olma

Cabaret

Dzjez Dzjez gedachten, Jay , , , ,

 

P1120102

Het leven is een soort cabaret, de vraag is of je een acteur bent of een toeschouwer.

Dat is wat ik denk tenminste, wat niet wil zeggen dat je alleen het één of het ander bent. Het best is dat je je moment kiest en afhankelijk van de situatie al of niet de acteur bent. Ik ben vaak een acteur, dus. Maar als acteur wil het niet zeggen dat je niet bent wat je bent. Je overdrijft het gewoon een beetje, en dat is cabaret. De leuke dingen benadrukken. Zo zie ik het.

IMG_6737

Vrijdag zijn we naar Laren geweest en voor mama was dat verder dan voor papa en mij. Niet in kilometers, maar in uithoudingsvermogen. Zij was op de bakfiets met Jay en mijn buggy en tussen ons huis en Laren ligt een deel van de Utrechtse heuvelrug. Daar moesten we overheen. ik kan je zeggen, ik ben trots op haar.

In Laren waren heel veel eettentjes en muziek, maar Jay moest poepen en dus moesten we terug naar de bakfiets om z’n luier te verwisselen. Daarna gingen we poffertjes eten, maar werd ik onrustig, dus gingen we eigenlijk vroeger naar huis dan gepland. Ik had vlak voor we vertrokken nog een belangrijke taak, ik moest de paal vasthouden, terwijl papa Jay en de buggy in de bakfiets deed. De paal is blijven staan en niet weggelopen.

P1120120

Gisteren was het zo ver. Ik heb er lang op gewacht en veel over gesproken, maar eerst zijn we gaan hardlopen. Lekker door de vesting, Jay in de bak, lach op m’n gezicht. En op dat van mama ook. Niet op dat van Jay. Jay had honger, dus zijn we voor het eerst onderweg gestopt om te voeden.

Ja, dat heb ik de laatste tijd wel vaker, meer honger. Mijn buik is dan een beetje in de war en roept naar m’n hoofd dat er iets in moet en mijn mond zegt dat dan. Aangezien ik nog niet kan praten, klinkt dat als huilen. Dus.

Zo langzamerhand begin ik een eigen willetje te krijgen. Zoals bijvoorbeeld een voorkeurs borst. Ik heb liever de rechter dan de linker. Dat komt omdat ik liever op mijn linkerzij lig.

P1120106

Daar slaap ik ook op tegenwoordig. Ik ben voorlopig een zijslaper en niet een buikslaper zoals Dzjez. De laatste tijd lig ik zo in de box en dat bevalt me goed!

Jaja, ik ben al 5 maanden, binnenkort ga ik misschien proberen draaien en zitten en zo, maar voorlopig neem ik m’n tijd. En waarom niet. Tijd zat.

Ondertussen oefen ik in lachen en en praten, want ik heb gemerkt dat mensen dat leuk vinden. Ik beschouw mijn box dus als een podium….

Volgens mij breekt het grote moment bijna aan. Ik voel het aan m’n water (en ik besta er voor 80% uit, dus dat is heel goed mogelijk). Dat borrelt wat en het is niet in m’n luier, maar eerst gaan we nog met de bakfiets naar Bussum. We moeten de boeken terug naar de bibliotheek brengen en naar de Handyman, die niet zo Handy was en …. een kado kopen voor Nynthe! Die is jarig en geft een feestje en wij gaan ernaar toe.

IMG_6744 IMG_6742

In de speelgoedwinkel werd ik aangenaam verrast door een reuzenNIJNTJE! Groter dan ik, maar ik was sterker. Wat een joekelNIJNTJE zeg, die kon ik amper in m’n eentje terug op de plank krijgen. Behave! Zeg ik.

We hebben een mooi kado gekocht en kregen een bonnetje voor een gratis ijsje. Ik kan je zeggen, ik hou van StroohBerrieTsjeesCeek-ijs. Lekker hoor! Ook papa heeft er nog een hapje van gehad.

in de bakfiets terug werd mijn hoofd ineens te zwaar voor m’n nekspieren en de zwaartekracht sterker dan mijn oogleden, kortom, papa ondersteunde m’n hoofd en ik werd uiteindelijk zwetend en bezweet wakker in mijn eigen bed. Indrukwekkende dag, maar daar hield het niet op!

Olpa en olma waren er en ik moest snel schakelen om uit mijn slaapmodus te komen. Dat ging gelukkig snel!

P1120111 P1120112

Olpa heeft met een wonderlijk elastiekje gespeeld, die vloog als een vogel van z’n duim en ik ging hem dan zoeken en terugbrengen. Coole bezigheid.

En mij hadden ze al een derde van mijn leven niet gezien, dus dat was een grote verrassing. Ik heb me van mijn beste kant laten zien (en ik heb er gelukkig maar één, dus dat is moeiteloos) en veel gelachen.

