Er zijn een paar dingen die ik vergeten ben om te vertellen.
Ik schaam me er niet voor, maar mijn schrijfvingers hadden zo veel andere dingen te typen, dat ze het ‘te veel om op te typen’ vonden. Maar toen zei de kleine pink tegen de grote duim (beide zijn niet betrokken bij het type-proces, net zo min de ringvinger dat is), het, zijn de middel- en de wijsvinger van de linker en de rechterhand niet iets vergeten?
Ja, zei de duim en de wijze vingers was ineens niet zo wijs en kreeg een kleur rond de nagelriem. Sorry zei de middelvinger en op een vriendelijke manier en ze begonnen alsnog te typen:
Poep zei ik, en papa trekt m’n luier uit en zet me op de WC, maar hoe leuk ik daar ook zit, er gebeurt niks, dus na 4 minuten mag ik er weer af, maar papa anticipeert op een volgende poep.
Maar door al dat gepraat over poep moet papa ook even naar het toilet en als hij terugkomt sta ik schuldbewust bij de keuken en wijs naar de tafel en zeg POEP.
Het was gebeurt voor ik er erg in had en van schrik ben ik er ook nog eens 2 keer in gaan staan, dus zat het ook tussen m’n tenen. En papa? Die moet HARD lachen, ruimt het me op en stopt me in bad.
Het tweede wat ik niet verteld heb, is mijn reactie als papa tegen me zegt “Ik hou van je”. Dan sla ik namelijk met m’n hand op m’n borst. Ik denk dat ik dat van Zelda of Siebe heb geleerd. De rest heb ik allemaal verteld.
Terug naar vandaag. Jay en ik zijn in bad geweest en ik mocht ook even in het badje van Jay. Raar. Aan de ene kant voelt het vertrouwd, maar aan de andere kant staan de randen wel heel dicht bij! Gelukkig heeft Jay er geen last van.
We zijn ook gaan fietsen terwijl papa aan het hardlopen was… in de regen! Wij genieten van de regen die tikt op het plastic dak van de bakfiets en Jay en ik kijken elkaar aan, terwijl Papa en Mama regendruppels opvangen en ze kijken BLIJ. Regen maakt fris, het stof is uit de lucht en de zuurstof is puur, plus het is goed voor de billen zegt mama.
Ik heb vandaag ook spraakles gehad. Daar zeg ik niet veel over. Kijk maar:
Ik weet niet of het koppigheid is of iets in m’n kop, of gewoon mijn grap en m’n vocabulaire is  te beperkt om het uit te leggen 😉
Ondertussen lees ik mama en Jay voor uit een piepklein houten boekje. Gezellig en leuk!
Na m’n middag dut gingen we in de auto. Naar Olpa en Olma, even een borrrrrel drinken. Ik heb er geschommeld, gedraaid, glazig naar de waterkant gekeken met mama, chips gegeten, 50 keer de trap op gelopen (en af gehaald) en gespeeld. Berengezellig dus!
Toen we thuiskwamen was ik klaar… Zelfde riedel.
Oh ja, papa heeft weer die retrocamera ontdekt
Ja, eindelijk, die foto’s zijn zo cool! Hij heeft er ook veel van Dzjez van gemaak, dus nu ook van mij. Die foto’s hebben altijd haast per definitie een zeer hoog ‘ooooooh’ gehalte. Kijk maar:
Verder heb ik ene rustig dagje gehad. Ik vind het wel telkens belangrijker er bij te zijn. Dus sit ik liever in de wipper dan dat ik plat op m’n rug lig. Dan kan ik meer zien!
OK, ik geef toe, als ik op m’n buik lig, de eerst stapjes om te kruipen en om me heen te kijken, vind ik dan weer niet zo leuk. Maar ja, met alle nieuwe dingen is het zo dat je ze vaak en veel moet oefenen ander blijf je in de oude patronen hangen.
OK, ik heb  nog niet veel oude patronen, dus gaat het gewoon om het maken van nieuwe verbindingen tussen m’n neuronen…. Ik denk dat ik wetenschapper ga worden. Net als Siebe en Einstein.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 