Ik begin maar want Dzjez is nog steeds bezig met de wereld en omstreken stom, stommer en dom te noemen (dat is een fase waar’ie nou eenmaal doorheen moet, en papa en mama pareren nu door te zeggen dat hij gelijk heeft, wat hem in lichtelijke verwarring laat zitten. Ik ga dat natuurlijk nooit hebben want ik ben Jay, en Jay doet daar niet aan mee…). De reden dat Dzjez in een soort overspringende LP zit (dat is hipper dan een mp3) is omdat hij een veel te leuk weekend heeft gehad, met veel te weinig slaap in…. een TENT!
Een TENTamen dus.“Een tent?” zul je zeggen, “Ja een tent” zeg ik dan, “met een echte haan die om half 4 ’s ochtends (kan ook 2 uur later zijn) begint te KUKELEKUËN!” Dat geeft ineens een heel andere dimensie aan mijn Nijntjeboeken zeg. Sodeju, wat een herrie. Het was sowieso niet de beste nacht in mijn leven, want het was bovenstebuitengewoon gezellig geweest! En dat was nog maar de eerste dag.
Maar goed, ik ga van de tak op de hak, dus even rewind.
Wij zijn zaterdag in alle vroegte vertrokken naar Wachtebeke in België om op bezoek te gaan bij de grote vriend van papa: Geert. Daar heeft hij vroeger mee in een band gezeten en sindsdien hebben ze een band, ondanks het feit dat ze niet meer samen muziek maken. Ik kende hem wel natuurlijk want hij was vorig jaar bij ons geweest en dat kan ik me glashelder herinneren. Ik was immers al een jaar en 2 maanden, dus.
Ik ben uitgedommeld en uitgestommeld, dus kan weer even meepraten! De rit ging heel snel en toen we aankwamen en de tuin inliepen kwamen we in een waar speelparadijs. Hopen Lego, autootjes, en een waterbaan! (ik doe net of ik precies weet wat dat is, maar dat is niet zo, ik zie water en denk “Dat is een goeie manier om nat te worden) en iemand had de zon aangezet, dus het was er ook prima weer voor. Bovendien hadden we de best denkbare partners-in-crime Floris en Jatske….
Papa en mama en Geert en Evelien (zijn vrouw) waren erg druk bezig met elkaar en aperitieven en blij zijn en zo, dus wij konden ongestoord onze gang gaan, waardoor het leek alsof ik in mijn broek had geplast…. Maar laten we daar even heel duidelijk over zijn: “Ik heb 2 dagen lang niet in mijn broek geplast en heb daarmee droogleuk twee (!) sticker mee verdiend.
Het is gek om zo vreemd erg te komen en direct het gevoel te hebben dat je geen tijd nodig hebt om elkaar te leren kennen. Het is alsof je ergens verder gaat waar je nooit bent geëindigd. Mooi gevoel (dat betekende overigens ook dat ik ook al vrij snel te pas en te onpas “stom” ging roepen, maar dat werd me vergeven).Het eindigde overigens niet bij de waterbaan, nee die was pas het begin.
Moet je je voorstellen, een terrein met hevels, zand, kanalen en water uit alle richtingen waar je mee kunt spelen dat het een lieve lust is. Alles mag vies, alles mag nat en iedereen lacht! Een regelrecht utopia voor waterratten. Spuiten met een waterspuit, draaien aan wieltjes en water veroorzaken, lekker heen en weer rennen, ik had soms zelfs niet in de gaten dat ik in het water stond…
Ik ook niet, ik zat in water, zand en stroompjes. Oprecht en helemaal blij. Ik zag mama al rekenen, het is twee uur rijden, dus als het mooi weer is en ik vroeg vertrek…. “Good times ahead” denk ik dan.
Toen we weer thuis waren en de BBQ aan stond ging Evelien spelen op een apparaat dat ik van mijn leven nog nooit heb gezien. Een accordeon. Ik denk dat dit één van de meest ingenieuze instrumenten is dat ooit is bedacht. Het klinkt als een compleet instrument en ik zie toch echt maar 1 persoon zitten. Niet te lang bij nadenken, DANSEN.
Het mooie is dat ik de avond gewoon beleef en vooral niet zeg dat het donker wordt, of zelfs zo donker dat we met zaklampen gaan schijnen om de autootjes die Floris heeft verstopt. Ik hobbel er lekker achteraan, lachend en gek doend, want laten we eerlijk zijn, als niemand iets zegt, zal het wel goed zijn… 😉
Helemaal mee eens, waarom zouden we. Bovendien verdenk ik papa en mama er van dat ze gewoon zorgen dat we doodmoe zijn voordat we naar bed gaan. Op die manier hebben we maar een paar microseconden de tijd om stil te staan bij het idee dat de omgeving bij lange na niet lijkt op ons eigen bed, en bijgevolg, vlak voordat we in de vorm van een groot concert van protest los kunnen barsten, in slaap vielen. Slim gezien, maar werkte niet helemaal volgens plan….
Ik heb Jay nog gehoord. Die was de dag zo intens aan het herbeleven, dat hij compleet gedesoriënteerd wakker werd. Ik zou Dzjez niet zijn om dan ook even van me te laten horen, maar een afdoende SHJJJJSHJJJJ en een aai over mijn bol van papa heeft me opnieuw in een diep dromenland gebracht, en nu zijn we weer bij het begin van het stuk!
Na een turbodag als gisteren, volgt er altijd een dag van ‘obret’, oftewel een omgekeerde turbo, waarin je als het ware meedeint op het plezier van de dag ervoor en op een ‘flow’ manier herbeleeft met nieuwe ervaring. Daarom zijn we ook nog even naar Puijenbroek gegaan, maar deze keer niet naar de waterspeeltuin, maar gewoon de grote speeltuin.
Nou ja, gewoon? Ik heb nog nooit zo’n grote speeltuin gezien! Zo veel klimrekken en glijbanen en klautertouwen en dat voor 7 jaar en ouder. Mooie uitdaging voor mij.OK, ik geef toe, ik heb dus ook mijn grenzen, want ik kan niet op elke glijbaan. OK, een reden om terug te komen!
Als ik zo achterom kijk zie ik dat we al een behoorlijk type-parcours aan letters, woorden en zinnen hebben afgelegd, dus ik moet afronden. Ik heb geen hap spaghetti gekeken, ben fervent fan van Cars (ja papa, nu kunnen we er samen naar kijken) en was behoorlijk naar de filistijnen toen ik eindelijk in de auto zat…. We waren amper de bocht om of ik lag te slapen.
Ik niet want ik had er een diepe dut opzitten en was (na wat opstartprobleempjes) klaar voor een mooie rit naar huis en wat kun je dan beter doen dan zingen. Precies, dat heb ik dan ook gedaan. Mama heeft dat verticaal gefilmd omdat het kan. Bovendien zie je me dan meer van top tot knie.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 