Wat een dag! Alles was wit! Buiten dan hè, daar lag overal sneeuw en wij gingen al vroeg op pad (nadat ik m’n tanden had gepoetst). Want we gingen de sleutel halen van het nieuwe huis. Dat is best bijzonder en doe je niet elke dag. Op de weg er naar toe heb ik goed om me heen gekeken. Want al die sneeuwvlokken en witte weilanden zie je ook niet elke dag. Oh ja, ik heb ook een beetje geslapen. een minuut of 10, want toen waren we er.
Ik was er al eens geweest, maar toen was het één van de warmste dagen van het jaar. Vandaag was het dus één van de koudste dagen. Wij houden van extremen!
Het was er kleiner dan ik dacht, maar dat kan ook zijn omdat ik in de tussentijd gegroeid ben. Dan bekijk je dingen van een ander niveau natuurlijk…. Zo gaan die dingen. Ik kon er wel lekker lopen. We gingen door het hele huis om te kijken of alles vast zat en zo van die dingen. Alles was goed en toen gingen we naar de notaris.
De notaris leest hele grappige dingen voor en dan moet je handtekeningen zetten en ondertussen krijgen de groten koffie en een After Eight (en ik krijg ook een stukje) en dan geeft de makelaar bloemen! Klaar. Mooie baan! Op weg terug naar ONS nieuwe huis. Toch wel een beetje spannend. En ik, ik viel weer even in slaap..
In ONS nieuwe huis wilde ik niet slapen. Dat vond ik eng en raar plus er is veel te veel te beleven. Bijvoorbeeld Olpa en Olma die kwamen. Die stonden ook ineens voor de deur en die keken ook heel blij. Die hadden zelfs drank bij zich. Sjampanje. Niet voor mij hoor. Voor hun is ons nieuwe huis om de hoek en hun huis is dan weer om de hoek bij ons.
Nou niet echt om de hoek, want daar zit de snackbar! En de Plus, de bakker, de slager, de visboer en de pizzeria, de speeltuin en de volkstuintjes, een voetbalveld en de weilanden, maar daarachter wonen Olpa en Olma. Als ik later groot ben ga ik er op de fiets naar toe. En aan de andere kant wonen Evelyn en Menno en Philine en Lauren. Ook op fietsafstand. Het leven is mooi!
Het was maar goed dat Olpa er was, die heeft daardoor een foto kunnen maken van het sleutelmoment. Een echt sleutelmoment, want papa gaf een setje sleutels aan mama. Dan kan ze ook alleen naar binnen. Dat is wel zo handig en zij keken heel blij!
En ik, ik loop lekker door de kamer, laat me op tillen en knuffelen, ja, ik heb het wel naar m’n zin en ik weet zeker dat het alleen maar leukerder wordt. Uiteindelijk heb ik niet echt geslapen vandaag. In de auto terug nog 10 minuten, dus thuis mocht ik slapen met een flesje. Het was half 5 of zo. Gelukkig mocht ik er om half 7 nog even uit. En in bad, en gezellig, en nog eten. Leuke afsluiter van een fijne en bijzondere dag!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 