P1120124

Dat werd met grote en mooie lachen beantwoord door Olpa en Olma. Die zijn zelfs bruiner dan ik! Dat krijg je na 7 weken in het zonnige Frankrijk. “Le soleil et la mer offrent un esprit frais et gai” zeg ik altijd maar.
Ik had ook nog een akkefietje met een blokkendoos of zo. Iets waar ik liever niet over praat.
It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Opgeruimd type

Dzjez Jay , , , ,

P1080348

Ik ben een beetje met het verkeerde been uit bed gestapt en dat is gek.

Eigenlijk heeft papa me er uit getild, dus kan het niet aan het been liggen. Het was gewoon ik denk ik. Ach ja, zo gaan die dingen. Maar dan eet ik niet veel en ben ik niet gezellig. Boekjes lezen, het is altijd de andere die ik wil. Spelen in m’n eentje, ‘no way’, als papa aanstaltes maakt ergens naar toe te gaan (WC, berging, keuken) ben ik het er niet mee eens.

Ineens zei papa, kom we doen ZE in bad. ZE? dacht ik? Wie nog meer dan? Dat was Jay!

P1080317

Jawel, Jay gaat voor de allereerste keer in bad! Dat moet raar zijn? Nog nooit in bad en dan ineens er in… Dat wordt brullen denk je dan, maar nee. Hij blijft heel rustig liggen.

P1080321WOW, dat is vet, bad! Dat voelt een beetje zoals de binnenbuikse wereld en als ik m’n oortjes onder water doe helemaal! Lekker warm zeg!

Wel een raar idee, want door in bad te gaan worden de laatste restjes binnenbuikse wereld weggespoeld en ben ik helemaal een buitenbuikse baby.

Ik vind het fijn! Het was trouwens ook een relaxte dag. Je kunt nog een klein verhaaltje lezen op mijn blog. Dan moet je hier klikken. Of hier, of hier, maar het maakt niet uit, want alle wegen leiden naar Rome. In dit geval mijn website.

Jaja, Jay heeft het flink gedaan! Ik was ook weer helemaal schoon en nadat ik de spullen opgeruimd heb, begon ik al wat te piepen. Uiteindelijk brengt papa me naar bed met een extra flesje en zo zie je maar weer dat ook zonder been uit bed stappen ook z’n voordelen heeft.

Ik heb een kwartiertje gelegen en toen was ik al weer klaar!

Ach ja, beneden is het ook veel gezelliger en Jay en mama zijn daar ook! Daar wil ik dan ook wel weer graag bij zijn!

P1080345

Uiteindelijk heb ik nog lekker wat gespeeld en gedanst, maar het uiteinde van die uiteindelijkheid was dan dat ik alsnog in bed ging en deze keer heb ik 2 uur geslapen! En weet je wie me uit bed kwam halen? Olma!

Ja, die was er en Olpa ook. Dat is een super verrassing. Even een gezellig onderonsje met Olma. En ze hebben me beneden aangekleed en ik weet niet of mijn kop 2 maten gegroeid is in die 2 uur of dat ze gewoon het knoopje niet los hadden gedaan, de trui ging er in ieder geval moeizaam overheen…. Uiteindelijk gelukkig wel!

P1080337

Maar wat een verrassing! Olpa, daar kan ik lekker op schoot zitten en boekjes lezen en kletsen met elkaar en samen naar Jay kijken. Ja Olpa is OK.

Nadat zij gegeten hebben ben ik met ze mee gegaan naar de IKEA en daar heb ik weer gezellig gezwaaid naar iedereen. Ik ben ook ontmaagd. Ik heb m’n eerste vanille milkshake gehad en wat denk je? Ik vind het HEERLIJK!

Uitjes met Olpa en Olma zijn altijd leuk!

Thuis was ook leuk, want ik was in een goed humeur! Papa kwam thuis van hardlopen op z’n nieuwe stuiterende schoenen en hij keek blij en ik keek blij terug met m’n neus en mond tegen het raam geplakt! Hooooi-ooi zei mijn stem op een gedempte manier!

Ik heb weer heerlijk gegeten en gedanst op ‘oud-Hollandse’ muziek, maar toen meost er gewerkt worden. Ik heb de droger leeggehaald en alles in de wasmand gedaan….
Echt waar.
Kijk maar:

Zo ben ik.

Toen vond ik het kleine Nivea blikje van papa en als beloning kreeg ik stipjes op m’n gezicht. Als een indiaan. Nou ja, toen was het ook ongeveer het einde van mijn Latijn. Met een lekker flesje ga ik naar bed!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De la(ats)te uurtjes…

Dzjez Broer, Dzjez gedachten, Naarden, Olpa en Olma , , ,

P1060917

..en de vroege.
Sorry papa en mama ik kon er niets aan doen. Te warm, tandenpoepluiers, snotneus, hoesten, allemaal ingrediënten die er toe bijdragen dat ik onrustig slaap en vaak wakker word. En als ik wakker word, dan worden papa en mama ook wakker.

