Ik heb goed geslapen in m’n eigen bedje en ben niet wakker geweest (denkt papa, maar dat is niet waar dus. Hij heeft alleen zo diep liggen slapen dat’ie helemaal niets gehoord heeft en dat is ok, vind ik. Hij maakt mij ook niet wakker als hij honger heeft).

Toen ik wakker werd mocht ik bij Zelda. Leuk is dat, gezellig bij haar zitten en dan mag ik op m’n tapijt en kruip ik overal naar toe. Dat is mijn volgende fase natuurlijk. De wereld ontdekken en dit is nog maar het begin.

Ik heb ontdekt dat de stofzuiger blaast! Dan gaat m’n haar heen en weer en dat vind ik grappig. Logisch eigenlijk, want de lucht die hij opzuigt moet ook weer weg! Gelukkig hebben we zo één die alles zuivert en ‘cleaned’ dus is het alleen maar leuk!

En toen ging papa weg om Siebe te halen en Zelda ging mee. Ik had ook wel meegewild, maar ik moest slapen, want ik wilde goed uitgerust zijn voordat Siebe er is. Dat heb ik er graag voor over. Gelukkig was het niet ver. Bij Baarn in de buurt (hé dat allitereert goed!).

We hebben veel gespeeld en gek gedaan! Ik heb ook de puzzel een paar keer gedaan. Ik kan nu zitten en ‘kruipen’ (tijgeren) en ik vind het geweldig recht op te staan. Siebe test me dan en het lukt al 3 seconden zegt hij. Hij heeft nog gevoetbald met papa mét een gebroken teen! De middelteen van z’n rechtervoet is gebroken en die is mooi ingeplakt! Gelukkig voetbalt hij links (maar schrijft rechts, rare jongen, ben benieuwd welke hand ik schrijf en voetbal… Mama is links en papa rechts. Misschien wordt ik wel als Siebe en Zelda; beetje van beide). Hij was op kamp geweest en had daar z’n teen knetterhard gestoten en daar heeft hij nog eens de hele tijd mee rond gelopen ook! Stoere broer (je ziet linksachter z’n hoofdje).

Ze hebben daarna met de tennisbal gespeeld in de tuin. Dat is een speciaal spel… En ze hebben gedonderjaagd. Ik hoorde ze bijna binnen, maar ik ben gelukkig in slaap gevallen…

Ik had knallende oorpijn en daarom moest ik heel hard huilen. Onbedaarlijk was ik en dat heb ik nog nooit meegemaakt. Zo erg die pijn, ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet. Het heeft best lang geduurd en papa en mama hebben om de beurten met me gelopen (dat is best leuk want dan krijg ik allemaal dingen te zien en leuke verhalen te horen…). Uiteindelijk ben ik in slaap gevallen. Eerst bij papa, toen bij mama en toen ik in slaap gevallen was, moest ik nog nasnikken.

Heineman zegt daarover dat het kan gebeuren en dat er niet veel aan te doen is. Het komt omdat ik wat verkouden ben en dan wordt het van binnen wat ontstoken en dat moet weg en dat doet pijn. Dat heet de buis van Eustachius. Die kende Heineman dan weer niet, maar dat maakt niet uit. In ieder geval had ik een paracetamol in m’n bips en dat helpt ook…

Ik hoop dat het morgen beter is!

Al my al, wis it best in moaie dei!

Deze slideshow vereist JavaScript.