Soms heb je van die dagen waarop er te veel gebeurt om menselijkerwijs met 4 vingers te typen.
Vandaag is zo’n dag, dus hou ik het kort, grafisch en filmisch.
Er is iets met het integreren van de video’s, dus tot die tijd kun je ze hier bekijken.
Deze ochtend begon met een partijtje zwemmen en nadat we in de bakfiets waren aangekomen en hartelijk hadden geknuffeld, gingen we het water in. Na 15 minuten vond ik het saai worden, maar toen kwam de revelatie…. ZWEMBANDJES.
Met zwembandjes om blijf je drijven en ben je ineens 2 jaar stoerder. Wat een plezier en wat een vrijheid en wat een ‘geen angst’. Op m’n buik, op m’n rug, ik werd zelfs in het water gegooid door de begeleidster als proefkonijn, of beter gezegd: proefzeehond! Kopje onder en proestend weer boven om vervolgens in lachen uit te barsten.
Nee het is duidelijk. Er moeten snel zwembandjes gekocht worden.
Ik heb me ook heerlijk vermaakt. Lekker zwemmen met een ander kindje. M’n hoofd schudt nog wel een beetje, maar dat komt omdat ik een lange nek heb. Daar kan ik dan ook weer ver mee kijken.
En op de terugweg in de bakfiets lekker in slaap vallen. Wat een begin van de dag!
Thuis kregen we aardbei met slagroom…. Dat zat uiteindelijk op m’n neus. Ik ben ook gek op aardbeien, maar daarover later meer (en oh ja, als je je afvraagt waarom m’n haar zo raar zit? Dat komt omdat papa dat leuk vond en extra z’n best gedaan heeft het plat te maken…. Zo is hij dan weer.)
Het was gezellig met Olpa en Olma en ik zat echt VOL energie. Dat zou je niet zeggen na zo’n groot zwemavontuur, maar het is echt zo. Uiteindelijk neemt papa me mee naar boven en slaap ik lekker!
Uit bed krijg ik de nieuwe rooie trui aan met capuchon en zie ik er uit als een … aardbei. Teken aan de wand?
Ik ga met mama naar ‘een supermarkt’ en zij weet niet wat ik weet en altijd doe met papa. Mijn eigen winkelwagen! Mama toch. Ik weet waar die staat dus haal hem op en loop voor mama uit door de winkel.
Mama gooit de boodschappen in de kar en ik loop door, aangemoedigd door de andere winkelgangers, totdat mama een bakje aardbeien in mijn wagen gooit. Aardbei! roep ik en mama geeft me er één of twee of drie? en we gaan weer verder.
Mama is op een gegeven moment wat afgeleid (dat hebben moeders soms), dus besluit ik maar even terug te gaan naar de aardbeien om te inspecteren of ze er wel goed bij staan… en ze nog maar een keer te proberen. Je kunt niet kritisch genoeg als klant, ook niet als je een heel klein winkelwagentje hebt.
Voordat mama in de gaten heeft wat er precies aan de hand is en me heeft teruggevonden, heb ik al een stuk of wat doosjes gecheckt en een behoorlijke hoeveelheid aardbeien, inclusief groene blaadjes opgegeten. Ze zijn goed. Daarna zijn we vrij snel de winkel verlaten…
Thuis heb ik de aardbeidans gedaan. Dat komt er in het kort gezegd op neer dat je net zo lang draait totdat je valt. Dat ziet er ongeveer zo uit:
Verder heb ik heerlijk gespeeld, veeeeeeel gepraat en papa geholpen de zolder op te ruimen. Ik heb goed gegeten, fijn TV gekeken, yoghurt gegeten, veel gelachen, lief gedaan en oh ja,…. deze middag heb ik één van de grote vazen van mam per ongeluk omgegooid en er een mozaïek van gemaakt, jeej…
Mama riep zo hard dat ik er een halve meter van in de lucht sprong en direct doorhad dat ze verschrikkelijk onblij was. ik denk dat ik haar nog nooit zo onblij heb gezien. Sorry.
Ik probeerde hem nog tegen te houden.
En ik vind wat je nu gemaakt hebt ook heel mooi!
Ik was ook geschrokkenen heb Dzjez dan ook nog goed geknuffeld.
Dat heeft hem duidelijk goed gedaan, want het was net alsof hij een liter Cola had opgedronken, zo veel energie had hij. Hij leek wel een Duracelkonijn. Maar om half 8 ging zijn licht uit en was het mijne nog even aan.
Ik heb bij papa op schoot gezeten en moest verschrikkelijk lachen. Aai papa, vraag me niet waarom maar ik vind het superleuk.
Mama heeft nog een paar mooie foto’s gemaakt ook.
Nou, ik hoop dat ik net als vannacht, maar één keer wakker ga worden. Die nachten bevallen me goed!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 