Ik heb een krokusje gezien en ik weet wat het is.
Het is een mooi paars bloemetje dat de lente wakker kust.
Kro-KUS dus.
Vandaag is een bijzondere dag, want we hebben mijn broer erkend. Nee, niet herkend, want dat kan nog niet en we wisten al dat hij er zat, dus hij was ook al bekend. Nee, erkend, dus nu wordt hij geboren met de achternaam Hoff en dat is belangrijk, want daarmee hoort hij automatisch bij de bende van Hoff.
Over de Bende van Hoff gesproken, Ebeis en Adlez (geheimtaal van de Bende) ook. Papa vertrek daarvoor om 1 uur, dus we moeten opschieten. Ik heb gezellig gespeeld en boekjes gelezen en wildvreemde mensen aan het lachen gemaakt door Hoi en Hallo te zeggen en ze boekjes te geven. Zo makkelijk is het. Ik ben benieuwd tot welke leeftijd je dat kunt doen. Papa doet het ook nog steeds. Zonder boekjes, dat wel.
Maar voor dat papa vertrok heeft hij me naar boven gedragen. Mama heeft me een flesje gegeven omdat ik even ging slapen. Uiteindelijk werd even tot 4 uur! Ik ben schade aan het inhalen, want ’s ochtends heb ik ook geslapen. en heel veel gegeten. Een boterham, een flesje melk (echte melk voor grote mensen) een hele banaan op een stukje na en dus slapen.
Toen ik uiteindelijk wakker werd zijn we naar Olpa en Olma gegaan. Mama en ik dan. Gezellig! Ik voel me daar al helemaal thuis. En gezellig met Olpa boekjes lezen!
We hebben er ook gegeten. Grote boterhammen op grote Friesch Bont Borden. Dan voel ik me echt in m’n element. MMMMMMMMMMMM zeg ik uitgebreid als ik weer iets eet.
MMMMMMMMMMMM, dus als ik iets lekker vind.
Uiteindelijk waren we zelfs later thuis dan papa en dan is de verrassing des te groter als Siebe en Zelda er zijn!
Dat betekent natuurlijk eerst nog spelen en en gek doen. Fijn, de Bende van Hoff, we gaan nog heel veel plezier beleven. Zeker weten.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 