Soms laten ze me liggen en val ik vanzelf weer in slaap en dat is goed, maar hoe later op de avond (of vroeger in de ochtend) hoe lastiger ik terug in slaap val.

Met een flesje melk om half 1, een knuffel en een schone luier, een zetpil en beetje melk om half 2, knuffel en een beetje melk om 20 over 5 en uiteindelijk bij papa en mam in bed om 10 voor 6. Uiteindelijk ben ik in slaap gevallen en heb geslapen tot 10 voor 9!

Ikke blij, mama blij en pap weg. Die was gaan werken.

Toen we aangekleed waren ging de bel. OLPA en OLMA stonden voor de deur! Klaar om te helpen met inpakken. Want dat is het thema van de dag. Inpakken. Alles in dozen of in de vuilnisbak of papierbak of in de wasmachine. Dan gaat het later in een doos of zak. Allemaal klaar voor Naarden.

P1060900

Ik heb eigenlijk niets gedaan, behalve rondlopen, in de box gezeten en gebabbeld en gezongen en gepiept. Want helamaal lekker voelen doe ik me niet.

Ik ben ook met Olpa gaan winkelen. Samen. Ik in de kinderwagen, hij er achter aan. Luid zingend en babbelend. Ik vind Olpa cool en heb een natuurlijke band met hem natuurlijk. Mooi is dat. Veel bekijks in het centrum. Olpa is ook mooi om naar te kijken.

Toen we thuis kwamen, was het er de woeste gewesten en dat mag! 2 dagen voor de verhuizing moet dat zelfs. Net een jaar en nu weet ik dat al. 2 jaar geleden bestond dit niet. Geen haar op geen hoofd, waar ook ter wereld had hier aan gedacht. Aan mij, Olpa, Olma, papa en mama die hier in Dronten zijn en gaan verhuizen naar Naarden. Zo zie je maar.

Alles kan en alles verandert altijd.

P1060901

Olpa heeft soep gemaakt voor morgen. Dan hoeven we niet te kopen en dat spaart tijd en kunnen we morgen lekker eten!

Toen papa thuis kwam had hij Chinees mee. Geen Chinees hoor, maar eten dat ze daar maken en dat was maar goed ook. Want eerst zouden we er gaan eten, maar omdat ik me niet zo goed voelde gingen we niet. En wat denk je? Chinees was dicht? Aan het verbouwen, dus dat kwam goed uit.

Ik had geen trek hoor. Ik zat er gezellig bij. Grappen maken met Olpa en papa. Dat kan ik goed. Morgen ga ik naar de crèche. Begin de dagen te tellen (als ik kon tellen, maar dat kan ik niet. Later, als ik groot ben weet ik daar niets meer van, maar lees ik achteraf na wat er allemaal is gebeurt!).

Daarna ga ik naar een nieuwe crèche in ‘De Vesting’ zoals mama dat noemt en dan kan het niet anders of ik wordt een ridder. Ridder Dzjez en m’n broer ook!

Over broers gesproken, ik -DE BROER- ben er natuurlijk ook telkens bij, alleen beleef ik het op m’n eigen binnenbuikse manier. Ik hobbel en klots gezellig mee met mama die heel druk bezig is. Dat voel ik. Ik voel me goed en ben er klaar voor. Ik zit als een soort kogel in de loop, klaar om afgevuurd te worden.

Mama was vandaag bij de verloskundige en die heeft na veel gedoe vastgesteld dat m’n hoofd naar beneden is en ik er goed bij lig. Ze hebben ook de papieren meegegeven aan mama, zodat ik mooi geboren kan worden in Naarden. Nog niet geboren en al verhuisd.

Ik ben benieuwd wanneer ik geboren word. De 18de of eerder, of later. Als ik voor de 20ste geboren word, dan ben ik VISSEN. Als ik na de 20ste geboren word een RAM. En als ik op de 21ste geboren wordt, ben ik ook nog een lente-baby en als ik de 22ste geboren word, dan is het op dezelfde dag als Tante Evelyn. Dus..

Doei BROER!
Leuk hè, breekt’ie even in. Dat mag altijd.

In ieder geval, ik ga naar bed als Olpa en Olma weg gaan na een dikke knuffel.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De zoete inval 2: José

Dzjez Dzjez gedachten , , ,

P1060379

Maar eerst even iets heel anders.
Gisteren heb ik gezegd dat ik heeeeeeeel veeeeel gegeten had, voordat ik ging slapen en mama dacht dat ik de hel nacht wel door zou slapen. Nou, dat was niet zo. Ik werd om half een wakker. Niet een beetje wakker, maar wakker met een lege buik. Ik had niet genoeg aan een knuffel, om vervolgens terug in bed te gaan. Nee er was 120 ML voor nodig om me stil te krijgen!

