Zo voelt het een beetje na zo’n indrukwekkend weekend.

Dan is het ineens wel heel erg stil als iedereen weg is. Het ene moment zijn ze er allemaal en het volgende moment ben ik alleen met mama…. En dat komt goed uit, want die had ik de hele dag bijna niet gezien. Ze moest namelijk werken bij Gaus, een of andere belangrijke bijeenkomst en alles is goed gegaan. Wel fijn dus, even quality time.

Alhoewel, met z’n tweeën, niet dus hè, want dat kleine broertje van me begint al te bewegen. Op die manier laat hij weten dat’ie er is en hij is al aan het oefen voor straks een buitenbuikse baby te zijn. Net als ik! Ik weet er alles van.

Leuk om te bedenken dat nu hij in de buik zit alles zo enorm anders is als toen ik in de de buik zat. Niet alleen is het nu ruimer, want ik heb het voor hem opgerekt, ook hoeven we minder op en neer te rijden naar België, is papa er niet alleen per WhatsApp en Viber en Skype en slaapt mama wat meer… Ik ben benieuwd wat voor invloed dat heeft op m’n broer en hoe hij is. Hoe dan ook, ik ben nu al gek op hem!

Om van de hak op de tak te springen, gisteren zat ik op de schouders van Siebe, heeft Zelda me in bad gedaan en 2 keer een flesje gegeven en me ook nog 2 keer in bed gestopt. Dat is raar, dan val ik niet normaal in slaap…. maar uiteindelijk wel. Papa en Siebe zijn nog gaan hardlopen tijdens mijn slapen. Gelukkig was ik op tijd weer wakker!

Vanochtend moest mama me wakker maken, om maar even van de tak op de hak te springen en dan ben ik even niet blij. Ik was echt een beetje chagrijnig, gelukkig duurde dat niet lang, maar de conclusie is simpel: Ik hou er niet van om wakker gemaakt te worden, wel om wakker te maken.

Gelukkig had papa een flesje, maar wat schetst m’n verbazing? Het smaakt niet zoals normaal! Pap er in…. daar kan ik vandaag even niet aan wennen! Gelukkig kwam mama er snel aan met een nieuwe ‘gewone’ fles. Die heb ik lekker opgedronken en dan ben ik direct beterder gehumeurd.

Toen ik terug kwam van de crèche was papa er niet. En ik ben nu bijna 10.
10 maanden wel te verstaan en dan ben ik me daar wel van bewust, maar weet nog niet goed hoe ik dat moet uiten…. ik hoop wel dat hij er morgen weer is. Tot die tijd ga ik rustig slapen.

Oh, wacht! Ik heb hem gehoord, nu is het helemaal goed.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.