familie

Bron van Bouwen

Dzjez Dzjez gedachten, Feest, Jay, Siebe, Thuisverhalen, vrolijk, Zelda , ,

img_3984

Misschien niet helemaal scherp, maar wel een gezellige foto van ons.

De mooie jasjes weer aan, speciaal voor kerst. Siebe en Zelda in stemmig zwart. Het gourmetstel stond al klaar en Opa en Oma waren er bij (en hadden hun befaamde sausen meegenomen) en mama was er klaar voor. Alle ingrediënten voor een gezellige avond, en weer lagen er kadootjes onder de kerstboom.

En dit was natuurlijk de grappige foto…. De echte van de sfeer was deze:

img_3985

Deze keer met kerst kreeg ik het allergrootste kado!

img_3989

Ik kon er bijna zelf in! Zo groot was het pak en de kerstman, in dit geval, had amper een groot genoeg stuk papier om het in te pakken. Dat moet wat zijn geweest in de inpakkamer! Maar pakpapier is natuurlijk maar pakpapier zolang het op de rol zit of om het kado heen, daarna is het gewoon een prop.

Een laagje ondoorzichtbaarheid. Dat doet me er aan denken dat we die ondoorzichtbaarheid misschien eens wat meer moeten uitpakken. Die onuitgesproken woorden en gedachtes zijn een verloren bron van inspiratie. En zonder inspiratie is er niet veel vooruitgang.

Ik denk dat inspiratie een van de mooiste woorden in de wereld is. Het woord inspiratie komt namelijk uit de samenstelling van twee Latijnse woorden In en Spiritus. Letterlijk vertaald betekent dit Inblazing en In de geest. Mooi hè

img_3990

Een brandweerwagen van Paw Patrol was het dus, met allemaal gadgets! Mooi, groot en luidruchtig, helemaal goed! Lekker spelen dus.

Mijn Bron van Bouwinspiratie kwam uit (uiteindelijk) twee gele basisdozen Lego. raampjes, wieltjes, blokjes, plankjes, oogjes, haakjes, oogjes, blokjes, hoekjes, rondjes, pieltjes en palletjes en bovendien in alle kleuren van de regenboog, een vat vol vermaak, en ik ben direct aan het bouwen geslagen. Ik moet zeggen dat het een kleine verslaving is! Heerlijk met het puntje van de tong uit m’n mond en de handen uit de mouwen!

img_4030

De tweede doos heb ik van mama gekregen toen we gisteren op het Maxis terrein waren. 50% korting! En Jay een vlieg/duik/vaar/rijtuig van Paw Patrol! Je kunt beter kerst vieren begin januari! Kun je twee keer zo veel krijgen…. voor hetzelfde geld!

img_3993

Tweede kerstdag zijn we bij Tessa op bezoek geweest en daar waren de nichtjes. Senn en Nynthe waren naar hun vader in Drachten, maar die hadden we gelukkig vlak voor kerst al even gezien.

Het was heel gezellig en we hebben lekker gespeeld en soep gegeten! ‘Ze’ hebben ook nog een spelletje gespeeld, waarbij je van een woord heel veel nieuwe woorden moest maken. Niets voor mij!

Siebe ging op ‘derde’ kerstdag weer naar huis, want die moest studeren en wilde natuurlijk even zijn vriendin zien. Maar op tweede kerstdag hebben we nog gevoetbald bij de speeltuin bij Tessa. Siebe kan best goed voetballen en ik kan best goed tegen mijn verlies…. Met papa ging hij Volley-pongen… Dat is voor later en met een volley ball en een pingpongtafel. Ze zijn de besten van de wereld (ook dat ze de enigen zijn die het spelen natuurlijk).

Zelda bleef gezellig nog een paar dagen langer en we zijn nog naar Pake in Drachten geweest en naar Beppe. Het zijn mooie dagen om dat soort dingen te doen. Ben nog wel een beetje misselijk en witjes geweest een aantal dagen. Gelukkig is de zure lucht nu weer uit onze kamer getrokken en kan ik alles weer eten!

Met Tessa zijn we dan ook nog gaan lunchen (mijn haar!). Toen papa Zelda daarna wegbracht, kwam hij een leuk en merkwaardig bord tegen…. Nou ja! Wie verzint dat?? Was op Schiphol bij de treinen. Vast voor toeristen…

img_4015

Over eten (en nieuwe woorden) gesproken, ik ben gek op een boterham met tomaat en basilicum. Ik denk dat dat de smaak van mijn oude (Italiaanse?) ziel is, die opspeelt en mij ingeeft dat ik dat moet eten.

img_4029

Het woord basilicum was best moeilijk, maar met ezelsbruggetjes en goed oefenen lukte het toch! Het inspireerde mij tot een stoelgang en een eerste zin, die papa vervolgens als inspiratie gebruikt heeft om mijn liedje te schrijven over het onderwerp (wat overigens in die context (wat overigens ook weer in dit kader), een leuke woordspeling is).