Daarna heb ik wel lekker doorgeslapen hoor. Tot kwart over 7, prima dus. Kon papa wat werken op de computer n eik wat in de Box. Want daar wordt ook gewerkt. Door m’n grijze hersencellen die tekens weer nieuwe verbindingen maken en mij op die manier telkens slimmer.

Ik sta al stokstijf recht op als een stokstaartje, draai als een ballerina en kan al op de puntjes van m’n tenen staan. Zo word ik net iets langer en kan dan bij nog meer dingen. Handigepak voor mij, lastpak voor mama en papa.

P1060374Deze middag gaan we in de auto naar Naarden en wat denk je? Ineens is daar José! Niemand had de moeite genomen mij even op de hoogte te brengen dus de OH’s en de tintjes waren niet van de lucht. Dat versterkt door het feit dat Olpa en Olma er ook nog bij waren. Feessie zeg ik!

Papa ging op de muren tekenen. Dat is goed om te weten voor later…. Hij deed het onder het mom van elektriciteit. Ik denk dat ik ook wel een excuus kan verzinnen, later 😉

P1060380In ieder geval, José. Ik vond het hartstikke leuk om haar te zien. Ze is al behoorlijk gegroeid en goedlachs. Dat vind ik een belangrijke eigenschap van mensen. Goedlachs (nou vraag ik me af of er ook zoiets bestaat als ‘slechtlachs’. Waarschijnlijk is dat lachen terwijl je het niet meent…. Nou ja, als je dat maar lang genoeg doet wordt je ook vrolijk!).

We hebben wat gespeeld. Ik liep weg en José loopt achter me aan en dan draai ik ineens om en dan lachen we hard. Ze had ons nieuwe huis nog nooit gezien, dus ging ze ook nog even met mama door het huis om alles te bekijken. Die waren ook blij om elkaar weer even te zien. Ze noemt m’n broer)in-de-buik Ben. Mmmm, ik vind dat best een mooie naam. Ik ben Dzjez en hij is Ben, ben je nog mee? (ik denk dat hij toch anders gaat heten, maar ga nog niet zeggen hoe. Dat mag hij zelf doen rond 18 maart).

Ze gaan trouwens maandag beginnen om het huis nog mooier te maken dan het nu al is. Ik ben benieuwd…

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Net genoeg

Dzjez Dzjez gedachten , ,

P1050757

Bekaf. Dat heb je wel eens aan het eind van de dag en ik had het vandaag. Eerst ging het nog wel even goed, maar dan hoeft er maar iets te gebeuren en dan is het klaar. Dan moet ik naar bed. Het was ook een druk en emotioneel weekend en ik heb nog maar een klein hoofd om al die dingen te verwerken en dat dan ook nog eens woordeloos, want die ken ik nog niet.

Ik heb lekker lang geslapen vanochtend en werd pas wakker om 7 uur. Ik heb melk gehad en een paar stukjes brood, maar de fruitpap smaakte me beter. Lekker fris en smaakvol en een goeie bodem voor de crèche. Ik denk wel at ik er een rustige dag van maak.

Die begint met bedenkelijk kijken naar Daphne en lachen naar die ene jongen die altijd zo naar papa kijkt en vandaag vertrouwen genoeg had om naar hem te lachen. Dat heeft’ie goed gezien. Naar papa lachen is goed!

Dan geeft papa me aan Daphne en ik kijk hem aan maar zwaai niet en lach een beetje. Niet te veel en ook niet te weinig. Net genoeg. Dat is een beetje het thema van de dag: Net genoeg. Soms moet je dagen zo inrichten en dat is en kunst.

Net genoeg spelen, eten, slapen, bezig zijn, kruipen, lopen, staan, omvallen, huilen, lachen, kirren, geluiden maken, wijzen, beebiesj praten, nadenken en bijgevolg, bedenkelijk kijken (nadenkelijk is geen woord en zou in dit verband een goed woord zijn en iedereen weet wat het betekent. Eigenlijk bestaat het woord dan wel, het wordt alleen nog niet gebruikt, behalve door mij dan).

in ieder geval zo’n dag. En dan is mama en dan kruip ik er als een raket naartoe. Mama zien is dan weer zo fijn. En samen naar huis rijden en thuiskomen. Papa moest nog even naar het nieuwe huis. Die gingen er matrassen brengen, waar ik deze ochtend bijna onder bedolven werd in de auto. Plus mijn nieuwe reisbedje met extra dikke matras voor bij Olpa en Olma. Dan staat’ie er al vast, zei’die.

