogen. Nu is het nog steeds lang, maar zit het beter. De goegemeente kan weer gaan ademhalen.

Ik vind papa zijn sjaal mooi en heb het gevoel dat hij mij ook mooi vindt. Samen zien we er in ieder geval goed uit en kan ik zwierige bewegingen maken. Het kan zijn dat mijn benen balletdanser willen worden, maar als je het ze niet laat proberen zullen ze daar nooit achterkomen. Vandaar. En misschien wil de rest dan ook wel.

Dat is met veel dingen zo denk ik. Dat je ze eerst moet doen om er achter te komen dat het wat is. Dat betekent ook dat je ze moet proberen denk ik. Mmmm, dan is er nog veel te doen.

Met mij is niet iedereen altijd even blij.

Vooral niet als ik zelfstandig de pot pindakaas en stroop ophaal om ze vervolgens zonder mes en zonder brood leeg te eten met mijn handen. Op de bank. “Ik zal het nooit meer doen mama” zeg ik dan snel, en ik meen het ook, en het helpt een beetje in het temperen van haar boosheid. En zij denkt dat ik het niet zie, maar ik zie toch stiekem die kleine glimlach die speelt rond haar mondhoeken. ‘Maar ik ga het nooit meer doen, mama’, dat meen ik (maar ze stonden wel keurig netjes naast elkaar).

Heel blij was ik dan weer met de onontdekte garage die lang alleen achter het schot op de zolder heeft gestaan. Niemand weet eigenlijk waar die vandaan komt, maar dat het een welkome gast is staat buiten kijf. Man, wat kun je daar goed mee spelen! Met lift en autorijbaan-naar-beneden. Machtig! Ik heb er de hele dag mee gespeeld en ben spontaan de aaipad vergeten.

Ik heb er ook heerlijk mee gespeeld samen met Dzjez. En met het huis, want daar kan ik dan weer goed mee spelen. Daar kun je poppetjes in zetten en in bad doen. Net echt.

We hebben ook eindelijk Dzjez zijn verjaardag gevierd en heel hard gezongen. Mama had helemaal zelf hele leuke cadeautjes gemaakt en die mochten we uitdelen. Die Dzjez heeft maar geluk: Twee keer je verjaardag vieren. Eén keer met Sinterklaas en een keer in januari. Ik wil dat ook wel, denk ik.

Ik kan trouwens nog iets nieuws. Ik kan niet alleen tot 10 tellen in het Engels, ik kan het nu ook in het Frysk. Dat is natuurlijk iets dat ik aan mijn stand verplicht ben, zeker gezien de afsluiting van onze blog die ik al mijn hele leven gebruik. Klaar? Luister maar!

Oh ja, niet alleen heb ik vandaag lekker geslapen, toen we uit het raam keken was alles wit! Ik denk dat Jay dat nog nooit gezien heeft en ben benieuwd hoe hij daar straks in staat!
En: SIEBE EN ZELDA ZIJN ER!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.