De kasteelheren

Het was gisteren een behoorlijk koude dag, maar dat kan ons niet deren.

Eerst zijn we weer naar de markt gegaan, maar niet op de wallen want Jay en ik wilden beide met mama (en papa) meelopen. We hebben allebei een beetje een mamahang. Jay misschien iets meer dan ik, maar juist daarom wil ik dan weer meer.

Nadat we naar de winkel zijn geweest en weer thuis waren, vonden Dzjez en ik het belangrijk om naar de speeltuin te gaan. Gewapend met emmertjes en schepjes. Want ondanks de kou gaan we (lees: papa) kastelen bouwen. En koud was het! Maar een paar graden boven nul, maar dat houdt ons niet tegen. Integendeel, we hebben wel 24 torens gemaakt, wat garant staat voor een ECHT kasteel.

Ja, en deze keer bleven ze staan en was er geen vandaal in de vorm van een klein-blond-mannetje-met-rode-wangetjes-en-een-rood-jasje. Papa had bedacht dat we allebei een kant met torens zouden hebben, en je eigen torens ga je nooit stuk maken natuurlijk. Daar ga je naar kijken.

Ik telde alle torens tot 10 in alle talen die ik ken!
(en dat zijn er best veel).

Maar toen kreeg ik het koud en wilde naar huis.

Ik niet.
Ik bleef gewoon nog lekker zitten en scheppen en naar de torens kijken. Ik vind dat je moet genieten van de tijd buiten die je hebt. Lekker frisse lucht en dat is gezond. Uiteindelijk kin ik b’na nie m’r prent, zo stijf zijn mijn kaken dus ga ik ook met papa naar binnen.

Vandaag, zondag gaan we ZWEMMEN!
En daar kijk ik al 2 dagen naar uit. Yeah! Snel opstaan, snel ontbijten, jas aan, sjaal om (want het is koud en het regent en wij gaan op de fiets) en onderweg. Toen we aankwamen stond er een opvallend bekend figuur bij de kassa….. Het is Evelyn! En ze is niet alleen, want Menno, Lauren en Philine zijn er ook. Gezelligheid troef dus.

Ik ging ook met veel enthousiasme in mijn zwembroek en zwembandjes, maar eenmaal in het water was ik wat minder enthousiast en bleef ik het liefst op de arm van mama zitten. Vandaar kun je ook goed het water zien en voelen.

Met papa kun je dat niet. Die wil direct dat ik leer zwemmen en ravot in het water, maar ik heb mijn tijd nodig om aan het water te wennen.

Ik zwem vrolijk in het rond met mijn zwembandjes en zo nu en dan een zwemtube, alhoewel de dingen die ik doe, niet te veel af moeten wijken van wat ik wil. Anders is het niet goed…

Uiteindelijk blijven we tot wel 12 uur zwemmen en is papa ook nog in het water gedoken met veel spettergeweld, maar toen gingen we douchen. Mama en Jay waren er al lang uit. Die waren tot in het diepst van hun oren al weer opgedroogd.

Dat was maar goed ook, want de waterangst die ik had in het zwembad, was als sneeuw voor de zon verdwenen toen ik onder de douche stond. Dan sta ik met de ogen wijd open en de armen breed onder de waterstraal. Gek hè, maar beter gek dan normaal. Daar zijn er al genoeg van.

Trouwens, toen we naar huis wilden fietsen, sneeuwde het zelfs! Dat is ook wat. Van de douchedruppels in de sneeuwvlokken, die zag ik niet aankomen!

Mij maakt het niet uit. Mijn haren zijn toch al nat en ik zit achter papa’s brede rug. Hij vangt alle kou en druppels op. Handig.

Thuis heb ik gespeeld met de Lego en een echte poort gebouwd waar mijn enorme rij auto’s dan onderdoor kon rijden. Papa had een deur gemaakt, zodat de poort ook afgesloten kan worden. Als het donker is of zo, of als er spannende dingen gebeuren. Ik ben er best trots op.