Toen papa thuiskwam had ik gegeten en gedronken. Letterlijk en figuurlijk. Nog een paar restjes energie om te knuffelen, maar bij het minste geringste, deze keer was ik het die een keukenkastje open wilde doen en papa wilde dat niet, en dan is het klaar.

Met een flesje en veel liefde word ik stil en sereen en bijna klaar voor bed. Dat is een mooi moment. Deze keer met papa. Dat, overigens, was een goeie aanleiding om nog een ‘toetje’ van mama te willen. Een goed geplaatste en gearticuleerde huil, krijgt dat voor elkaar. Dubbel genieten.

It wie wer in moaie dei.

Hoog bezoek

Dzjez Dzjez gedachten , , ,

Het wordt een bijzondere dag, ik voel het en daarom was ik ook extra vroeg wakker!

Om half 7 of zo, want een bijzondere dag kun je niet vroeg genoeg beginnen. Ik was overigens wel vergeten dat ik uit zou slapen omdat mama dan uit kan slapen. Oeps… Ik hoop dat ze niet te boos is 😉

In ieder geval, papa ging weg om te werken en ik ging naar bed om 9 uur! Ik weet het, slecht gepland en niet echt onderdeel van de dag, maar een baby doet wat een baby moet doen. Toen ik om 11 wakker werd was daar ineens Olma! Achteraf hoorde ik dat ze vanaf 10 uur had zitten wachten omdat mama weg was en zij mij uit bed mocht halen. Ik bedoel maar, hoe slecht kun je een dag plannen!

Mama moest met Iara naar de pedicure, want die ging haar nageltjes mooi maken. Als hond heb je daar soms behoefte aan (denk ik) er een beetje mooi uit zien. Daarom waren Olpa en Olma zo vroeg gekomen en omdat ik bijna jarig ben. Dat gingen we vieren met een grote taart en een nog grotere kaars in het midden. Maar als je bijna één bent, gaat dat wat langs je heen. Het enige wat je jezelf afvraagt is, hoe kan ik bij die kaars! Dat is niet gelukt.Wel mocht ik blazen, maar dat lukte ook niet. Gelukkig had ik 2 blaasassistenten bij me en die hebben de klus geklaard.

Ik heb ook een keicool cadeau gekregen. Een dik kartonnen boekje van Nijntje, met uitschuifbare plaatje. Dat laatste heb ik wel in de gaten, maar weet nog niet hoe het werkt. Dat is dan één van m’n volgende uitzoekmomentjes. Tijd zat!

We zijn ook nog met z’n allen boodschappen gaan doen en dat is een hele belevenis en ook een hele stoet! Ze wisten dat we kwamen en ze wisten dat ik jarig was, want ze hadden de etalages versiert met slingers en cadeautjes. Wat ik dan niet begrijp is wie die man met die baard is en die Michael Jackon’s. Maar goed, dat zal ik ook wel uitvinden. Nu vind ik het gewoon gezellig.

Thuis zijn Olpa en Olma aan het koken geslagen. Ze maakten papa z’n lievelingsgerecht, zeiden ze, spuitjes! met spekjes. Nou, die papa, die heeft maar weer geluk zeg! Ikzelf ben nog niet zo van de eterige. Ik houd het voorlopig vooral op melk en fruithapjes. Ik weet niet precies waarom, maar soms gaan de dingen zoals ze gaan. Of niet soms!

Toen papa thuiskwam mocht ik ook gewoon nog lang opblijven. Kijk, dat zijn leuke verrassingen. Ik zat lekker in de box, gezellig m’n nieuwe boekje te lezen, terwijl de rest aan tafel zat te eten. Ik was zo bezig met m’n boekje dat ik vergeten was dat ze er zaten en ineens waren ze daar weer! Interessant hoe die dingen gaan, hoe je zo op kunt gaan in iets dat je de wereld er om heen vergeet.

Daarna ben ik nog even bij Olpa op schoot geweest en heb hem leren wijzen. Hij is ook een wijze wijzer en kan dat goed. ik hoef hem niet veel meer te leren. Duidelijk familie!

Uiteindelijk was het tijd om naar bed te gaan, maar ik was best moe, dus heb niet veel gedronken.
En er was nog een staartje… ik moest nog een keer huilen. Waarschijnlijk omdat ik ergens pijn heb, maar als baby kun je niet echt goed aangeven waar. Ik heb dan wel een ik-heb-pijn-huiltje, die is hoger dan anders. Eerst kwam mama, toen kwam papa, die ging met me naar beneden, toen kwam mama en die wilde ik vasthouden. Ik hoop dat het nu over is!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

10 Dzjezziemeters

Dzjez Dzjez gedachten , ,

;

