Het was een bijzonder weekend en dat begon al op vrijdag…. Ik was de hoeder van Flip de beer en dat is niet niks. Als je Flip de beer meekrijgt, krijg je niet alleen Flip, maar ook de rugzak waarin hij woont en een hele verzameling kleren voor elke gelegenheid.

Voor mij is het ook een avontuur, want Dzjez zit nog niet zo lang in de klas, dus dat maakt het extra spannend. Kan hij het wel? Is het wel leuk? Wordt het wel gezellig? Allemaal vragen die een stoffen beer zich afvraagt op een vrijdagmiddag….

Gelukkig was het ontvangst hartelijk en heeft Dzjez ook nog een broer, Jay. Dat is me er één, dat is namelijk de grootste knuffelaar van de hele wereld. Het is dat het een mens is, anders was het een knuffelJay geweest.

Ik vind het wel grappig!
Een knuffelbeer die in een rugzak woont! Eigenlijk goed bekeken, want dan hoef je niet een tent op te zetten of zo, als je ergens gaat logeren. Je stapt gewoon uit je rugzak en dat is het. “Flip & Play”, zeg ik dan.

 In het begin is het wel even wennen hoor, maar gelukkig hebben we veel te doen als we thuiskomen in de middag. Ik had alles tot in de puntjes voorbereid (…), maar moest wel eerst wat eten, dus dat hebben we gedaan. Samen met mama en papa, want die werkte thuis en was heel blij met het bezoek.

Het viel ons wel op dat Flip niet heel erg veel eet, maar dat is niet erg, Ik heb ook wel eens van die buien.

Op zich had ik wel zin om iets te eten, alleen hadden ze geen honing en zoals je weet zijn beren gek op honing en ben ik een beer die dan weer nog gekker is op honing.

Eigenlijk eet ik alleen maar honing. Brood met honing, patat met honing, honingijs, thee met honing, honingsoep, honingsnoep, als ik een vrouwtjesbeer zou zijn, zou ik de Honingin zijn.

Gelukkig had ik voordat we gingen vertrekken van school nog lekker wat gegeten en was het ook niet echt nodig.

Ik ben dat eigenlijk niet gewend, dat iemand anders zo veel praat! Dat ben ik normaal altijd, maar OK, het is een bijzonder weekend. Het is het weekend van Flip!

Ja, ik ben dat ook niet gewend!
Dat Dzjez zo weinig zegt, want ze noemen hem wel eens een Dzjezmatezz, oftewel een joeman-biet-boks!

In ieder geval mocht ik nog even op de gitaar spelen van Dzjez. Dat is best moeilijk hoor! Ik luister liever naar een goed stukje muziek op de koptelefoon, naar liedjes zoals “Ik zag twee beren”. 

Daarna gingen Dzjez en Jay samen met hun moeder koekjes bakken. Dat is iets waar Dzjez al de hele tijd naar uitgekeken had. Deeg maken, deeg uitrollen en met vormpjes leuke koekjes uitdrukken. De oven had de hele tijd staan opwarmen, dus toen ze klaar waren, konden ze er direct in. Ik vraag me af wat ze het leukst vinden: Het maken of het opeten.

In ieder geval was het na het avondeten, met heerlijke langgepruttelde bolognesesaus die ik met een scheutje honing mocht eten, tijd voor mijn pyjama. Dzjez heeft deze nauwkeurig aan gedaan, waardoor ik na het poetsen van mijn tanden en het wassen van mijn poten en nog éen keer naar de wc te zijn gegaan, helemaal klaar was voor een nachtslaapje (in de winter doen mijn familieleden een winterslaap, maar ik ben zo gedomesticeerd dat ik dat niet hoef).

Ik was al wakker toen ik Dzjez hoorde die naar de slaapkamer van papa en mama ging. “Ikke ook wakker” zei ik, en toen mocht ik ook in hun bed. In hun bed is het altijd anders dan in mijn eigen bed. Het is op een andere manier warm. Bovendien kan ik dan knuffelen! En ik heb iets nieuws. Ik blaas en bijt dan in hun oor en dan moeten ze heel hard lachen (dat heb ik van papa geleerd hoor!).

