Het is simpel: als je je kop niet boven het maaiveld uitsteekt, ziet niemand je.
Dat is handig als je niet op wilt vallen, maar als iedereen dat doet, blijft alles altijd hetzelfde.
Dat is een keuze natuurlijk.

Aan de andere kant, als je een verschil wilt maken moet je misschien het andere kiezen. Anders zijn, kop boven het maaiveld uitsteken. Ik ben er niet zo mee bezig, maar ik heb wel het gevoel dat ik anders ben. Ik kan al kaarsrecht, doodstil in de box staan en ergens naar kijken.

Ik kan ook al rondjes draaien op één voet en snel weer doorlopen. Ik ben een vrolijkerd en lach altijd. Dat zeggen ze ook op de crèche. Alleen dat al, vrolijk zijn en lachen en grappen maken maakt je anders.

Nu is het OK, maar als je later groter bent is anders zijn een beetje moeilijker. ‘Mensen’ willen graag hetzelfde, dat is gemakkelijker om in een hokje te plaatsen en geeft zekerheid. Daar zijn hokjes voor. Nou, ik wil niet in een hokje. Gelukkig heb ik papa en mama. Die passen ook niet in een hokje. Die passen bij elkaar. En bij mij. En bij mijn broer, die er al is maar ook nog niet.

Dat was het.

Bijna… ik moet nog even zeggen dat ik ENORM veel gegeten heb. Een half potje kip met rijst, yoghurt, een boterham, een koekje, bami, kroepoek en een kwart sinaasappel en 240 ML melk. Doe maar gek!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.