Het zijn 2 dagen in één vandaag.
Gister is het niet gelukt wegens een te druk programma.
Dag 1: Klompendans, picknick en de drie-meter-hoge-glijbaan
Misschien weet je het nog, en anders niet, maar toen ik nog een baby was, heb ik klompen op de groei gekregen. Maat 22/23 en laat dat nou precies de maat zijn die ik nu heb. Plus een moeder die zich de klompen herinnerde.
Nou, ik kan zeggen dat klompen op parket niet de beste combinatie is. Dan zit je al gauw in een spagaat en dan kom je niet snel voorruit! Nee, dan naar buiten. Daar sta je stevig en het lijkt er op dat ik van nature op klompen kan lopen. Dat en de butt crack van papa.
’s Middags was er de protest-picknick en we hadden geluk. Het was mooi weer en veel mensen en veel politici die onder de indruk waren van alles wat ze zagen. Dat is goed!
Ik heb Wiebe gezien, dat is de overbuurjongen, maar we hebben nog een paar ontmoetingen nodig om echte vrienden te worden. Nu staan we nog behoorlijk onwennig bij elkaar. Komt wel goed.
Wat ik ook terug ontdekte is de glijbaan. Dat was een open uitnodiging voor mij om de trap op te klimmen. En verder naar boven, tree voor tree en echt, hij is echt bijna 3 meter hoog. Bovenaan gekomen, kruip ik over de rand en ga bovenaan zitten. Mama staat beneden te kijken met grote ogen en voordat ze er erg in heeft! ROOOOETSJ! Ik ging naar beneden, alsof ik nooit iets anders gedaan heb.
En daarna nog eens, maar mama steekt daar een stokje voor. Ik ben een echte avonturier en als ik niet oppas, ga ik aan de lijn….
Mijn geluk was dat Dzjez daarna in de buggy ging en ik even bij hem op schoot kon. Op die manier zag ik ook nog wat extra’s van de picknick.
Het enige wat ik tot dan toe gezien had waren lachende gezichten boven de kinderwagen en de wolken er achter. Nu kon ik de wijde wereld zien. Best leuk!
Ze hadden oude foto’s opgehangen en spandoeken en er waren tafels en kleden. En ik heb in mijn leven nog nooit zo veel mensen bij elkaar gezien!
Ik ben daar nu ook actiever mee bezig. Dingen zien en reageren en lachen. Lachen kan ik goed en kirren.
Aan het eind van de dag heb ik ook nog even met Dzjez geknuffeld, hij is de allerbeste jongste broer die een mens zich kan wensen.
Het leven is mooi!
Dag 2: Fotomoment
Vandaag heb ik de foto’s gekregen die genomen zijn op de crèche! Ik ben de enige die lacht. Dat komt omdat ik natuurlijk één van de meest gefotografeerde kinderen ter wereld ben 🙂
Mama was helemaal blij en kreeg op hetzelfde moment een vuiltje in haar oog. Dat gebeurt soms.
Het was een lekker en gezellig dagje.
Voor mij ook!
Ik was op de foto met de foto van Dzjez. Ik moest keihard lachen! Dat is zo grappig, een papieren Dzjez naast je hoofd hebben! En nu is mijn hoofd ineens groter dan dat van Dzjez!
It wie wer een moaie dei. Twa.
Dzjez & Jay 