Het een na het andere kado komt binnengewaaid, waardoor er een berg kado’s ontstaat die onaangeroerd moet blijven liggen tot eerste kerstdag. Dat laatste is natuurlijk het zwaarste. Hoe kun je dat in vredesnaam weerstaan. Een kerstboom met een piek die ik er op heb gezet, vol met ballen en wadend in een zee van kado’s.
Ik heb daar duidelijk minder moeite mee. Ik leef meer in het nu en zie alleen maar een berg papier. Er komt vanzelf een tijd waar ik het uit kan en mag pakken. Tot die tijd geniet ik al zingend en babbelend van het leven (vraag me net af in welke mate babbelen te maken heeft met Babylon (één van de mooiste plaatsnamen uit de oudheid). Ik ben misschien niet een geboren babyloniër, maar ik kan er vandaag de dag best voor doorgaan. Ik heb namelijk een praatspurt doorgemaakt sinds er op school en thuis meer aandacht aan wordt besteed, en mijn brein het nu wel tijd vond).
Dus qua kado’s wacht ik dus geduldig af.
Twee andere kados kwam letterlijk binnen vliegen. We zagen zelfs hun vliegtuig toen we er naar toe reden en dat is geen grap. Kijk maar goed naar de foto, dan kun je zien dat het een blauw toestel is met KLM op de staart. Wij konden het zien!
We waren heel blij dat we ze zagen, ook al duurde dat behoorlijk lang omdat de meneer en mevrouw van de KLM papa niet konden vinden en hun telefoon beltegoed op was…. Daar gaan ze dan net even de mist in met het woord “Reliable”.
We waren misschien ook wel een beetje uitgeëxiteerd, want we waren er al dagen mee bezig. Elke avond werd afgeteld.
Maar goed, een lang verhaal kort, we zijn weer bij elkaar en dat betekent de hele dag lekker in het zwembad, waarbij Siebe en ik elkaar aftroeven met wie er het beste salto’s kan doen (ik dus). Voor de rest is een dag nooit lang genoeg voor Siebe als het woord zwembad in de dag zit. Die kan tot aan het eind der tijden in het water dobberen, totdat zijn vel er uit ziet als de rimpels van een 213 jaar oude man, na een pedicure behandeling.
Ik kan met gemak net zo lang in het zwembad zijn, of moet ik zeggen “Ik kan net zo lang in het zwembad zen” want water maakt me rustig. Ook al kan ik niet echt zwemmen, ga ik al weken zonder bandjes het water in. Berekenend en vertrouwd, weet ik precies hoever ik van de kant ben en hoe lang het duurt voordat ik er onder water moet komen. OK, ik kan ook best even de neus boven het wateroppervlak uit pieken voor een teugje adem, maar alleen als het echt nodig is.
We hadden ook nog een geweldig ballenbakmomentje. Siebe ging papa halen om naar de grote verrassing te komen kijken. Hij kon ons niet vinden!
BOE! Hahaha, we hadden ons verstopt onder de ballen! Supergrappig, want papa was echt in grote paniek! Dat kon je wel zien.
Siebe en Zelda mochten aan het eind van de dag op papa zijn brommer rijden. Dat is dan weer één van hun grote kado’s. Als je 14 slash 17 bent, is op iets rijden waarbij je niet zelf hoeft te trappen of af te zetten, magisch. Papa had dat met de rode Gülner trekker uit 1932 van Pake Geert (zei hij). Met 14-en-en-halve kilometer per uur door het weiland, ik bedoel maar, tijden veranderen….
Maar goed, aan het eind van de dag staat er nog steeds die kerstboom met kados er onder. Morgen is het zo ver…. Nog een nachtje slapen en dan mogen we ze, als Siebe en Zelda op zijn (al die randvoorwaarden) openmaken.
Dzjez & Jay 