On the move

Na de onstuimige bedgang gisteravond volgde een heerlijke nachtrust. Het contrast kan bijna niet groter. Je zou haast gaan denken…. maar nee hoor. Vanavond hebben we het wat rustiger aangedaan en uiteindelijk 180 ml genuttigd, lekker tegen mama aangekroeld, op m’n buik in bed gaan liggen, een vriendelijke zwaai gedaan en BOEFFF in slaap. Ga d’r een gewoonte van maken.

En het is simpel, na een goeie nacht is het goed wakker zijn. Op tijd, met papa naar beneden, want hij moest werken en ik had een lekker dagje met mama voor de boeg. En dan is het zaak papa zo snel mogelijk de deur uitwerken… geintje!

Maar goed, papa ging uiteindelijk wel weg in ik was uiteindelijk wel gezellig met mama. En we hebben best veel gedaan. Schoonmaken en naar de winkel. We hebben een speciale speen gekocht voor mijn pap in de ochtend. Deze ochtend was het in een bakje met een lepeltje, maar als je honger hebt zoals ik gaat dat te t r a a g…. Morgen met de nieuwe speen uit de fles. Ben benieuwd.

In ieder geval, toen we thuis kwamen lag ik te slapen en heeft mama me in bed gelegd. En dat slaapje doet goed. Helemaal klaar voor grote avonturen. STAAN! Waar ik ook kan!  Maar nu heb ik iets nieuws ontdekt: Bewegen. Als ik sta, kan ik alle kanten op heb ik ontdekt. Gewoon handje-over-pak, beentje-over-beentje en in no time ben je ergens anders. Zo gemakkelijk is dat. Kijk maar eens naar de slide show.

Ik kreeg ook nog een hele mooie kaart met tekening van Lauren en daar wordt ik zo blij van! Ik vind post cool en Lauren kan mooi tekenen. Dat is inspirerend. Ik heb daarna zelf een tekening op de envelop gemaakt (denk ik…).

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

The Gang III en een halve….

Om maar even met de deur in huis te vallen: Zelda heeft met turnen een ongeluk gehad en ze heeft haar pink gebroken, haar ringvinger gebroken en een barst in de zijkant van haar hand. BARST zeg ik dan! Dat is heel onhandig, want dan kan ze minder goed knuffelen. Gelukkig is ze er vrolijk onder en redt ze zich heel goed. Alleen soms een beetje niet.

Ik vond het in ieder geval fijn ze weer te zien en ik herkende ze ook echt. Leuk is dat. Als je ouder wordt gebeuren er rare dingen in je hoofd en dit is er dus één van. Ik herken mensen én ik herken zelfs al een beetje m’n naam, want daar reageer ik op. Was leuk te zien hoe Siebe en mama even als experts gaan praten over het spel dat ze spelen. Tsja, als je elkaar een tijdje niet ziet moet je bijpraten. Siebe heeft ook nog met het knisperende knuffelbeest gespeeld. Leuk!

Ik heb goed geslapen, dus was er ook helemaal klaar voor. Ik heb weer eens goed m’n best gedaan niet te slapen en dat is goed gelukt. De truc is wat gaan huilen en daar op concentreren en dan ineens weer helemaal lachen. Zelda en mama hebben me in bad gedaan, gewiegd, neerleggen, drinken, weer neerleggen en uiteindelijk ben ik in slaap gedonderd. Plat op m’n buik, als een zeester op het bed van papa en mama. Licht uit. Zomaar POEFF. En toen ik wakker werd lag ik lekker in een plasje kwijl. Dat betekent dat je GOED geslapen hebt zegt mama en zo voelde het ook.

Siebe, Zelda, Papa en Mama hebben inmiddels de frituurpan ingewijd en hij werkt. Rook lekker, maar ik heb liever melk.

Later!

Deze slideshow vereist JavaScript.