Ik zal maar met de deur in huis vallen: Ik ben 9,790 kilo of 20 pond, zoals de Beppe van pappa zou zeggen. Een hele baas, zoals Olpa waarschijnlijk zou zeggen, maar op het consultatiebureau zeggen ze dat ik een hele gezonde, vrolijke, bijdehante, goed ontwikkelde baby ben en dat was een hele opluchting!
Grapjuh!
We hadden het min of meer wel verwacht. Maar toch, het is fijn om te horen. En ik heb me er er goed vermaakt hoor! Al die aandacht is op m’n lijf geschreven en ik geef er veel liefde voor terug in de vorm van glimlachen, klappen en zwaaien. Grappig om mama te zien, die straalt helemaal. Dat doet ze ook zonder mij, maar zo in het consultatiebureau, kun je de lichten haast uit doen en je blijft alles zien. En dat is zonder mijn trotse straling!
De crèche was leuk. Benthe was er en die mocht in het bedje toen ik kwam. Konden we samen spelen. Dat is gezellig en dan kan ik goed van haar leren. Goed kijken is goed volgen, alhoewel ik dat nog wel wat moet oefenen. Dat is één van die verbanden die ik naar eigen inzicht invul.
Bijvoorbeeld: Als ik ontdekt heb dat brood lekker is, stop ik het in m’n mond en kauw het op. Als ik niet op de natte vloer mag, dan doe ik dat wel. Als papa zegt: Ssssssst, dan doe ik dat niet. Niet altijd tenminste, want dat verband kan ik dan niet leggen! 😉 Ik weet ook wel dat vanaf het moment ik papa of mama kan zeggen, ik de klos ben. Want vanaf dat moment weten zij dat ik woorden begin te begrijpen. Voorlopig wacht ik dus nog even…
Ik leid ze gewoon af met al die andere kunstjes, zoals kruipen, draaien, staan, zwaaien, zelf drinken… want dat heb ik gedaan. Water, dat is m’n tweenalekkerste drinken. Ik ben er echt aan gewend nu. Lekker fris en het vult op een niet-vullende manier. Het heeft me geholpen om dat kleine laatste duwtje te krijgen, dat me net over het randje van vrede- en liefdevol in slaap te vallen.
Dat was wel een beetje een strijd. Ik had 180 ml melk gedronken, beetje rijst gegeten, yoghurt, maar ik was wat dwarsig. Moe, denk ik, warm vermoed ik, baby in ontwikkeling leid ik af.
Al met al, liet ik papa gaan met een glimlach, zo ben ik dan ook weer. En vergeet niet, ik ben borstvoeding gewend hè! Beetje afkikken, maar extra rust voor mama. Dat gun ik haar met 9,790 kilo L.O.V.E..
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 