Na zaterdag worden we wakker op zondag. Ik wist precies waar ik was, zonder problemen, wakker in ons eigen nieuwe bed. Bovendien wist ik dat het vandaag vaderdag is in Jakarta. Dat had papa gezegd, dus dat is het eerste wat we gaan doen: Vaderdag!

Daar hebben we al zo lang op gewacht! Mijn cadeau is er wit van geworden (grapjuh, het was al wit). Het is een stropdas voor papa die hij op zijn werk kan dragen. Het heeft mijn hand er op, een grote high five voor iedereen die hem ziet.

Ik heb een mooie zakdoek gemaakt en een gedichtje over kusjes op papa zijn wangen en dat ik van hem hou! Eindelijk, ik ben blij dat we het eindelijk gedaan hebben, want als je een maand op hete kolen moet zitten, worden je billen best warm!

Over warm gesproken, dat is iets waar we aan moeten wennen, want het is hier altijd warm (ook als het knetterhard regent. En met knetterhard, bedoel ik ketterharde donder en regen dat als een rivier uit de lucht komt vallen. De straten worden dan rivieren. Daar kunnen we nog wel eens iets mee doen misschien….), maar gelukkig hebben we: Een zwembad.

De taken zijn snel verdeeld, mama gaat met Laguiman en Missi shoppen en papa gaat met ons naar het zwembad.

Ik neem mijn krokodil mee! Want daar drijf ik op en spring ik op en over. Mijn krokodil en ik verleggen onze grenzen. In het begin doe ik het voorzichtig en hou ik me krampachtig vast, maar naar verloop van tijd laar ik de teugels vieren en wordt roekelozer. Geen angst om te duiken, geen angst om er af te vallen, nee dat doe ik expres en dan wil ik er weer op, geen angst om onder water te gaan. Ik ben een waterman.

We moeten alleen wel heel erg oppassen als we rond 12 uur aankomen, want dan zijn de tegels zo heet als een koekenpan en dat doet PIJN AAN DE VOETJES! Gelukkig kun je ook aan de rand van het zwembad lopen, want daar is water, of in de schaduw.

Ik ga op mijn eigen fiets naar het zwembad. Niet dat het ver is hoor, maar dan ben je er sneller. Bovendien krijg ik na een uurtje meestal ineens weer honger (of is papa de handoek vergeten) en gaan we nog een keer naar ons huis. Met de fiets scheelt dat tijd. Ik heb ook een ‘andere’ weg waar ik dan langsfiets. Kwestie van afwisseling.

Ik heb mijn vinger verbrand aan de glijbaan en denk dat ik daarmee vrij uniek ben. In de balkende zon kun je dus zelfs eitjes bakken op glijbanen en dat is goed om te weten als je op surivaltocht bent. Nu moest de vinger in het water om af te koelen.

De speeltuin in de minder blakende zon is heerlijk. Snelle glijbanen en spannende grotten. Ik krijg daar niet genoeg van.

Dat is sowieso de magie van zwembaden en speeltuinen, elke dag is het anders en elke dag wil ik de volgende dag opnieuw en elke dag wil ik eigenlijk niet weg. Het is zelfs alsof ik een opleving krijg aan het eind van de dag. “Slapen kan altijd nog” denk ik dan en slaap de volgende dag een gat in de dag!

Als we op de tweede dag thuiskomen, en mama is al thuis van haar tweede dag shoppen met Laguiman en Missi, waarbij ze de hele buurt heeft verkend en de grootste supermarktvan de hele wereld heeft gezien en zich elke keer weer verbaasd over hoe lief Laguiman en Missi zijn, stonden er ineens 4 opklapstoelen. Er zijn namelijk allemaal kleine winkeltjes die leuke dingen maken en in dit geval vonden papa en mama dat er buitenstoelen (8), een grote tafel (240 cm) en 2 ligstoelen moesten komen. “GENIETEN in hoofdletters is het credo”, zeg ik.

Heb ik het al gehad over de 4 kikkers die op elke hoek van het zwembad staan? Die zijn allereerst heel rustgevend want ze bewegen niet en het stromende water in het zwembad is hypnotiserend. Bovendien kan ik het niet laten door de straal heen te lopen, elke keer als ik erlangs ga.

Emmertjes vullen gaat er niet echt, daar moet je de emmertjes te schuin voor houden, en dan loopt het water er weer uit. Onhandig dus, zeker als je als doel hebt papa nat te maken die in het zwembad zit.

Oh ja, dan heb je nog die gekke Jay, die in één keer besluit dat hij een luchtacrobaat is. Zomaar koppeltje duiken in het zwembad om indruk te maken op mama. Onze ogen vielen bijna uit hun oogkassen van verbazing en bewondering! Jay kan dat.

Ja, dat kan ik. Na al dat duiken, springen, plonzen, kieperen, op mijn rug zwemmen en drijven in het ondiepe, vond ik het tijd voor iets anders. Dit dus. Zwemmen in het diepe daarentegen, dat doe ik nog niet. Dat komt nog….

Deze slideshow vereist JavaScript.