Olma was er.
Alleen, zonder Olpa en ik had de hele ochtend als POPAH geoefend met papa. Elke keer als ik een foto zag riep ik dat. Dat is één van de nieuwe woorden die ik ken. Erg veel meer heb ik niet in m’n verbale repertoire.
in m’n non-verbale en begrijpelijke repertoire zitten veel meer woorden. Ik begrijp al heel veel en reageer soms veel te snel. Daardoor weten ze dat ik het begrijp en dat is niet slim. Dan kan ik namelijk niet net doen alsof ik het niet begrijp… Nou ja!
Maar goed, Olma was er en wij gingen naar de kinderboerderij! De dierentuin in de Vesting en dus gemaakt door ridders (dat is een groot geheim en veel mensen weten dat niet. Een deel van de kinderboerderij bevindt zich zelfs in een echte superoude bunker.
Het was best een lange wandeling, maat papa had een slimme tussendoor route gegeven, maar toen we aankwamen, zagen we alleen maar een hertenkamp. Papa was mis, dat was duidelijk. Alleen herten is niet een kinderboerderij. We hebben hem op de hoogte gesteld en toen bleek dat we net niet goed gelopen waren. Gelukkig maar.
Er stonde overigens een stevige wind! Daardoor moesten we telkens een beetje scheef staan en leefde ons haar een compleet eigen leven. Daar hadden de Nijntjes op de houten muur geen last van. Die waren er al om mij te verwelkomen!
We hebben geiten gezien, op fietsjes gefietst, schapen bekeken, konijntjes, kortom het was geweldig.
Ja, helemaal mee eens!
Ik heb niet veel gezien, maar die frisse lucht doet een baby goed! Ik heb er diepe teugen van genomen en voor de rest vooral veel geslapen. Daar ben ik ook goed in en in de frisse buitenlucht is het goed slapen.
Ik heb ook een paar fijne Olma momentjes gehad. Die zijn fijn. Ik heb wat dat betreft maar geluk. Bij Dzjez woonden ze ver weg, maar nu wonen ze dicht bij. Of wij bij hen. Dat kan ook.
Dzjez was ook wel heel lief. Vanochtend moest ik huilen en toen ging hij me aaien en gaf me een kusje en dat hielp.
..helemaal niet! Want ik had honger en als ik honger heb dan is dat het enige waar ik aan kan denken. Dat is belangrijk want ik moet groeien hè! Maar wat lief van Dzjez!
Dank je Jay! Ik was even geschrokken. Eefjes maar hoor!
Maar goed, we moesten ook terug en dat was tegen de wind in! Gelukkig hadden we onze MPS bij ons, namelijk de Mama Positioning System en dat weet feiloos de weg. We zijn langs het Vesting museum gelopen, langs de wallen met daar boven op een parkeerplaats, over het klinkerweggetje dat papa en ik ook atijd rijden, langs de parkeerplaats bij de brug, over de brug, linksaf over de brug, langs het benzinestation, ja ik ken deze weg. Duidelijk de toeristische route. Handig zo’n MPS!
Mama was alleen wel moet toen ze thuis kwam, misschien toch wat te ver lopen?
Ik was ook moe en ben lekker in bedje gegaan. Al die wind en die dieren is vermoeiend. Ik hoorde Olma nog stoer wegrijden in de Landrover. Ik denk dat ik de stoerste Olma in de hele wereld heb!
De rest van de dag was gezellig. Relaxed, geen bijzonderheden, behalve dan dat ik bij papa op de zolder ben geweest! Coole plek en allemaal boekjes om te lezen. Nou dat is een plek, waar ik nog wel eens wil zijn…
Jaja,
it wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 