Ik las vandaag een mooie zin “Sterren zijn een soort droom, je weet dat je ze niet kunt pakken, maar ze geven richting en een goed gevoel”. Dat is genoeg zou ik zeggen. Bovendien zijn er genoeg sterren voor iedereen, dus hoeft niemand te dringen of verdrietig te zijn.
Over sterren gesproken, wij hebben die gewoon in onze hand (hoewel ik dat wel een beetje eng vind soms. Zomaar vuur en zo dicht bij! Dat is niet niks). Ik schrik me zo nu en dan een sprong naar de sterren als iemand een rotje aansteekt. Ik snap niet wat mensen n daar aan vinden. Zulke harde knallen. Daar kun je toch niks mee?
Nee, daar kun je niks mee, maar het dee er achter is dan wel weer leuk. Het is bedacht door de Chinezen, die met vuurwerk de boze geesten van het oude jaar weg jagen. Dan kun je met de goede geesten het nieuwe jaar beginnen. Maar dan moet je het wel bewust doen, anders werkt het niet. Dan heb je gewoon veel herrie en de volgende ochtend een boze geest op de stoep (of buurman).
Vanavond in het donker, gaan we het nog een keer doen.
Gisteren zijn we trouwens naar Monkey Town geweest en hadden onze eigen Aap mee! (Papa was er ;-)) en het was er razend druk. Het hele parkeerterrein stond vol met verlaten auto’s die allemaal kinderen hadden afgeleverd. Je moest zelfs wachten bij de glijbaan!
Ik heb zeer Zen in de ballenbak gezeten. Dat doet me altijd goed. De ballenbak en zo nu en dan een glijbaan, dar wordt een mens rustig van. En moe, want na 2 uur Monkey Town kun je me wegdragen.
Wat ik dan niet meer doe is een middagdutje. Ik ga wel naar naar bed, maar klets me er vervolgens letterlijk weer uit. Na een kwartier of zo, beseffen mama en papa dat hetgeen zin meer heeft. Dan mag ik terug naar beneden en ben ik blij.
Papa heeft een NAS geïnstalleerd en…. daar staan de Minions op! Dat moet getest worden, dus wij zijn proefkonijnen. Minions zijn heel cool en dat vind Zelda ook. Die heeft er een sleutelhanger van en zo.
Vandaag is dus de laatste dag van het jaar en maken mensen meer herrie dan goed voor ze is. So be it. Het grappige is dan weer wel dat iedereen zich goed voelt als het nieuwe jaar begint. Alsof het oude jaar van je afgeschud kan worden, waarna alles beter wordt.
Ik doe dat elke dag (of probeer dat in ieder geval). Ik begin goed en dan wordt ik door de dag heen wat grommeriger. Dan vind ik dat ik niet genoeg te doen heb (liefst iPad kijken of puzzels maken) en dan wordt ik onrustig, heb een kort kontje en wordt snel boos, zeg “nee” als het “ja” moet zijn en ben het meestal oneens met de gang van zaken. Het schijnt dat dat een fase is die kinderen van mijn leeftijd hebben en ik ben Dzjez, dus is het wat heftiger dan bij anderen.
Anyway, ik creëer mijn eigen space. Ik heb genoeg aan een wasmand en een stapel boekjes. Grappig genoeg iets waar Dzjez dan weer niet aan denkt, maar zodra hij het ziet in mijn mand wil, of ook een mand voor zichzelf.
Mijn gebrek aan verstaanbare woorden compenseer ik met creativiteit. Ook een vorm van communicatie.
Enfin, ik ben benieuwd of ik vannacht wakker wordt van het geknal. In ieder geval heb ik genoeg slaap opgespaard om de oogjes stijf dicht te kunnen doen.
Dan nog even over 2016.
Ik ga naar school vanaf 4 januari, dus ben officieel niet meer klein. Ik weet zeker dat ik veel avonturen ga beleven. Van Jay weet ik dat ook zeker, want dat wordt een spraakwaterval. De vraag is alleen:
“Wat ga jij doen in 2016?”
It wie wer in moaie dei en een hiel mooi jier.
(mei de daar op yn kier foar it neie jier)
Dzjez & Jay 