Ik had een op en af dagje.

Waarschijnlijk omdat ik geestelijk groei en eigenlijk te veel denk voor de leeftijd en grootte van m’n lichaam. Dan loopt het ergens spaak. Ik denk dat ik alles kan, mag en moet, maar de realiteit is anders. Niet alleen hoor ik vaak het woordje ‘nee’ ik reproduceer het ook. ‘Nee’, zeg ik dan en ‘Ja’ doe ik. Ben ik goed in.

En we kunnen er niet onderuit vandaag was het….:

Inderdaad en wij hadden gebak gekocht. 2 eigenlijk, maar ze waren zo groot dat we er eerst gisteren ook al één gedeeld hebben. Calorie-management en smaakverdeling noemen ze dat, maar LEKKER. Slagroom: lekker; Aardbei: lekker; Cake: lekker, alles lekker dus.

We hebben niet alleen gebak gegeten, we zijn ook naar de Vesting geweest en hebben daar een Serendipiteitsmomentje meegemaakt en gevonden wat we niet zochten, maar wat we wel errug mooi vinden.

Een antieke kapstok met echte authentieke haakjes. 6, voor ieder één.

Mama heeft hem schoongemaakt, gepoetst en ingesmeerd en hij ziet er uit als oud. Nieuw oud wel te verstaan en past als een strakke handschoen om een hand bij ons huis! Het huis, blij, wij blij, de jassen blij en de jassen van de visite blij. We hebben niet alleen een kapstok, maar ook veel blijheid gevonden.

Over blijheid gesproken, Zelda heeft me deze morgen voor gelezen uit Nijntje.
??? zullen jullie nu denken ???
iPad!

Daar staat Nijntje op en Zelda heeft dat heel mooi ingesproken en toen Facetimede ze ook nog. Kort om even dag te zeggen. Ze heeft zelf ook een verhaal geschreven. Klik HIER om het te kunnen lezen. Het heet “De leukste verjaardag ooit“.

Ik heb dan weer met mama Joetjoep filmpjes van mezelf bekeken. Niet dat ik megalomaan maar het is wel leuk om mezelf te zien als baby!

Dat ben ik nu niet meer! Jay wel.

En daarom ben jij de grote broer, de pad-effener, de ontdekker, de beschermer, de weter, de alles wat ik nog moet worden en daarom zijn we samen de broertjes HOFF. Super TOFF daar kun je niet omheen.

Ik ben ook mee naar de Vesting geweest en heb me weer voorbeeldig gedragen. Ik wilde m’n ogen wel open houden, maar dat fijne gehobbel van de kinderwagen is hypnotiserend. Dan val ik in slaap.

Thuis was ik weer wakker en kijk naar alles wat beweegt en luister ik naar de mooie geluiden van de muziek en zie Dzjez dansen. In m’n hoofd dans ik mee.

Nee ik kan al veel, te veel vinden sommigen van onze woongemeenschap, zoals op de tafel klimmen en de zakdoekjes uit de doos op de leuning van de bank trekken en op een grote hoop doen. Maar ook helpen met de was. Dat is goed!

Ik lees ook al veel en lees mezelf dan voor.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.