Na de boterhammen die zich voor de gelegenheid hadden vermomd als ontbijt, gingen we naar de markt. Op de bakfiets, met Flip. Die schrok zich een hoedje denk ik, want zijn ogen waren zo groot als schoteltjes.

Nou, nou, dat valt wel mee hoor! Ik was hooguit een beetje geschrokken door de wind…. Maar inderdaad, het is natuurlijk wel een avontuur om op de bakfiets naar de markt te gaan! Door de vesting, majestueus zwaaiend naar iedereen, voor mij is dat betrekkelijk nieuw!

We hadden een verrassende ontmoeting, want wie zagen we toen we aankwamen? Precies, Wouter en Julia, onze vrienden. En papa liet er geen gras over groeien. We gaan wandelen over de wallen.

Zo, dan maak je nog eens wat mee als pretbeer. Stijf onder de arm van Dzjez zie ik delen van de wereld die ik anders niet zie. We klimmen over bergen en komen bij de sneeuwgrens, we kijken in afgronden die elke Edelweiss trots maken. Mooie buurt hoor, die vesting!

De middag laat zich omschrijven als een speelavontuur, gesponsord door de zon. “Heerlijk” (met dubbele ‘l’, zoals Jay zegt). Eerst in de voortuin, met de glijbaan en de hut en daarna in de speeltuin (OK, ik was toen even niet mee, want ik hou niet zo van zand in mijn vacht. Dat kriebelt zo en ik hou ook niet van in bad gaan, want het duurt zo lang, voor ik droog ben). Ik heb wel de foto’s gezien en die zien er goed uit met kastelen en bergen en begraven auto’s.

Ik laat me even gaan, want ik heb het rijk voor me alleen….

Ik heb mama ook nog even geholpen met het opruimen van de bladeren en helemaal in mijn eentje de groene bak, van achter naar voren getrokken. Ik ben beresterk (yeah Flip) en kan dat gewoon zelf. Samen met Jay heb ik de bladeren opgeveegd heb. Weg met de herfst en de winter, hallo lente!

Ik ben ook blij dat Flip er is, en zo nu en dan knuffel ik hem ook even. Hij is ook zo lekker zacht en ik hou van zachte dingen. Dat is ook één van de redenen waarom ik het zo leuk vind in haar te kriebelen. Nu mocht Flip het even doen (ik doe mijn best om mooi lachend op de foto te staan).

Zondagochtend moet ik weer thuisblijven….
De boys gaan zwemmen en ik mag niet nat worden, dus is het beter zo. Gelukkig mocht ik wel mijn zwembroek aan, zodat ik wel het gevoel had dat ik er bij was.

Toen ze opgedroogd terugkwamen, kon ik zien dat ze een mooie tijd hadden gehad! Bovendien waren hun opa en oma er bij! Die gingen meezwemmen (en handig gebruik maken van douchefaciliteiten aldaar, wegens badkamerverbouwingen) en als opa’s en oma’s meezwemmen, dan weet je dat het extra leuk is.

Ik heb me helemaal suf vermaakt, want ondanks het feit dat ik niet in het diepe durf, glij ik wel van de grote glijbaan in het diepe water en ga daar zonder problemen kopje onder. Wel 40! keer. Keer op keer! Ik heb een schizofrene houding wat betreft water….

Ik ook, maar dan anders. Ik heb een extreme allergie voor natte haren. Ook al komt er maar een druppel in de buurt van mijn scheiding en ik ben onblij. En daar ben ik zeer consequent in. Water is leuk, tot aan mijn nek en dat is het!

Ik denk dat mijn weekend ongeveer aan het eind is, en ik moet zeggen: Het was cool! Ik heb Dzjez, zijn broer en zijn familie, beter leren kennen en ik bereid me nu alvast voor op een volgende keer. 

Ik heb er ook van genoten en vond het jammer dat Siebe en Zelda er niet bij waren, want dat zijn mijn broer en zus uit België. Die zouden Flip ook super leuk gevonden hebben, maar gelukkig hebben ze het verhaal en de foto’s. Morgen neem ik hem weer mee naar school en gaan we alle verhalen vertellen.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.