Ik kan wel stellen dat de belangrijkste gebeurtenis van de afgelopen week het uitzoeken, overwegen, bestellen en wachten op onze nieuwe schoenen is geweest. Dan kun je je ook wel voorstellen hoe groot de positieve ontlading was toen we de nieuwe schoenen uiteindelijk via de post thuisgestuurd kregen en wij ze uit mochten pakken. Mama had er de tranen van in de ogen, hoewel zij later verklaarde dat dat kwam door een vuiltje.
Die schoenen zijn ook niet niks. Het zijn felgekleurde, tenenbeschermende sandalen die tegen elke hardhandigheid van een opgroeiende kleuter of peuter bestand zijn (en daardoor ook de kwetsbare tenen, teennagels en mamazieltjes beschermen).
Woensdag was dan ook een mooie gelegenheid om de nieuwe schoenen te testen in de kinderboerderij, wat overigens een vreemde naam is omdat er eigenlijk in verhouding tot de uitgebreide hoeveelheid aan echte en onechte dieren weinig kinderen aanwezig zijn om te bekijken. Om bij die echte dieren te beginnen, die zijn mooi op afstand of achter een hek. Dat was voor ons dan ook de uitgelezen kans om er samen eens goed over te filosoferen.
Daarnaast is er een nepkoe met rubberen uiers waar echte melk uitkomt! Laat dat nou net het drankje zijn waar ik superdol op ben!
Voor mij is kinderboerderij één groot activiteitencentrum waar ik mijn fijne, grove en mentale motoriek goed kan laten gaan! Met klimrekken, hobbels, obstakels en stoelen is het een continu gevecht met de zwaartekracht en mijn balans en worden mijn spieren sterker en sterker, terwijl het controlecentrum onder mijn krullen overuren draait om het allemaal bij te benen. En dat is goed!
We hadden er bovendien mooi weer bij, waardoor dit soort uitjes automatisch een extra glans krijgen. Wat betreft de echte dieren, daar deel ik de mening van Dzjez “Die moet je op gepaste afstand bewonderen”. Waarom vraag je? Nou, daarom, duidelijker kan ik daar niet in zijn.
Het waaide trouwens hard en dan is het extra inspannend voor mama op de bakfiets en dat is precies goed. Want nu ze even niet kan lopen vanwege haar zweepslag in de kuit (wie dat nou weer gedaan heeft!), zoekt ze andere vormen van vertier en inspanning. De kinderboerderij is daarvoor een mooie uitdaging!
Papa had ook een mooie uitdaging: het achterterras aanpassen. Wat dat precies inhoudt is mij niet geheel duidelijk, maar wat je er mee kunt des te meer. In het lichte en donkere zand spelen. Ik had de hele middag lekker geslapen (en als ik dan wakker wordt, zit ik vervolgens met gemak nog een uur in mijn eentje te kletsen en te spelen) en kon dus direct in mijn pyjama door naar buiten. Dat vonden mijn blote voetjes ook fijn, want ze hielden de modder goed vast. Ik vind dat leuk!
Ik ook, maar ik mocht van papa er niet overheen lopen. Ik vond dat niet leuk, want hij mocht in het zand spelen en ik niet en daar wordt ik dan weer onvrolijk van. Hij wel en ik niet! Nu zijn het ook wel hele grote en zware stenen en moeten ze natuurlijk wel recht liggen! Maar toch. Later gaan we dan ook nog een hok bouwen en mag ik helpen, mét Bob de Bouwer helm.
Een andere belangrijk thema van deze week is moederdag. Op de crèche leren ze ons duidelijk geduldig zijn, want we kregen dinsdag al het zelfgemaakte cadeau mee, maar dan moet je dus nog tot zondag wachten! Wat een drama. Dan kom je er achter dat wachten soms zo lang duurt, dat je vergeet waarom je ook al weer aan het wachten was. Maar vandaag is het zo ver! We mogen eindelijk ons zelfgemaakt cadeau geven! Een theekan met een echt zakje thee. En Jay had ook thee, maar had het zelf al vast uitgepakt! Handig!
De boodschap van dit alles is overigens vrij simpel. Mama knuffelt namelijk het lekkers, kookt het best, is het liefst, zingt het leukst, lacht het schaterigst en is het leukst en nog veel meer Kortom:
MAMA IS HET LEUKST VAN ALLEMAAL!
Wij zijn ook nog even naar de buurvrouw geweest om mandarijnen te eten en wat te kletsen. Dan neem ik Jay mee. Beide in onze pyjamaatjes en de buurvrouw vindt dat leuk. Dat brengt leven in de brouwerij, zegt ze en ik kan het daar niet minder dan heel erg mee eens zijn. Bovendien is het erg gezellig en komen we er nog eens uit.
It wie wer in moaie dei.