Poepliedje (van Jay)

Ik heb gepoept, ik heb gepoept.
Dikker drollen zijn er zomaar uitgefloept.
Ik moest alweer, ik moest alweer
Lekker poepen doe ik keer op keer.

Ik ben weer klaar, ik ben weer klaar.
De mooiste drollen zijn nu openbaar
Ja uitgezwaaid, ja uitgezwaaid.
De kunst van poepen is mooi gedraaid.

Het heeft ook een leuk melodietje.

Oh ja, mijn favoriete film tijdens kerst nog even. Er is er dus een die ik al 6 keer of zo heb gezien, en eigenlijk nog wel vaker wil zien: Christmas Chronicles.

img_3980

It wie wer in moaie tiid.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dag in 2 delen

Dzjez Dzjez gedachten, Familie, Siebe, Weekend, Zelda , , , , , , ,

Deel 1: Hoffjes Thuis
Deel 2: Hoffjes in Bloemendaal

Deel 1: Hoffjes Thuis

De deur gaat open, ik hoor geluiden, wat is er aan de hand! En wat schetst mijn verbazing? Siebe en Zelda. Pontificaal op de bank en 4 blije ogen die naar mij kijken. Helaas heb ik er maar 2 om mee terug te kijken, maar dat neemt niet weg dat ze stralen.

Dat is een mooie verrassing. Na een nacht goed slapen is het altijd goed wakker worden, maar dit is goeder en beter bovendien. Lekker knuffelen en spelen, dat zijn mooie verrassingen. En m’n brood is gegeven door Zelda. Ja, ik hou van gezelligheid, dat staat als een paal boven water.

Ik ben ook eindelijk vastgelegd met m’n boos/blij impressie gezicht. Dat is een grapje wat papa en mama ook altijd doen en ik heb dat feilloos gekopieerd. En ik mag dat, want ik ben Dzjez.

Iets in me zei trouwens dat er nog een lange dag voor boeg is en dan geeft m’n hoofd een signaal aan m’n ogen en wordt ik moe. IK heb van 11 tot half 1 geslapen en toen moesten we weg….

Deel 2: Hoffjes in Bloemendaal.

Daar gingen we naar toe, maar niet voordat ik eerst nog even het interieur van de auto met m’n persoonlijke luchtverfrisser had bewerkt.

Tijd om even te stoppen dus en m’n luier te verschonen. Ja, ik sta altijd open voor nieuwe ervaringen, en dit is er weer één.

Toen we aankwamen had ik het vrij snel in de gaten. Hier was een baby om mee te spelen en niet zomaar een baby, De Baby Camden. Die is bija tegelijk met mij geboren, alleen aan de andere kant aan de wereld. Dus als het daar donker is, is het hier licht. Hij is de zoon van Jalda en Bertrand en Jalda is de nicht van Papa en dat maakt mij de achterneef van Camden en aangezien dat een raar woord is noem ik hem vanaf nu Vriend. Vriend Camden.

We hebben fijn gespeeld want Gaby had een hele tas met babyspeelgoed meegenomen. Grappige is dan weer het spreekwoord wat hierop van toepassing is: Hoe groter de kamer, hoe kleiner de berg speelgoed lijkt” waardoor ik weer m’n Columbusbloed voel stromen en op ontdekkingstocht ga.

En als je denk dat het met Camden voorbij was, vergeet het maar. Valentijn en Alissa waren er en dat zijn weer de kinderen van de neef van papa en wie er ook nog kwamen waren Philine en Lauren. En daarnaast nog een allemaal kinderen die ‘even’ langskwamen en zelfs een circus voorstelling hebben gegeven.

Siebe en Zelda hebben zich enorm vermaakt. In het bos, in de tuin, met alle kinderen. Die hadden moeite om uiteindelijk weg te gaan. Zo leuk was het! Siebe heeft zelfs nog gebiljart met Oom Siebe. Dat is een grappige combinatie van 2 Siebes. Oom Siebe zegt dat Siebe talent heeft! Cool.

Ze hebben trouwens nog een passie gemeen. Sport. En Valentijn ook. Samen hebben ze gezien dat Marianne Timmer wereldkampioen racefietsen werd!

De vriendin van Siebe heet Jaqueline en die staat heel mooi met mama op de foto. Hij heeft er trouwens zelf ook één gemaakt met Jacqueline.

Mama heeft zich ook vermaakt met al die nieuwe mensen die ze ontmoet heeft (niet dat ze nieuw waren hoor, ze waren allemaal oud genoeg om te kunnen lopen en praten, dus geen baby’s zoals ik en Camden. Straks kunnen wij dat ook en zijn wij ook mensen) en dat was maar goed ook, want papa was weer van hot naar her aan het lopen of aan het praten of aan het BBQ-en. Logisch, want hij had veel mensen al lang of zelfs nog nooit gezien. Camden dan met name. En er moest ook gegeten worden. Dus.

