Vliegtuigen, dat is voorlopig het thema, want we gaan naar Irene, Noa en Quyn.
In het vliegtuig.
Maar papa was ons voor. Hij is deze week al in het vliegtuig geweest, want hij moest donderdag naar Roemenië voor zijn werk. Roemenië? Nog nooit van gehoord en al zeker niet van Boekarest, de stad waar papa naar toe moest. Wel van boeken, want wij zijn woensdag naar de bibliotheek geweest en hebben veel leuke boeken gehaald. Ik herkende er onmiddellijk één, namelijk Boer Boris.
Jay lijkt soms wel een beetje op Boer Boris. Zeker als hij een grote pet op heeft.
Wij (mama ik en Dzjez) hebben samen voorgelezen uit een ander boek. De wereld van de kleintjes heet dat en dan moeten we woordjes opzoeken in het beeld. Ik weet al heel woordjes en herken dat ook wel, alleen vind ik het soms lastig om de “B” in combinatie met bijvoorbeeld het woord “Boer”, wat als hilarisch resultaat het woord “Oer” oplevert en de luisteraar voor een duidelijk dilemma stelt…. Het kan namelijk “Moer”, “Koer” of “Stoer” en dus ook “Boer” zijn. Hetzelfde zou gelden voor het woord “Bij”, maar dat is dan weer een woord dat ik feilloos uit kan spreken. Vaak in combinatie met de woorden “Auw” en “Stout” want er is een bij (die eigenlijk een wesp was, maar dat is een woord dat zelfs Dzjez niet uit kan spreken, die zegt namelijk “Wepspe”) en die bij heeft mij in mijn vinger geprikt en dat deed pijn! Maar dat is al weer 3 weken geleden. Zo zie je maar, wat voor indruk dat maakt op een kind van 2.
We zijn lekker aan het hak-op-de-takken, want we hebben ook nog een speeltuinen toer gedaan (woensdag). Eerst naar de speeltuin in Bussum, daarna in de speeltuin om de hoek. Van de speeltuin in Bussum hebben we overigens een deel mee naar huis genomen, want at zand kleefde op 1 of andere manier werkelijk aan alles! Jay leek wel een aardmannetje, want die gaat natuurlijk zeer enthousiast op de grond liggen en grappig doen. Het was zelfs noodzakelijk dat we zowel bij thuiskomst onder de douche moesten als ’s avonds nog eens in bad. Het eens zo helder water, had de grijzige gloed van de Bussumse speeltuin toen we het met veel gebaar, via het afvoerputje naar andere oorden lieten gaan.
Wij waren dan weer helder. Aan de buitenkant, want ondertussen waren we ook wel een beetje moe van al dat gespeel en gelach en gedoe, dus met halve oogjes hebben we geluisterd naar papa die het verhaal van Pieter Konijn uitlas…. Het bed en een gemurmelde Namasté, waren dan ook een welkome proloog van de nacht die ging komen. Met één oor heb ik papa en Dzjez nog gehoord, denk ik, maar daarna stapte ik compleet in mijn eigen dimensie.
Over vliegtuigen gesproken, papa kwam dus donderdag ook met het vliegtuig terug, en aangezien wij onder de aanvliegroute naar Schiphol wonen, werden we elke keer weer enthousiast als er een vliegtuig over kwam vliegen, terwijl wij aan het eten waren, in de volle overtuiging dat papa er deze keer inzat. We konden hem net niet zien zitten, maar wisten het elke keer zeker. “Morgen als je wakker wordt, is hij er weer” zei mama, “en dan komt hij zeker even dag zeggen nog”. Ik weet zeker dat ik hem die nacht nog heb gezien en gehoord.
Ik ook, ik heb zelfs mijn ogen nog even open gehad. Daarna kan ik altijd nog een beetje beterder slapen.
De volgende dag, konden we dus lekker voorlezen voordat we naar de crèche gingen. Want dat gingen we wegens een wisseldag. Heerlijk onderuitgezakt, want papa was weer thuis. Ik blijf gewoon aandringen met het boek in de hand en weet dat papa uiteindelijk overstag gaat. Dzjez komt dan ook nog even mee koekeloeren, want ja, stel je voor dat je iets mist…
Er was nog wel een kleinavontuur voordat we naar de crèche konden. We moesten namelijk eerst de auto van papa bij de garage ophalen. Ik weet wel waar de die garage is. We rijden er namelijk altijd langs. Hey in de buggy en ik mee lopen, En babbelen dat het een lieve lust is, en weet je wat? Ik zag een slak op de muur. En nog 1 en nog 1 en wel 20. Op één of andere manier houden slakken van muren. Misschien is dat wel omdat ze altijd hun huis op hun rug dragen en ook wel eens tegen een muur aan willen leunen. Dat is namelijk lastig anders….
Bij de garage waren wel 100 auto’s waar we tussendoor konden rennen. En die ruiken ook lekker. Naar nieuwe auto’s. Dat is een bijzonder geur. Ik vraag me af wie dat er opspuit. In ieder geval kregen we de sleutels van de auto en konden we vertrekken, alleen… We konden de auto niet vinden. Er stond geen 1 grijze auto, totdat papa naar het kenteken keek en erachter kwam dat zijn auto wit was geworden! Toen begreep ik het, toen begreep Jay het en toen begreep papa het! Ze hadden de auto gewassen! En van binnen schoongemaakt. Papa was zo blij dat hij spontaan terug naar binnen is gegaan en iedereen van de garage een knuffel heeft gegeven als dank.
It wie wer in moaie dei
en in skjinne auto
Dzjez & Jay 