Gerard hier.
Het heeft me een tijdje gekost. En dat is logisch, want de onderbroken nachtrust van de afgelopen weken verandert langzaam van euforie en geluk naar een lichte (en nu overdrijf ik in de positieve zin) moeheid.

En dat is logisch. Zo zit de natuur in elkaar. De euforie zorgt voor energie en die extra energie houdt je dan weer op de been. Maar ik ben een man. Dus dan heb je het ‘gemakkelijk’. Ik ben wakker en hoop dat ik weer in slaap val, al of niet vooraf gegaan door een loopje naar de wc.

Maar als je moeder bent, is dat een ander verhaal. Eerst ben je zwanger en geen moeder maar moe, zeker na de bevalling. Dan pas ben je moeder die én melk produceert en geeft en dat is dan een ander verhaal.

Dan moet je en langer wakker blijven en aan het werk. Dan moet je wel moe zijn! Dus was ik aan het nadenken over de overtreffende trap van moe zijn. Zoals goed, beter, best of rood, roder, roodst en lang, langer langst.

En dan kom je tot een interessant rijtje:
Moe, Moeder, Moederst.

Ik weet wel dat het niet klopt, maar bij mij komt simpelweg één woord op: Respect.