Ik was nog een beetje aan het rondneuzen en de camera aan het legen en toen kwam ik nog foto’s tegen van ons koninklijk bezoek aan paleis het Loo. We gingen met een kleine vertraging op weg, want we waren de museumjaarkaarten vergeten en dat was uiteindelijk de reden dat we zouden gaan. Loogisch, want wij mogen daar gratis in. Als de kaarten werken tenminste. In de tijd dat ze bezig waren met onze kaarten te scannen, vormde er zich een rij achter ons van een kilometer. Een lange rij van ongeduldige mensen die allemaal naar binnen wilden, dus mochten we zo maar door!
Ik was niet helemaal in mijn hum en bereiden baldadig. Dat klinkt raar uit mijn mond hè. Die lieve Jay die altijd lacht en danst…. Nou niet in een saai museum hoor! Daar kun je hooguit onder de hekjes door kruipen en met alle macht proberen in één of ander koninklijk bed proberen te komen. Dat vinden zowel papa en mama als de suppoosten niet een goed idee.
Gelukkig hadden we de gang er in en hebben we veel in weinig tijd gezien. Fin-du-tour was de enorme grote tuin achter het paleis, waar een leger tuinmannen heel erg hun best heeft gedaan om er een symmetrische tuin van te maken (wat is het punt) en 100 miljoen steentjes in de paden te strooien. Daar weet ik wel raad mee, want die kun je overal op gooien. Onderaannemer op Dzjez. En die vind dat dan niet leuk!
Die baldadige Jay toch! Stout (en dat mag ik niet zeggen)! Ik denk dat ik er rekening mee moet houden dat hij een eigen willetje aan het creëren is en gecombineerd met mijn pre- en pos-peuterpubertijd in één, is een explosieve combinatie. Ach ja, hoort er bij. Als we later 41 en 43 zijn, weten we er niets meer van!
Ik vond de fontein erg mooi en was erg blij met de broodjes van mama! Lekker zijn die als je zo lekker aan het wandelen bent. Uiteindelijk moest ik serieus poepen en dan moet alles wijken. Papa liep ondertussen met Jay naar de paardenstallen, waar wel 80 paarden hebben gestaan. Die zijn er nu niet meer hoor, want de koning en de koningin gebruiken tegenwoordig vaker de auto. Wel jammer, maar gelukkig stonden al die koetsen nog in de garage. Maar goed, die zag ik pas nadat ik goed gepoept had! We zijn uiteindelijk langer gebleven dan we hadden gedacht, want er is ook zoveel interessants te zien en te lezen! Ik denk dat we hier zeker nog eens een keer met Siebe en Zelda naar toe moeten. Die hebben ook een museumjaarkaart, dus dat is Loogish.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 