3 januari voelde als een soort nieuwjaarsdag.
Dat kwam omdat we op 2 januari een belangrijk feest hebben gegeven, namelijk mijn verjaardag. Er zijn mensen die het ook zien als een soort nieuwjaarsreceptie, maar die mensen hebben het vooral mis. Het ging om mij, mij, mij. Niet alleen omdat mijn verjaardag toevallig op 2 december valt en mijn vader suggereert om uitsluitend mijn halve jaardagen te vieren in verband met de zomer, maar ook omdat ik op 4 januari naar school ga, heeft mama besloten dat er ook een rustig moment moet zijn voor mij. Dat betekent niet dat er een rustig momentje is voor haar, want de gerechten die gedurende de avond worden geserveerd, kunnen concurreren met een 3 sterren restaurant.
Enfin, het was een groot succes, wij hebben de hele middag en avond gespeeld met Senn en Nynthe, Lauren en Philine en kinderen van ouders die op het feest waren, terwijl de ouders gezellig zaten te kletsen met gevulde monden en gestimuleerde smaakpapillen. Niet alleen was het gezellig en hebben we gesjoeld (opa en oma hadden hun sjoelbak meegenomen die wij voor onbepaalde tijd mogen gebruiken) het werd ook behoorlijk laat. Reden te meer om op 3 januari de wandeling, die niet geheel toevallig langs mijn school ging te maken.
Ik heb er weinig aan toe te voegen, want Dzjez geeft het allemaal correct weer. Opvallend is dan weer dat ik zonder ook maar een boe of bah in de meute integreer. Naadloos sluit ik aan bij de activiteiten en de gesprekken. Venn doet uit verantwoorde gewoonte het hekje boven nog wel dicht, maar hij weet niet dat ik het met hetzelfde gemak weer openmaak. Dat vertel ik ook maar niet.
Maar goed, ik zie dat we er al weer een behoorlijke woordenbrei van hebben gemaakt dus zal ik er wat snelheid in brengen!
We zijn dus eerst over de wallen van de vesting gelopen, waarbij ik geen hevel of afdaling heb geschuwd. Het vertrouwde pad, het parcours dat ik bekwamer en bekwamer afgelg, inclusief de molshopen onderweg.
Via de zuidflank dalen we vervolgens af om langs achteren, met knap ontwijken van passerende auto’s, uitkomen bij Dzjez zijn school.
Die ligt er verlaten bij! Je kunt je haast niet voorstellen dat het er morgen krioelt van kinderen en afscheidnemende ouders! Het voordeel is dat ik even stoer op de vensterbank kan staan, wat ik dan ook doe. Morgen is de grote dag, maar ik blijf er cool onder.
Dat is het grappige aan de hele situatie. Het is een dag als alle andere dagen, alleen is het niet op e zelfde plek. Maar omdat iedereen zegt “Ooooh morgen alleen naar die hele grote school!” dat je je als kind af begint te vragen of er misschien iets heel bijzonders aan de hand is, waardoor ik me zorgen moet maken! Zelfs Renske doet er aan mee.
In ieder geval heb ik een rustige nacht van 3 op 4 januari en moeten papa en mama me wakker maken.
Mij moeten ze helemaal wakker maken, want ik ben echt een slaapmonster! ’s Nachts kan ik nogal eens wakker worden, wegens een acute behoefte aan een kus en een knuffel, dat gebeurt in de ochtend niet. Dan moet je me echt met beleid in het land van de niet slapenden helpen!
OK, om een lang verhaal kort te maken, Mama heeft me gebracht, terwijl Papa Jay naar de creche bracht en toen ik in de bakfiets ging zei ik tegen mama “Ik ga Jay toch wel een beetje heel erg missen…” en zo zie je maar weer dat zelfs de grootste held een moment van een klein hartje kan hebben.
Uiteindelijk heb ik het heel druk gehad op school en hoefde de eerste dag niet naar de de BSO en dat was maar goed ook. De eerste schooldag was gaaf, maar is me niet in de koude kleren gaan zitten! Ik was behoorlijk onder de indruk en had duidelijk behoefte aan rust! Lekker in bad mocht ik om te chillen (oh wat gebruik ik soms toch veel woorden!).
Kortom, toen ik samen met Mama Jay ging halen waren we allemaal heel erg blij! School as heerlijk en mooi, maar Jay terug zien is toch ook wel heel erg fijn!
<>
Mijn tweede dag ging nog beter en had ook de BSO in de middag. Met de bus er naar toe is al een belevenis op zich, maar spelen daar was dat nog veel meer. Toen mama kwam om me op te halen, wilde ik helemaal niet weg. Ik was bijna boos! Zo zie je maar dat alles altijd veranderd.
Ik was in ieder geval blij om Dzjez weer te zien en ondanks het feit dat hij recalcitrant overkwam, zag ik in zijn ogen dat hij blij was om me te zien. Ik heb dan weer een mooie dag op de creche gehad. Ik mer dat ik steeds eloquenter wordt. 3 woorden achter elkaar en ook woorden met R en L achter elkaar spreek ik uit! Ik kom in een stroomversnelling!
<>
De derde dag bracht papa me en ik begin te begrijpen dat ik de komende 15 jaar naar school moet. Ik ga er leren lezen, schrijven en uiteindelijk een tijdmachine uitvinden (kort door de bocht) en dat is de essentie van school: Leren en vrienden maken.
Oh ja, ik heb een nieuwe grote jongens pyjamas en papa heeft nog nooit een foto gemaakt van mij in bed. Dit is vlak voor de Namasté en vlak na het verhaaltje van Floddertje,
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 