Wat heb ik goed geslapen zeg!
De hele nacht door, zonder onderbreking. Ik heb zelfs zo hard geslapen dat ik er echt wakker van schrok! Met een schreeuw werd ik wakker om een uur of 7.
Eigenlijk zegt dat 2 dingen:
- Ik voel me goed in het nieuwe huis.
- Ik was best moe
Beide is goed.
We hebben samen aan tafel ontbeten! Dat kan nu. Nu kunnen we ruim aan een tafel zitten en ineens is het vanzelfsprekend om te doen. Gek hè! Dat je van de ene gewoonte naadloos in een nieuwe kunt stappen. Ik denk dat omgeving veel dan wel niet alles bepaalt.
Je kunt het zien. Mama en ik kijken gelukkig en blij naar elkaar en papa maakt blij de foto. Alle dozen doen er niet toe; dat we nog moeten zoeken naar kommetjes kopjes en suiker, geen probleem. Nee, het is fijn zo.
Samen met mama moest ik een heel eind rijden naar Ieniemienie in Dronten. Dat is ver weg ineens. Gelukkig is het samen met mama dus.
En op de crèche waren gelukkig weer de bekende lieve gezichten en dan vergeet je alles snel. Ik heb een lekker dag gehad, maar was blij dat mama me weer kwam ophalen. Ik werd vastgehouden door Ellen, mijn baken en troost. Dat is goed, maar mama is beterder.
Thuis werd ik opgewacht door papa, maar het was Nijntje die me uiteindelijk redde van de moeheid en er voor zorgde dat ik nog wat gegeten heb. Eigenlijk was het tijdens het dansen van Nijntje dat ik gewoon het hele bakje opat. En yoghurt, maar daarna was ik klaar voor bed.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 