Na lange tijd is het weer zo ver: Siebe en Zelda komen!

Maar voor het zo ver is, zijn we eerst naar het Rijksmuseum geweest om te kijken naar de Late Rembrandt. Wij waren gelukkig op tijd en al die andere honderden mensen ook. Het probleem wordt dan een beetje dat, hoe groot en mooi het Rijksmuseum ook is, dat je als kleuter vooral tegen de benen van grote mensen aan zit te kijken, blijkt dat het museum in dat opzicht dan weer net iets te klein. Dat is even leuk, maar daarna is het vervelend en worden wij dat ook.

Ik ben schuldig! Uitgerekend vandaag op de Late-Rembrandt-Dag had ik het al heel snel op mijn heupen. Ongeveer vlak voordat we binnen waren.

Ik heb me even ingehouden omdat ik weet hoe graag papa en mama het willen zien, maar in zaal 3 was ik er redelijk klaar mee…. Uiteindelijk zijn we in zaal 5 nog even snel een paar schilderijen gaan kijken en toe gingen we weg!

Nou ja weg, eerst nog even naar De Nachtwacht en daarna mochten we ravotten op het Museumplein! Dat staat vol met Nijntjes! Jiehaaa.

Ik ben dan weer minder enthousiast, want ik ben een tegendenker. Ik doe soms de dingen omgekeerd van wat er van me verwacht wordt. Dus ondanks dat ik de Nijntjes heel erg leuk vind, ga ik in eerste instantie niet enthousiast doen. Aan de buitenkant dan hè, want aan de binnenkant vind ik het best leuk!

Daarna moest papa werken, dus hebben wij hem afgezet op zijn werk. Zijn werk woont in Amsterdam, dus dat komt goed uit.

We hebben heel hard gezwaaid! En papa heeft heel hard terug gezwaaid. Dat was leuk en de zon scheen en dan ziet alles er mooier uit. Wij ook en wij gaan naar huis want ik ga slapen, want straks moeten we weer op pad om Siebe en Zelda te halen!

Jaha, dat is het station van papa zijn trein. Ik kan haast niet wachten, maar we kunnen niet eerder gaan dan wanneer de trein aankomt. Anders sta je daar maar hè. En op een station is nu eenmaal niet heel erg veel te beleven, dus moet ik geduld hebben….

Uiteindelijk is Jay wakker. Uiteindelijk is het bijna tijd. Uiteindelijk krijgen we de verlossende WhatsApp, maar dan nog is het te vroeg. Eerst gaan we dan nog even een wiel voor papa zijn fiets halen en de buggies uit de auto halen en dan… DAN is het zo ver.

Ik weet precies wat er gaat gebeuren, alleen kan ik het nog niet onder woorden brengen. Wel onder emoties, want ik spring en ik dans en ik lach en ik ben blij! Siebe en Zelda, dat is denk ik ongeveer het mooiste wat er op de wereld bestaat!

Nadat we al een tijdje op het perron van het station hebben gestaan, komt daar eindelijk de trein aan! Ze zijn er! De tijd tussen het stoppen van de trein en de eerste omhelzing valt buiten het aardse tijdsbesef. Dat gebeurt in een roes en direct zit ik vol extra-lief-energie!
Ik
Ben
Blij

Ik ook, want vanaf nu kan het grote spelen beginnen! Op de zolder gaan we verstoppertje, tikkertje, gekdoenertje, gooi-en-smijteren spelen en bovendien hard lachen. En beneden oefen ik met Zelda het ABC op de iPad. Zelda heeft echt heel veel geduld en ze kan het super goed uitleggen. Ik ben leergierig en met Zelda is het nog leuk ook!

Ik kan niet wachten om naar de speeltuin te gaan en doe ondertussen alsof ik alles snap, kan en mee wil maken dus ik hobbel er met groot enthousiasme achteraan. Dat kan, want het zijn mijn broer en zus, en Siebe zegt dat we altijd vrienden zullen blijven en dat is een mooi vooruitzicht.
Het mooiste wat er is, denk ik.
Dat en de zandbak waarin ik mezelf kan begraven en kastelen kan bouwen en in kan kleerkieren, broekzakken en sandalen mee kan smokkelen in huis.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.