Soms heb je van die dagen die als je ze in kleuren uit zou moeten drukken een bont schilderij op zouden leveren.
Vandaag was zo’n dag.
Opstaan met papa.
Vroeg opstaan met papa. Eerst om 12 uur, dan om half 5. Dorstig. Moet meer eten van te voren. Als die beweging, groeien, denken en doen kost veel energie, dus.
Nadat we opgestaan zijn heb ik goed gegeten! Een boterham, een flesje en een halve banaan, klaar om te gaan. Toen was mama er en dat was fijn. Ze straalde en haar buik is nog steeds dik! En ik heb gepuzzeld. Langzaam aan begin ik het te begrijpen. Een koe moet in het gat van de koe en dat kan maar op één manier.
Ondertussen praat ik er op los en begrijp ik veel. Veel meer dan ik wil dat mensen weten wat ik al weet. Maar goed, dat hort bij de ontwikkeling en dat is nodig om later de wereld te veranderen. Of voor andere dingen.
Dan gaat papa weg, die gaat werken en ondertussen was ik al een beetje moe, dus ging ik een klein dutje doen. En toen ik wakker werd en beneden kwam stond daar BEPPE! Niet dat ik haar direct herkende (papa heeft niet elke dag een foto laten zien!), maar na een aarzeling van 8,7 seconden en een grote lach van Beppe was het ijs gebroken en waren we de beste vrienden.
Ik heb Lego-oh-oh gekregen en we hebben gespeeld en boekjes gelezen en Beppe heeft koffie gedronken en een gevulde koek gegeten en we waren blij en vrolijk. Het was wel grappig want ze was hier voor het laatst geweest voor de verbouwing en dan is de verandering groot!
Toen Beppe weg ging, zijn wij gaan winkelen en ik heb weer veel mensen laten lachen door KIEKEBOE! te spelen. Iedereen die het maar wilde zien en allemaal kregen ze een privé voorstelling. Zo ben ik.
Ineens zag ik in de open tas van mama een koekje. Dan wijs ik al OH-OH-end en wijs, terwijl mama me aankijkt zo van, wat heb jij nou?! Maar toen ze het doorhad, kreeg ik het koekje en stonden 2 andere vrouwen weer te lachen. En toen we uiteindelijk vertrokken uit de Lidl, zij mama, zeg maar dag. Dat heb ik gedaan, alle mensen en alle kassa’s heb ik dag gezegd en gezwaaid.
Toen was er nog een verrassing, want we gingen niet naar huis maar naar Olpa en Olma. Dat was ook weer een feestje en ik heb koek (want ik weet waar dat ligt), water een een aftereet. Dat is lekker chocola en we ik heb veel boekjes voor laten lezen. Goed plan.
Als ik niet de naam Olpa had bedacht, had ik hem Opa Knoop genoemd, want hij heeft me dat woord geleerd en elke keer als ik hem zie, denk ik “knoop” en wijs er dan naar, maar gelukkig heet hij al Olpa en dat blijft zo.
Oh ja, ik heb ook nog een mooie kaart gekregen van Ymkje en haar familie! Om ons welkom te heten in ons nieuwe huis. Dat vind ik zo lief! Een heel lief huisje in een vogelhuisje. Goed gezien!
Thuis was daar papa weer en een lekker pasta en yoghurt en banaan. Ik kan echt zo lekker genieten van yoghurt en eigenlijk kan ik sowieso genieten en lachen. Zo ben ik geboren, met een lach.
Teletubbies was leuk, maar dat was na het eten en ik was wat afgeleid, want met papa en mama was het ook zo gezellig. Op een gegeven moment was ik klaar en ben lekker gaan slapen met een grote fles. Yes,
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 