Ik heb er heel wat kilometers op zitten vandaag. Eerst opstaan natuurlijk en best laat. Half 8 en dat kwam goed uit, want mama hoefde niet te werken en dan vindt ze het helemaal niet erg om lang in bed te liggen. Papa moest wel werken, dus die heeft me opgehaald. We hebben gezellig geknuffeld en melk gedronken. Daarna heb ik gespeeld in de box en heb ik m’n broek VOL gepoept en dat was mooi op tijd. Het was 8 uur en dus moest papa bijna weg en nu had hij een excuus naar boven te gaan, m’n luier te verschonen en me te dumpen bij mama. Zo is hij 😉

Toen papa weg was hebben mama en ik gewoon rustig aangedaan. Na m’n fruithapje ben ik om half 10 naar bed gegaan en om 11 uur weer op en toen ineens gingen we WEG! Onderweg in de auto en op zich was ik het daar niet mee eens. Ik was het ook niet eens met de zon, die scheen namelijk in m’n gezicht. Dat is niet grappig. Uiteindelijk zag ik waar we uitkwamen; in Nederhorst Den Berg.

Olma dus, Olpa was de hort op met z’n vrienden naar het Louwman Museum en daar wil ik zeker nog een keer naar toe. Met Olpa en Papa en als mama en Olma meewillen, mag dat ook. In ieder geval, ik heb eerst anderhalve boterham gegeten en daarna was ik OK. OK, voor grote zaken, zoals Mama en Olma in één klap samen aan het huilen te krijgen. Hoe doe je dat? Gewoon m’n Dzjez gezicht opzetten en 10 Dzjezziemeters lopen van de glazen tafel naar mama aan de andere kant van de tafel.

Zo simpel is dat dus. Daarna viel ik zelf ook om van verbazing hoor, maar toch. Papa had het voorspeld; voor het einde van de week loopt’ie. Ik heb nog 2 dagen.

Daarna zijn we naar Naarden gereden, naar ons nieuwe huis. We zijn zo vaak rondjes gereden dat de nieuwe buurvrouw bijna de politie heeft gebeld. Maar dat was pas na de tiende keer dat we er voorlangs reden. Gelukkig hebben Olma en Mama vriendelijk gelachen en heeft ze het toch niet gedaan. En ik, ik lag de hele tijd te slapen. We hebben ook nog even in Naarden Vesting rondgereden en hebben even boodschappen gedaan. Nee, de conclusie is duidelijk en eensluidend: Prima, Prima Plek. Een PPP-tje dus. Ik kan niet wachten te verhuizen.

En m’n broer ook. Die begint zich al goed te manifesteren, kijk maar eens naar de buik van mama. Iets anders kun je haast niet doen! Zo groot is’ie al. Nog 20 weken of zo en dan komt’ie er uit. Er zijn een aantal dingen die ik nu al weet, die ik dan kan: 1. Lopen: 2. Beetje praten; 3. Heel verbaasd kijken. Ik ben er klaar voor!

Toen we terug thuis bij Olma kwamen, was Olpa er ook snel. We hebben samen met ons hoofd op de grond gelegen. ‘Bonding’ heet dat, fijn om hem weer te zien. Ik heb ook nog even laten zien dat ik kan lopen en dat vind hij zo stoer en dan krijgt hij zomaar een vuiltje in z’n oog. Zo lijkt het.

Daarna was er ook nog een verrassing, want papa stond daar ineens. Nou ja! Wat een gezelligheid. Ik ben nog een minuut of 10 gezellig geweest, maar daarna was ik klaar. Klaar omdat ik echt honger had en klaar omdat ik moe werd. Was een lange dag en ik heb niet veel geslapen.

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, ik heb aardappelpuree gegeten, wat melk gedronken en toen naar huis. Met papa. Die kneep op het ritme van de muziek in m’n vinger en dan val ik dus in slaap. Thuis nog snel een fles met mama en dan BOEM hard in slaap!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

A day with José

Dzjez Dzjez gedachten, Siebe, Zelda , , , ,

Vandaag gingen we naar Olpa en Olma en José was er ook.
We gingen in twee auto’s want papa moest daarna door naar Siebe en Zelda, zodat ik met mama mee terug naar huis kon. Handig zeg ik. Goed zeg ik ook, want we hebben nu twee stoeltjes die vandaag dan weer niet nodig waren. Maar toch, de stoel stond achterin, dus kon al vast wat wennen aan al dat rijden.

Ik was lekker vroeg op en dat kwam papa wel goed uit want die moest nog wat werken. Ik wilde hem helpen door op die knopjes te slaan, maar daar was hij dan weer niet blij mee. Gek, hij doet het toch zelf ook!

Maar goed, op tijd vertrekken, want hoe eerder we er zijn hoe beter. En toen was daar ineens José en dat voelde direct goed. Ik had minder dan een seconde nodig om te lachen naar haar. Daarna zijn we gezellig gaan spelen. Wat is dat toch leuk zeg.

