Ik werd wakker met een belangrijk voornemen: Poepen.
Maar zelf mijn billen afvegen kan ik nog niet, dus moest ik heel zacht roepen van dat poepen en de billen die afgeveegd moesten worden. Gelukkig werd dat opgepikt door de scherpe oren van mama en papa. Ik gered, billen schoon en de dag begonnen.
We hadden groot geluk, want de buurman hadden dezelfde gedachte maar op verschillende momenten en dat leverde 2 interessante situaties op: 1. Ze hadden de krant dubbel, dus wij kregen er één en 2. Ze hadden alletwee brood voor ontbijt gekocht voor een gezin van 6 hele grote omvangrijke mensen. Voor ons was dat genoeg voor een dan-en-een-half! Soms is op de juiste plek op het juiste moment zijn, genoeg voor mooie verrassingen!
Mijn blijdschap is niet te temmen. Zelfs niet door een toreador op speed. Als ik er zin in heb, dan heb ik er zin in, dus toen er gezegd werd dat we gingen zwemmen, was ik niet te houden!
(foto gemaakt door Zelda©)Die zag je niet aankomen hè, wij de anti-helden van water (het kan zijn dat ik het concept zwembad niet in één keer helemaal snapte hoor) die heel erg blij worden. Dus handdoeken, emmertjes en gieter gepakt en op weg met de ingang tickets (die je dus veel vaker dan één keer kunt gebruiken) op pad. Bleek dat we die helemaal niet nodig hadden, want we werden door de bijzondere buggy-ingang binnengelaten. En mass.
Daar was het. Het Fyske Swimparadyske, in het midden van de natuur, met speciaal voor ons gemaakte zwembaden met een verhoogde bodem. Dat is handig, want dan hoef je niet zo diep te stappen. Dus na enige aarzeling, waarbij we uitsluitend nat werden tot vlak onder onze knietjes, werden we druppelgewijs baloriger en onbesuisder, waardoor we uiteindelijk helemaal nat werden (Dzjez dan natuurlijk nat tot vlak onder zijn kruin, want die behoudt net even een beetje marge).
Glijbanen op en glijbanen af, zelfs van de allerhoogste in het grote zwembad! Maar daar was een soort haat-liefde verhouding mee, want uiteindelijk wilde ik niet meer (kan ook liggen aan mijn eigen dwarsigheid waar ik heel soms last van heb).
Ik kan zeggen dat ik er tegen beter weten in, enorm veel plezier aan heb beleefd geen angst voor water te hebben. Ik ben benieuwd waneer mijn waterfobie z’n kop weer opsteekt. Morgen weer!
In de middag hadden we nog een avontuur omdat we namelijk de zeilboot hebben en die ligt niet voor niks in de haven. We gingen dus zeilen en zoals met zoveel dingen, heb ik een Inwenperiode nodig voor ik het echt leuk vind (morgenochtend als ik wakker word, is 1 van de eerste dingen die ik zeg: “Wanneer gaan we weer zeilen? Ik vind zeilen leuk! maar dat terzijde).
Voor mij was dat de allereerste keer in een zeilboot met zeilen die door een (frisse) wind wordt voortgeblazen. Gehuld in mijn oranje zwemvest wapperende krullen zat ik in de boot. Soms gingen we best wel scheef en kon ik zo het water over de rand zien.
Ik vind zeilen leuk, daar hoef ik niet lang over na te denken. Zeker als het mooi weer is!
Die gekke Siebe sprong zomaar in het water. Van de boot af! Hij moest helemaal naar de kant zwemmen en dat deed hij goed. Daarna spongen Zelda en Papa ook nog in de plomp en ik deed dat heel erg niet! Je kunt namelijk niet door het water heen kijken en dan weet je niet welke grote, lelijke monsters er vlak onder het wateroppervlakte vertoeven. Die zijn op zijn minst 3-en-en-halve meter, dus hou ik het nog even op het droge….
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 