Het is onwaarschijnlijk hoeveel er gebeurt is vandaag en het weinige aantal foto’s wat daar van is gemaakt.
Gelukkig hebben we de foto’s in ons hoofd, alleen zal ik die niet herinneren als ik bijvoorbeeld 10 ben. Dan heb ik vrijwel geen één échte herinnering aan nu. Dat wil niet zeggen dat de gebeurtenissen die ik nu mee maak geen invloed hebben op wie ik later zal zijn. In tegendeel, alles wat nu gebeurt is een soort riviertje in m’n hoofd. Dat riviertje bepaalt hoe mijn ‘levenswater’ stroomt.
OK, de samenvatting van bovenstaande is eigenlijk simpel. Geniet in volle teugen.
(en zo zie je maar weer dat je soms veel woorden nodig hebt om iets wat eigenlijk simpel is uit te leggen).
Maar wat is er dan gebeurt, vraagt een oplettende lezer zich af?
We zijn met z’n allen gaan fietsen en de zon was gebeld, want die scheen volop. Ik met papa, en mama met Jay op de bakfiets. Heerlijk is dat! Frisse lucht, zon op je hoofd en binnenwegen. Alles wat je met een auto niet meemaakt. En mama kan er supergoed op fietsen.
We zijn bij de kaasboer geweest en de fietsenmaker voor een babyschaal voor Jay. Dan kan hij naast mij in de bakfiets zitten en bij onze voeten alle handdoeken en ballen en insmeerspullen als we naar het strand gaan!
Bij de fietsenmaker was het een paradijs van dingetjes waar je aan kon zitten. Ik liep maar gewoon mee met Peter, de fietsenmaker, en deed net of het de gewoonste zaak van de wereld was. Dat is de beste truc, mensen denken dan dat het zo hoort. Papa stond toch te kletsen met een leuke mevrouw, en die heeft nu eenmaal geen ogen in z’n rug (dat zou ook onhandig zijn, want dan weet je niet waar je kijken moet).
Op de terugweg ben ik door het gehobbel en gebobbel voor op de fiets bij papa in slaap gevallen en zo zie je maar, als je echt moe bent, kun je overal slapen. Hobbel de Bobbel doet me denken aan een verhaaltje dat papa voor Zelda geschreven heeft. Klik maar eens hier, dan kun je het lezen.
Toen we thuis kwamen werd ik ongelukkig wakker en duurde het best lang voor ik weer mezelf was. Niet alleen werd ik wakker gerukt uit een droom, ik werd wakker op een totaal andere plek dan waar ik in slaap gevallen was. Niet grappig!
Ik ben dat gewend -w akker worden op plaatsen waar ik niet in slaap gevallen ben – en vind dat best. Ik vind slapen, naast drinken één van de leukste dingen om te doen. Alhoewel, lachen vind ik tegenwoordig leuker en leukerder. Elke keer als ik een gezicht zie, lach ik en maak van kiedkiedekoe geluidjes. Dat maakt mij superschattig!
Ik vond het ook heerlijk in de bakfiets. Fris, warm, schudden. Ik kreeg er zelfs honger van waardoor mama op een bankje in een hele drukke straat melk moest geven. De meeste vrouwen knikken dan herkenbaar en met een glimlach, logisch, maar een paar vinden dan raar en ongepast.
Nou, ik vind het raar en ongepast dat ze afkeurend doen tegen één (misschien wel hèt) van de natuurlijkste wonders van de wereld. Al honderduizendmiljoen jaar.
Toen we thuiskwamen, ging papa weg om Siebe en Zelda te halen en kwamen Olpa en Olma er voor terug. Goeie wisseltruc! We hebben het niet aan Dzjez verteld dat Siebe en Zelda komen, want dan gaat’ie de hele tijd uit raam kijken en zenuwachtig doen 😉
Papa ging weg en Olpa en Olma kwamen er voor in de plaats, de zon scheen en dat zijn de ingrediënten voor een fijne middag. We hebben ook gefietst. Olma en mama en ik. We hebben de crèche laten zien. Van buiten hoor en op de terugweg ben ik weer door dat gehobbel in slaap gevallen! ‘(T is wat).
Ik ben met jas en al in bed gegaan, want ik werd niet wakker. Ik sliep zo diep, dat ik een deuk in de bodem van matras zou duwen, dus heeft mama me maar op die matras gelegd. Ik werd weer heel raar wakker en dat rare werd versterkt door Siebe en Zelda die daar ineens waren in het echt en niet in een droom, en Olpa en Olma waren er ook nog. Heel veel input voor een dreumesbrein….
Toen alles weer op orde was in m’n hoofd heb ik HARD gelachen en VEEL geknuffeld.
Oh ja, dat hadden we vanochtend ook. Als mama lacht, doet ze haar hand voor haar mond. Ik dus ook en dan moet mama ineens nog harder lachen en ik ook. En dat is goed. Van lachen word je vrolijk!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 