En de appeltaart dan weer lekker! Ik heb er kleine stukjes van gegeten en dan heb ik het nog niet gehad over alle spulletjes en dingetjes waar je aan kunt zitten en op de grond kunt gooien. Of laden in de keuken die je open kunt trekken en dicht kunt doen zodat je vingers er bijna tussen komen. Gelukkig was mama er om me 13 keer uit de keuken te halen. Handug, mama’s.

We waren wel de kinderwagen vergeten, maar gelukkig had Sitty een kinderwagen en geen kind en konden we die lenen! Pfff wat een opluchting, want de hele dag binnen is ook niks. Toen papa weg was, zijn we gaan winkelen en wie denk je dat de kinderwagen duwde? Precies: José. En die kan er wat van hoor! M’n haar stond strak naar achteren door de snelheid! Geintjuh…

Toen we terug kwamen begon ik al aardig aan m’n oren te trekken en kreeg ik het flesje van José. Als je goed kijkt zie je dat ik aan haar haar pulk en dat is een goed teken, want dan voel ik me op m’n gemak. En dat deed ik. Dus.

Ik heb wel 2 uur geslapen en daar was mama heel blij mee… en ook een beetje niet, want dat doe ik thuis niet. Ik weet zelf eigenlijk ook niet waarom, maar ja, de dingen zijn nu eenmaal zoals ze zijn. Ik ga het nog wel eens proberen. Zondag bijvoorbeeld. Want dan gaat papa met Siebe en Zelda naar een hardloopwedstrijd van Siebe kijken. Dan hebben wij het rijk voor ons alleen.

We hebben rollade, gebakken aardappeltjes, sla en haricoverts gegeten. Nou ja, Olpa, Olma, mama en José en ik heb er hapjes van meegegeten. Best lekker! En geintjes maken met Olpa natuurlijk! Toen was het al weer bijna tijd om te gaan! Het was al laat en we moeten natuurlijk nog een uurtje rijden. En José moet nog naar huis, want die gaat morgen naar Disney on Ice! Wij gaan naar Nemo. Hebben we allemaal wat te doen.

Toen ik thuiskwam heb ik nog even dag tegen Siebe en Zelda gezegd en daarna moest ik huilen van moeheid. Dat doe je als nog niet goed kunt praten. Maar niets is zo erg of het kan gesust worden met een lekker flesje melk!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Goemiddei

Dzjez Dzjez gedachten, Siebe, Weekend, Zelda , , , , , ,

Dat woord spreek je trouwens uit als goeijumidzju, waarbij de ‘g’ uitgesproken wordt als de ‘g’ van Goelash. En dat was een logisch gevolg op de goeiemoarn. Dit beeld symboliseert de dag in de meteorologische omgevingszin van het woord:
Strak blauwe lucht, blote voeten, met net geknipte teennagels in een pasgemaaid weiland.

Ineens kwam daar Pake binnendruppelen, zijn haar witgrijzer dan ooit, sterk contrasterend tegen z’n bruine kop. Papa was aan het lopen met de fietsende Zelda in het bos. Daar hebben ze mooie heuvels ontdekt en konden ze lekker sjezen. Nou ja, Zelda fietste, papa hobbelde er lopend achteraan. Siebe is er later ook nog wel 100 keer over heen gegaan. GAAF vindt hij dat.

Maar goed, Pake kwam binnendruppelen en hij had het vlees bij zich voor de BBQ. Dat is een belangrijk onderdeel, want anders wordt de BBQ een kachel in de zomer en daar heb je dan echt niks aan. En het was veel vlees, een hele plank vol.

Ondertussen waren Zelda en Siebe naar de Fryske Hynders aan het kijken en daar stond ook Willem de buurman. Dat vond papa natuurlijk interessant en voordat wij het wisten was Willem er ook aan de thee en oranjekoek, een echte Fryske lekkernij. Leuk voor Pake want die kon mooi sterke verhalen ophangen in het Frysk. Want Willem is een geboren en getogen Fries. Zo zie je maar.

Wat grappig is, is dat Olpa en Olma, Pake voor het eerst zagen, dus ook daar was heel veel te bespreken en niet in de laatste plaats over vroeger en sterke verhalen. Ik heb het gevoel dat ze wel blij waren elkaar te ontmoeten en dat zijn mooie dingen.

Veel blije mensen voel je namelijk op grote afstand. Dat geeft energie en werkt als een magneet, want ineens waren daar Tessa en Johann met Senn, Nynthe, Robyn en Kevin. Zo zie je maar. Maar daar stopte het nog steeds niet, want Evelyn kwam er ook nog. Samen met Philine en Lauren.

Wat hebben die toch gespeeld met elkaar. Het stro vloog in het rond, want het gras was gemaaid! Ze hebben grote bulten gemaakt en daar gingen ze dan op springen of in te kruipen en dat allemaal in de stralende zon.

