Met de neus er bovenop

Het was eindelijk zo ver!

De stoelen en de tafel en de ligstoelen zijn klaar en die komen ze nu brengen. Dat is erg interessant natuurlijk. Zeker gezien het feit dat ze er 6 uur over gedaan hebben om tussen 9 en 10 te komen. Dat werd dus 15 uur inderdaad. Gelukkig hadden wij van allus en nog wat te doen en hoeven we ons geen moment te vervelen. Wij hebben namelijk een speelkamer boven (ik ben aan het oefenen met de ‘s’, zodat ik die goed uit kan spreken. Papa oefent dan met me. Eerst zeg ik ‘ssssss’ en dan zeg ik ‘pelen’. Of ‘sssss-pringen’. Dat gaat telkens beter, alleen moet ik er even aan denken). Officieel heet dat de familiekamer trouwens, maar ja, wij zijn ook familie!

Over familie gesproken, vandaag komen Siebe en Zelda! Helemaal met twee vliegtuigen uit België. Precies op de dag dat er in Nederland een lichte terreurdreiging is en de marechaussee iedereen op weg naar Schiphol met de auto controleert. Dat is het voordeel van vliegtuigen, dan heb je minder files en zeker geen mensen in de lucht die je aan willen houden….
De week is weer voorbijgevlogen en we hebben veel gezwommen. Ik durf nu gewoon in het water te springen. Hard en ver! En ik vind het niet eng om onder water te gaan. Ik ben supertrots op mezelf, en papa ook. Die jubelde van vreugde! (Dat is hij nogal snel, maar het is altijd wel gemeend en daar gaat het om!).

Dit is trouwens mijn nieuwe pose (met de duikbril die papa voor mij heeft gekocht). Dat is een stoere pose en vraag me niet waar ik het vandaan heb, ik doe het van nature…. Wie weet waar me dat brengt.

Ja, het leven hier is mooi. Ik slaap per definitie wat meer dan Dzjez (die staat elke dag om 6 uur op), maar dat betekent dat ik vaak wakker gemaakt mag worden en dan gaan we eerst knuffelen. We zijn dan heel blij om elkaar te zien en dat is zo voor 99% van de tijd. Wij zijn broers en vrienden en dat komt goed uit, want er is veel te beleven. Zoals op bezoek gaan bij Adrianna, die woont ook in de buurt en heeft een heel lief zoontje, die Jerom heeft. Terwijl de mama’s kletsen doen wij belangrijke dingen, zoals met de autootjes spelen. Vooral Dzjez is daar goed in, dan hangt zijn tong een beetje uit z’n mond.

Van-de-week ook nog een akkefietje van valse beschuldigingen….

We werden namelijk beschuldigd van het op slot doen van de deur van Missi en vervolgens van het verstoppen van de sleutel. Jay was natuurlijk hoofdverdachte want dat is zo’n kwajongen (..). Hoe dan ook, wij wisten van niks en dus ook niet waar de sleutel lag en dus moest er professionele hulp aan te pas komen. Na veel moeilijk kijken en Bahasa-gesprekken, werd besloten het gaas van de hor los te peuteren en zo via de binnenkant de deur open te doen. Wat bleek? De sleutel zat ook aan de binnenkant. Goed nieuws 😉

Missi en Laguiman weten het ook niet…
Hoe dan ook, we realiseren ons dat we niet al te veel foto’s van het huis hebben laten zien, dus gaan we dat mondjesmaatdoen. Boven is dus de familie/speelkamer en beneden hebben we een gewone kamer… Daar zitten we ook en hebben we een hele grote televisie (typisch papa), maar aan de andere kant, dan heb je het gevoel bijna in een bioscoop te zitten en, waarom niet? We hebben al veel films, maar meestal kijken we de Minions.

Ja! Ik ben fan van de Minions, die kan ik blijven kijken en dat doe ik dan ook. Ik ken bijna alle teksten al uit mijn hoofd, maar elke keer ben ik weer verrast. Gelukkig hebben we ze alle drie, dus als ik de laatste gezien heb, ben ik de eerste al weer grotendeels vergeten.

Buiten hebben we de trampoline, maar daar spring ik nog sporadisch op. IK ben meer bezig met andere dingen zoals in de gang op en neer rijden of zwemmen. In het huisje is het trouwens gewoonweg te warm. Als je daar te lang in zit, kom je er als een hard gekookt eitje uit en daar heb je niks aan! Dzjez springt wel trampoline, die wil graag oefenen. Als Siebe en Zelda straks komen, kunnen die ons eens laten zien wat die in hun mars hebben.

Boven aan de trap hebben we het schilderij van #Niels van de Prinses Beatrix. Ik vind het gewoon een schilderij van een vrouw, maar wel mooi hoor!

In de keuken is vooral het koffiezetapparaat erg belangrijk blijkbaar, maar ik vind de keuken gewoon mooi. Bovendien is het het domein van Missi. Die kook daar en maakt daar heerlijke dingen. Water halen we zelf, maar als we bijvoorbeeld een Banana willen, dan kunnen we dat aan haar vragen. Ook spannende dingen zoals deze behoorlijk rode ‘chili-paste’.

Die gaat dan weer in het eten van papa en mama en is (nog) niet voor kindjes. Alhoewel we best van pittig houden hoor!

OK, dus de stoelen en tafel werden vandaag gebracht en dan moet ik er met mijn neus bovenop. Ik wil precies weten hoe het gaat en klets de mannen de oren van hun hoofd. Ook al verstaan ze me niet, ze begrijpen me wel. Gelukkig zijn dit geen wangknijpers of haarstrelers, want daar heb je er ook heel veel van. Die willen dan aan je zitten en dat vinden we niet leuk. Dan zeggen we “Tidak!” Oftewel nee. Het mag wel, maar dan moeten ze er veel Rupiah’s voor betalen.

Wij zijn blij met de tafel en die komt precies op tijd. Nu kunnen we er straks met zijn allen aan zitten eten, of spelletjes doen, of gewoon niks. Heeeeeeeeeerlijk.
It wie wer un moaie tiid.