Het lijkt wel of we de blog altijd beginnen met “Het is al weer even geleden, maar er gebeurt zo veel” en dat is waar. Een stukje schrijven vergt een bepaalde, doch ongedefinieerde mate van aandacht, en dat is net wat er zo nu en dan ontbreekt.
Nou moet ik zeggen dat foto’s elke keer wel weer inspirerend zijn om stukjes te schrijven. Het is wat dat aangaat ook niet helemaal duidelijk wat er eerder was, uit stukje of het ei, of de kip of de foto’s….
De oranje vestjes waren noodzakelijk bij onze bloembollenplantdag. Midden op een rotonde in het grasveld, met automobilisten als danseressen en dansers om ons heen draaiend.
Er zijn dan kindjes die dan soms en volledig per ongeluk, denken dat ze straten kunnen oversteken om limonade te halen en terug, ondanks luid geroepen waarschuwingen. Ik viel gelukkig op en alles was goed. Nooit meer doen.
Een andere lievelingsbezigheid van me, en je raad het al, is wormen verzamelen. Ik heb er wel 13 verzameld en allemaal een naam gegeven. Ze kwamen letterlijk met bosjes naar boven door al dat gegraaf en gespit. Ik heb ze niet opgegeten, want er zat modder op (en ik weet ook niet of ik het echt durf, maar wel dat mensen het heel erg jakkie vinden ;-))
We hebben veel bollen gepland en ik had de tong uit mijn mond om er voor te zorgen dat de bollen er in het voorjaar goed bijstaan. We hebben een ‘H’ van Hoff gemaakt en een grote cirkel en een aantal ‘spaken’. Dat gaat een waar kunstwerk zijn en mensen zullen de rotonde blijven ronden om het te aanschouwen.
Zondag was het wandeldag in de vroege dauwende ochtend, met zelfs een beetje ijs. Om de hoek bij het Naardermeer, dus met de fiets ernaartoe. Ik op mijn eigen fiets en dan illegaal oversteken, wat ik nooit in mijn eentje mag doen. Het is niet druk, dus oversteken was een fluitje van een cent.
Ik wilde niet wandelen en bleef het liefst in de bakfiets zitten, maar na enig aandringen liet ik me toch uit de bakfiets tillen en door het hek duwen. Het was dan ook de betere beslissing. Onze tocht werd vergezeld door mooi paddenstoelen, wolkentaferelen en vergezichten. De beste manier om wakker te worden en te genieten van het leven.
Dat kunnen we goed. Met rode neuzen in de natuur. Lekker verfrissen na een week school, lekker leren en fijn spelen. Het was een mooie week geweest met feestjes bij Kiki (en ik was de enige jongen en ik mocht frieten van de tafel eten!) en Jay heeft gespeeld met Fynn en gezwommen. En Jay is ook mijn vriend. We kunnen het al niet laten om ’s nachts of ’s ochtends bij elkaar in bed te kruipen omdat we bang zijn voor iets of gewoon omdat we het leuk vinden….
Mama heeft ook heel veel mooie foto’s gemaakt, maar die staan niet op de iPhone van papa, dus daar moeten we het nu even mee doen. Niet dat die slecht zijn hoor, maar…. anders. Als je snapt wat ik bedoel. Het goeie nieuws is dat mama er dan wel weer op staat!
Toen we klaar waren met wandelen zijn we naar Beppe gegaan om te spelen en heel veel te snoepen. Ik heb zelf ook UNO gespeeld. Die met die dieren. Papa moest even naar Pake, maar ze waren er in gedachten bij. Dat telt.
It wie wer in moaie tiid.
Dzjez & Jay 