Ik heb de hele nacht doorgeslapen en werd wakker met een lach en dat was voordat papa binnenkwam. Daarna moest ik nog harder lachen, want dat is gezellig. En toen ik beneden kwam moest ik nog harderder lachen want daar was mama. Hoe leuk het dan ook bij papa is, dan moet ik naar mama, want dat is toch anders. Mama. Lekker tegen haar aan en ik had dorst, dus lekker drinken. Fijn is dat.
Vandaag m’n Army broek aan en dan ben ik automatisch een stoere man, of stoere baby. Baby!? Hoe lang ben ik eigenlijk een baby? Zo voel ik me niet, ik voel me een hele vent en ben me errug bewust van wat er om me mee gebeurt. Ik weet ook heel goed waar ik naartoe wil en heb een zeer scherp oog. Ik zie allemaal kleine dingetjes, die anderen niet zien. Die pak ik dan en stop ze in een vuilnisbak….
In ieder geval heb ik nu iets nieuws. Als ik in de kamer rondkruip dan ga ik naar de box en wil me optrekken om te gaan staan, maar wat in m’n hoofd wel lukt, lukt me motorisch nog niet gek genoeg. Dan zit ik daar op m’n knieën en heb de spijlen goed vast, maar toch. Het gaat me lukken hoor! Het is niet een kwestie van of, maar van wanneer.
Op de créche was daar Daphne en die was net zo blij mij te zien als ik haar. Knuffelen geblazen en lachen en kirren. Ik heb me echt even laten gaan, even baby! En het was een fijne dag. Ik heb weer heerlijk gekropen, de hele crèche rond, overal kijken en overal aan voelen en op de knietjes. Niet te veel geslapen en genoeg gegeten, de ingrediënten voor een goeie dag dus.
Altijd fijn als ik mama dan weer zie, alhoewel ze wel al een paar dagen een gevecht aan het voeren is met Griep en dat is aan haar te zien en te merken. Geen idee wie Griep is, maar ik vind haar niet leuk. Ik snap ook niet waarom Griep het mama zo lastig maakt. Griep is dus stom en ik ga haar nu vethard in gedachten wegsturen. En let op hè! Morgen kom ik controleren. Stomme Griep.
Het was weer leuk om papa te zien ook. Die had een grap, die ging heel hard lachen en dan moet ik meelachten hè! Ik kan me dan niet inhouden en dan schuddebuik ik helemaal. Terwijl ik sta! Want ik kroop helemaal tegen hem op en probeerde me aan z’n overhemd omhoog te trekken. Jaja, ik heb de stasmaak te pakken. Ik zeg het, een kwestie van tijd.
Ineens had ik honger, dus mocht ik warm eten, maar daar had ik net even geen zin in. Wel in melk. Ik heb 150 ml in één keer achter elkaar opgedronken en dacht papa dat ik naar bed moest. Maar natuurlijk niet! Pas toen was ik toe aan warm eten, dus heb ik een half bakje opgegeten en natuurlijk nog YOGHURT, terwijl we Sesamstraat keken. Waar ik echt helemaal echt vrolijk van wordt is zingen. Deze keer was het Jan Huigen In De Ton. Dan bewegen armen en benen spontaan!
Wat ik ook erg leuk vind, is als papa fluit! Dat is een wonderlijk iets. Hij blaast lucht in m’n gezicht en ik hoor een melodie. Magisch.
En toen was het tijd om naar bed te gaan en dat kan maar op één manier. Mama. En zo ben ik lekker in slaap gevallen. De hele nacht door…
it wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 