Alles voor een goed verhaal zeg ik!
Siebe ging met Papa hardlopen en we hadden gezien dat het regende! Aangezien wij samen met mama regenpakken hadden gekocht was dat het uitgelezen moment om de regenpakken aan te trekken en te proberen in de regen! Tegen de tijd dat we de regenpakken aanhadden, was de regen al lang weer voorbij en was het nog de impressie van een druppel links en rechts die deed herinneren aan wat ooit een enorme stortbui had kunnen zijn.
De simulatie van papa met de tuinslang viel daarentegen volledig in het water, wegens gebrek aan goed smaak. Dat vonden wij absoluut niet leuk. Het lijkt in de verste verte niet op regen, dus gingen wij hard brullen van onplezier. Tijd om te vertrekken dus. Siebe en papa in een korte broek en korte mouwtjes, wij compleet in een sterk naar rubber ruikend regenpak, anticiperen op wat komen gaat…. (of niet).
Nou ja, om een lang verhaal kort te maken, er kwamen uiteindelijk wat druppels, terwijl Dzjez onophoudelijk doorkletste. Als een journalist van Hart van Nederland op anabole steroïden. Die heeft er een handje van, of moet ik zeggen tong, aan een stuk vragen te stellen rond het waarom van veel dingen, in ons aardse bestaan. Wat eten bomen? Hoe eten bomen? Waarom hebben bomen geen mond, waarom houden kraaien niet van water en eten daarom geen vis, en zo van die dingen. Vragen waar ik me van z’n lang-zal-ze-leven geen zorgen over maak. Zo bewijzen we maar eens te meer, dat we een complementair stel zijn.
Gelukkig voor de regenpakken, de rubbergeur en voor ons, waren er een paar druppels die zich van hun goede kant lieten zien. De kant van neerwaartse beweging, waardoor onze regenpakken hun zo geanticipeerde doop kregen! In de naam van de heilige Hema, de zon en de bakfiets, welkom druppels op de regenpakken.
Niet dat ik mijn muts op had hoor, want dat is onprettig en bovendien mis je dan de druppels.
Later op de dag hadden we het spelletje met speldjes. Daar kun je leuke dingen mee doen, zoals in je neus of iets anders, maar ook in mijn haar. Het is ronduit verrassend wat dat met mij doet.
Er was ook de befaamde jaarmarkt en wij waren er bij, Met Siebe en Zelda, de beste chaperonnes die je kunt wensen. Vooral Siebe, want die kan ook niet genoeg krijgen van de reuzenglijbaan in het park! Voor mij reden genoeg om vaak op en neer en op en neer en op en neer te gaan. Eindeloos! Wat een fantastische ervaring.
Ik heb me ook niet van mijn voorzichtige kant laten zien, ik ben als een ware glijbaanacrobaat naar boven en naar beneden gegaan. Zonder angst, vol bravoure, met én zonder Zelda. Integendeel, ik heb hard geprotesteerd toen we weg moesten.
Papa geeft natuurlijk weer kleren voor ons gevonden om te kopen en deze keer was er een broek van mijn lievelingskleur bij. Wat is dan mijn lievelingskleur? Nou, ik kan met een oprechte blik in mijn ogen en de hand op mijn hart zeggen, dat ik die lievelingskleur zelf heb bedacht en gekozen. Je raadt het nooit, het is oranje! En vanochtend (maandag 1 juni) mocht ik het aan naar de crèche, want daar gaan we vandaag naar toe.
D’r is natuurlijk wel nog een ander ding dat absoluut vermeld moet worden. Ik (en papa) zijn echte Bob The Builders (of eigenlijk McGuyvers, maar ik weet niet goed wat dat is), want we hebben een ongelooflijke trein gemaakt met de Duplo die we al hadden, de Duplo die we gekocht hebben, een huis-tuin-en-keuken-draad en een priem. Wonderbaarlijke dingen kun je daar mee maken en doen. Vooral mij, gedurende lange tijd aandachtig bezig te houden…
Het is dan ook een fascinerend stuk hogeschoolspeelgoed. Voor slimme peuters.
Ik had deze ochtend een beetje opstartproblemen…. Na zo’n weekend is dat ook niet raar. Siebe, Zelda, Jaarmarkt, Opa en Oma en zelfs een glimp Beppe, dat levert een confuus en druk beeld op in mijn hoofd. 1 nachtje slapen is dan net niet genoeg om alle indrukken van me af te schudden!
Gelukkig is daar mama, die me fijn rustig maakt met een lekker flesje koude melk….
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 