Door papa.

Ik moet het toch even kwijt. Jij bent ongelooflijk! Vanochtend maak ik je voorzichtig wakker om kwart voor zeven. Dan krioel je wat heen en weer en kreun je wat en dan laat ik je wat, maar dan pak ik je op – en wat kun je lekker knuffelen – en leg je op het aankleedkussen en het eerste wat je doet is een glimlach van oor tot oor en het tweede gebabbel en gekir. En dat is mooi!
Ik zeg altijd maar zo: De dag is te mooi om ’s ochtends niet vrolijk te zijn.

Heerlijk is het. Vroeg wakker worden, is dan ineens leuk en iets om naar uit te kijken, ondanks de wat korte nachten, want de rest van de ochtend ben je ook energiek vrolijk. Een echte gezelligerd ben je.

En dan kom ik ’s avonds thuis en zie je een beetje zeurderig in de wipper, want mama is aan het koken en ik loop naar je toe. Het is dat je nog geen tanden hebt, want anders had je glimlach de kamer verlicht, samen met een schatertje. Mama zei trouwens dat het even duurde voordat ze weg kon op de crèche. Iedereen moest nog even dag zeggen tegen je en een glimlach van je krijgen. Charmeur! Van wie heb je dat toch…

Maar dan is er nog één ding waar ik met je over moet praten. Je eetlust! Of moet ik zeggen drinklust, die is enorm. 4 bekertjes op de crèche en opnieuw hongerig thuis. Als je zo doorgaat ben je een reus van 2 meter voor je 12de! En dat is geweldig, want dan zul je ook wel een reuzenlach hebben.