Met vermoedt dat de naam Vlieland waarschijnlijk is afgeleid van het “Insula Fle”, wat betekent: het eiland bij de Flevostroom. Nou dan hebben we het getroffen, want dat is de naam van ons huisje en mijn eerste keer buitenbuiks op Vlieland. Maar om daar te geraken, moest ik vroeg op en daar hadden m’n oogjes klaarblijkelijk nog geen zin in. Die wilden liever nog even dicht blijven. Toen ik de kleertjes aanhad was het ook snel voorbij en zat ik hup! in de auto.

Gelukkig had ik om 5 voor 6 nog gedronken, m’n onderbewuste had die beslissing al genomen, voordat ik er erg in had. Handig, zo’n onderbewuste. Toen we aankwamen zag ik een lel van een boot, want zo ga je er naar toe. Wadlopen kan ook, maar daar zijn m’n beentjes nog te kort of het water te diep.

Aan boord merk je er bijna niets van, plus papa, mama en Zelda zijn er en dan voel ik me op m’n gemak. Ik heb lekker gedronken, lekker geslapen en leuk gekeken naar andere mensen die dan weer met mij beginnen te praten. Leuk is dat. Zo gaan die dingen namelijk.

Toen we aankwamen was het een drukte vanjewelste en ik ontwaarde zowaar Noa, Quin, Beppe, Irene, Tessa, Johann, Senn en Nynthe! Tussen al die mensen. Die waren er al, behalve Johann. Die zat ook op onze boot, alleen wist hij niet dat we op een geheim dek zaten, namelijk -1…. Grote gezelligheid dus!

Ons huisje was nog niet vrij, dus zijn we eerst gaan bivakkeren bij Tessa. Voor mij mooi de tijd om te knuffelen en gek te doen. Dat is belangrijk, een beetje gek doen en een beetje lachen anders wordt je een zuurpruim. Irene noemt mij een kleine Buddah omdat ze dat vindt en dat is genoeg reden. Ik vind dat een mooie naam en kan het bijna uitspreken: BaBa. Fijn om haar te zien.

Maar het grootste avontuur van de dag was fietsen. Papa en mama hebben fietsen gehuurd en speciaal voor mij een kinderzitje voor op het stuur mét een windscherm. En dan denk je waarschijnlijk: “Oh daar is hij veel te klein voor!” Nee hoor, ik vind het geweldig. Wat een ervaring, de wind om je oren en de omgeving die zo snel voorbij gaat! Gelukkig stuur ik een beetje mee, want als je dat papa alleen laat doen gaat het faliekant mis!

En het goeie was dat mama mooi weer had besteld. Dat kan tegenwoordig denk ik met al die aaifoons en aaipods, in ieder geval was het eindelijk weer eens lekker weer. We hebben gewoon buiten gegeten in Holderdebolder op de camping. Ik had m’n eigen podium leek het wel en een kleedje. En iedereen kwam langs! Ineens waren daar ook nog Evelyn, Menno, Lauren en Philine. Eén groot feest. Tsja, dan moet er veel geknuffeld en gelachen worden. Familie is leuk, dat zijn een soort vrienden die je van nature hebt. Dat voel je en het is net of ik ze al kende. Mooi is dat.

Uiteindelijk moest zelfs ik naar huis, weer op de fiets. Prachtig. Mama kijkt dan zo trots dat haar ogen harder stralen dan de zon. Dat vind ik mooi om te zien. Mijn mama. Gek eigenlijk, want vorig jaar was zij hier ook en zat ik nog binnenbuiks en wisten we van elkaars bestaan, maar kenden elkaar nog niet. Dat is nu wel anders. Gelukkig maar!

Jaja, it die wer in moaie dei!
En moarn wer.

Deze slideshow vereist JavaScript.