En mooiere dag kun je haast niet bij elkaar bedenken en toch is die dag er dan ineens. Als ik dan naar mezelf kijk op zo’n dag dan wordt ik blij.

Ik weet dat het niet allemaal om mij draait, maar de realiteit is dat ik niet om hen heen draai. Daarvoor kan ik nog niet genoeg lopen en kruipen is best vermoeiend. Nee, zo’n dag draait om elkaar en bij elkaar zijn. Dat klinkt misschien wat sentimenteel …… en dat is het ook.
Heerlijk!

Wie had anderhalf jaar geacht dat dit vandaag ging gebeuren?
Niemand en toch gebeurt het en dan zie je dat de meest onwaarschijnlijke dingen kunnen. Tussendoor slaap ik ook nog en drink melk, krijg stukjes brood, ga van arm tot arm, lach van gezicht tot gezicht en ben blij en gelukkig.

Dat wreekt zich ’s avonds wel, dan ben ik de dag aan het verwerken en wordt ik een paar keer wakker. Maar dat is logisch. Ik ben al 9,
9 maanden.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Olpa en Olma herontmoet

Dzjez Dzjez gedachten, Olpa en Olma, Weekend ,

Ik kan er lang en breed over zijn of hoog en laag, of diep en oppervlakkig, maar de topic van vandaag was het bezoek van Olpa en Olma.

Dat was een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeele lange tijd geleden dat ik die had gezien. Dus is het herontmoeten, want als je baby bent, leef je bij de dag en geniet je van het moment. Het geheugen werkt basic en over de toekomst denk ik nog niet na, simpelweg omdat ik daar nog niet over nadenk.

In het hier en nu leven heeft dan ook grote voordelen, want je maakt je nergens zorgen over, behalve dan of ik wel kan en mag staan (en of ik honger heb of niet, maar dat is ook momentafhankelijk). Lekker ZEN dus. Misschien word ik later wel een Zen Dzjez, klinkt in ieder geval al goed of misschien beter: Eén Dzjez, twee DzjezZen… Me, myself and I. Drie dus.

Ze waren er al om 11 uur en daarmee was het wel duidelijk. Zij hebben er zin in. En wij ook. Ze hebben zelfs een kadootje voor me mee genomen. Een Kiel. Oftewel een soort jas, die we geen jas willen noemen. Hij is op de groei, dus met omgeslagen mouwtjes, kan ik er best in.

Lekker voor als het wat kouder wordt. Ikzelf heb het niet snel koud, trouwens. Het is meer voor ‘anderen’ die het koud krijgen als ze naar me kijken. Plaatsvervangende kou dus.

In ieder geval, naast het te verwachten en gebruikelijke knuffelen, lachen, tillen en ooh’s en aah’s, zijn we naar het centrum gegaan om boodschappen te doen. Ik ging met Olma en mama mee en papa met Olpa, of omgekeerd, dat doet er niet zo veel toe.

We hebben lekker dingetjes gekocht, waaronder alweer een grote bus poedermelk voor mij. Jaja, ik drink lekker door, hoor! Daar komen we nu pas echt achter. Over doordrinken gesproken, ik vind een boterham in de ochtend ook errug lekker. Die gaat er na een flesje melk in als koek, nou ja, koek, brood dus! Gaan we een gewoonte van maken, want dan kan ik er lekker tegen aan.

Toen we thuis kwamen heb ik even een showtje gegeven rond-de-tafel-lopertje. Ik kan dat tegenwoordig. Op die manier loop ik dus overal naar toe (eigenlijk kan ik er ook naartoe kruipen en dat zal sneller zijn, maar is per definities voor baby’s dus niet voor mij!) Zonder angst en zonder zorgen, dat krijg je met DzjezZen die in het hier en nu leven.

Daarna nog even lekker papa geplaagd. Lachen is dat, dan ga ik hem zoenen en in z’n oor blazen. Ik weet dat hij daar niet tegenkan maar het zelf altijd bij Siebe doet. Ik doe dat dus nu terug voor Siebe.

Siebe en Zelda zijn trouwens onderweg terug uit Frankrijk en moeten maandag al weer naar school en Siebe heeft daar helemaal geen zin in! In volgend weekend wel, want dan ziet hij mij weer en ik hem en Zelda. Dat zijn nog eens vooruitzichten!

Ik ging al naar bed voordat Olpa en Olma terug naar huis gingen. Dat kan 3 dingen betekenen:
1. Of ik ben vroeg naar bed gegaan:
2. Of zij zijn laat weg gegaan;
3. Of geen van beide!

Geen van beide dus. Want als het gezellig is, dan blijf ik er graag bij en dat doe ik op een vrolijke manier! Zo ben ik.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.