OK, het was een ruige nacht en om eerlijk te zijn weet ik niet goed hoe het komt. Als ik slaap is er niks aan de hand, maar als ik wakker word, is het mis. Dan voel ik me niet goed, heb ik nergens zin in, ben ik overstuur en kost het echt een tijd om weer mezelf te worden. Misschien komt het door een tandje wat graag eens een blik in de wereld wil werpen, of een groeistuip (want ik heb ook veel honger), of iets anders.
Het is een beetje Dokter Dzjez en Baby Hyde syndroom, oftewel: ’s nachts ben ik iemand anders dan overdag. Zoals vandaag. Dan ben ik de hele dag vrolijk en blij. Dan speel ik een hond met de honden en ze hebben amper in de gaten dat ik het ben. Dan ben ik een Dzjezzerman Pinscher. Woaff, zeg ik! (met dubbel ‘f’).
Nog vrolijker word ik als Olpa en Olma komen! En dat was vandaag. Dat is gezellig en zij zijn blij mij te zien, dus is het een hele kleine moeite blij terug te zijn. Ik doe zelfs m’n best om ze mee te krijgen in m’n vrolijkheid en ook dat kost geen enkele moeite.
We zijn gaan wandelen in het grote bos met Iara en Farouche en die waren BLIJ! Het was zeer heerlijk weer en het bos rook zo lekker. Gezellig wandelen met Olpa en Olma. Echt genieten en voor Farouche betekent dat rollen in de modder. Gelukkig is er later op het parcours de vijver en wast ze zichzelf schoon. Handig!
Mama liep verder met Farouche en het grappige was dat toen ze uit zicht waren, Farouche ineens kwam aangerend! Wat was er aan de hand? Mama en zij waren de bocht omgegaan en toen ze omkeek zag ze ons niet meer. Grote paniek en ontroerd en roerloos. Ze bleef staan waar ze stond. Wachten op ons, totdat mama haar los liet en ze ons dus tegemoet kwam rennen. Zo zie je maar…
Toen nog naar het tuincentrum en toen we thuis kwamen was het echt tijd om te slapen! En voor mama ook. Samen, maar in aparte kamers hebben we 5 kwartier geslapen. Nou ja ik, en toen werd mama ook wakker.
Olpa en Olma waren nog boodshcappen doen, dus zaten we al kant-en-klaar beneden toen zij thuis kwamen. Olpa dook in de keuken en wij doken niet. Want dat is nooit grappig op een houten vloer. Wij zijn gewoon gaan zitten en ik ben gaan spelen.
Toen kwam papa ook thuis en ik stond voor het raam hem te verwelkomen. Hardzwaaien en hardlachen, dat kan ik goed. Uiteindelijk was ik moe en ben niet te lang meer opgebleven. Baby Hyde…. liever niet eten, yoghurt, ok, maar veel melk en naar bed is de beste remedie. Eens kijken wat de nacht in petto heeft….
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 