Trouwens wat lopen betreft, dat gaat telkens beterder. Camden kan dat trouwens ook al goed. Die staat soms zelfs al een seconde los! Ik kan dan weer handkusjes geven. Dat is ook best knap.

Zelda heeft nog een heel mooi glazen ei van Oom Siebe gekregen. Een waar en magisch kunstwerk is het glas van buiten en keihard en een prachtig kunstwerk van binnen. Hoe ze dat voor elkaar gekregen hebben…. Het is een wonder.

Eigenlijk zijn dit van die dagen waar eigenlijk te veel gebeurt om op te noemen. Zoals ik, die knuffelt met Bertrand (ik heb en klik met hem), ik die knuffelt met Jalda (ook al zo leuk), lachen naar Oom Siebe en Tante Jaqueline, Siebe en Zelda, Philine en Lauren, Valentijn en Alissa, BBQ-en en nog veel meer…..
Ik heb dan ook een wijs besluit genomen. 2 eigenlijk:

1. Veel foto’s, die zeggen meer dan woorden.
2. Terugkomen dan kunnen we het stap-voor-stap nog eens over doen.

It wie wer in moaie dei

Deze slideshow vereist JavaScript.

Goemiddei

Dzjez Dzjez gedachten, Siebe, Weekend, Zelda , , , , , ,

Dat woord spreek je trouwens uit als goeijumidzju, waarbij de ‘g’ uitgesproken wordt als de ‘g’ van Goelash. En dat was een logisch gevolg op de goeiemoarn. Dit beeld symboliseert de dag in de meteorologische omgevingszin van het woord:
Strak blauwe lucht, blote voeten, met net geknipte teennagels in een pasgemaaid weiland.

Ineens kwam daar Pake binnendruppelen, zijn haar witgrijzer dan ooit, sterk contrasterend tegen z’n bruine kop. Papa was aan het lopen met de fietsende Zelda in het bos. Daar hebben ze mooie heuvels ontdekt en konden ze lekker sjezen. Nou ja, Zelda fietste, papa hobbelde er lopend achteraan. Siebe is er later ook nog wel 100 keer over heen gegaan. GAAF vindt hij dat.

Maar goed, Pake kwam binnendruppelen en hij had het vlees bij zich voor de BBQ. Dat is een belangrijk onderdeel, want anders wordt de BBQ een kachel in de zomer en daar heb je dan echt niks aan. En het was veel vlees, een hele plank vol.

Ondertussen waren Zelda en Siebe naar de Fryske Hynders aan het kijken en daar stond ook Willem de buurman. Dat vond papa natuurlijk interessant en voordat wij het wisten was Willem er ook aan de thee en oranjekoek, een echte Fryske lekkernij. Leuk voor Pake want die kon mooi sterke verhalen ophangen in het Frysk. Want Willem is een geboren en getogen Fries. Zo zie je maar.

Wat grappig is, is dat Olpa en Olma, Pake voor het eerst zagen, dus ook daar was heel veel te bespreken en niet in de laatste plaats over vroeger en sterke verhalen. Ik heb het gevoel dat ze wel blij waren elkaar te ontmoeten en dat zijn mooie dingen.

Veel blije mensen voel je namelijk op grote afstand. Dat geeft energie en werkt als een magneet, want ineens waren daar Tessa en Johann met Senn, Nynthe, Robyn en Kevin. Zo zie je maar. Maar daar stopte het nog steeds niet, want Evelyn kwam er ook nog. Samen met Philine en Lauren.

Wat hebben die toch gespeeld met elkaar. Het stro vloog in het rond, want het gras was gemaaid! Ze hebben grote bulten gemaakt en daar gingen ze dan op springen of in te kruipen en dat allemaal in de stralende zon.

En mooiere dag kun je haast niet bij elkaar bedenken en toch is die dag er dan ineens. Als ik dan naar mezelf kijk op zo’n dag dan wordt ik blij.

Ik weet dat het niet allemaal om mij draait, maar de realiteit is dat ik niet om hen heen draai. Daarvoor kan ik nog niet genoeg lopen en kruipen is best vermoeiend. Nee, zo’n dag draait om elkaar en bij elkaar zijn. Dat klinkt misschien wat sentimenteel …… en dat is het ook.
Heerlijk!

Wie had anderhalf jaar geacht dat dit vandaag ging gebeuren?
Niemand en toch gebeurt het en dan zie je dat de meest onwaarschijnlijke dingen kunnen. Tussendoor slaap ik ook nog en drink melk, krijg stukjes brood, ga van arm tot arm, lach van gezicht tot gezicht en ben blij en gelukkig.

Dat wreekt zich ’s avonds wel, dan ben ik de dag aan het verwerken en wordt ik een paar keer wakker. Maar dat is logisch. Ik ben al 9,
9 maanden.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.